[JL] Ο αυταρχισμός της Οπισθοδρομικής Αριστεράς

Για το πρώτο άρθρο του James Lindsay, συνέχεια του οποίου είναι αυτό, κάντε κλικ εδώ.

Regressive Left-Wing
Authoritarianism
25.01.2015 © James A. Lindsay

Χθες, έγραψα ένα άρθρο για την εν τέλει θρησκευτική φύση της Οπισθοδρομικής Αριστεράς, ή ευρύτερη για τη Θρησκεία της Πολιτικής της Ταυτότητας (υπό την έννοια ότι και οι δύο δημιουργούν Ηθικές Κοινότητες Ιδεολογικής Έδρασης, ΗΚΙΕ, που επιχειρηματολόγησα ως είναι η ορθή γενίκευση της θρησκείας.) Σας συνιστώ να το διαβάσετε πριν συνεχίσετε εδώ καθώς θα χρησιμοποιήσω κάποιες έννοιες, αν και θα προσπαθήσω να τις ξαναορίσω στην πορεία. Σήμερα στόχος μου είναι να ερμηνεύσω την εμφάνιση της αυταρχικής συμπεριφοράς στην Οπισθοδρομική Αριστερά και να την ορίσω ως έκφανση του Αριστερού Αυταρχισμού, μια παραλλαγή της υπάρχουσας ψυχολογικής έννοιας που είναι γνωστή ως Δεξιός Αυταρχισμός. Θέλω να δείξω πως η ΗΚΙΕ της Οπισθοδρομικής Αριστεράς εμφανίζει τα ίδια χαρακτηριστικά και να διευκρινίσω τι μπορούμε να νοήσουμε ως Αριστερό Αυταρχισμό. Πράγματι, ελπίζω να το κάνω αυτό ορίζοντας έναν γενικότερο Ιδεολογικό Αυταρχισμό και να αφήσω Αριστερούς και Δεξιούς να οριστούν από μόνοι τους.

Read Full Post »

[JL] Οφοβοφοβία και η Θρησκεία της Οπισθοδρομικής Αριστεράς

Ο James A. Lindsay είναι μαθηματικός και συγγραφέας βιβλίων αθεϊστικού περιεχομένου (συγκεκριμένα των “Everybody is wrong about God”, Dot, Dot, Dot: Infinity Plus God Equals Folly και God Doesn’t; We Do: Only Humans Can Solve Human Challenges). Το άρθρο παρουσιάζει μια ενδιαφέρουσα οπτική για την θρησκειοποίηση και ιεροποίηση πολιτικών θέσεων καθώς και μια ιδιάζουσα προσπάθεια ορισμού της “θρησκείας” εν γένει. Δεν είμαι σίγουρος πως συμφωνώ απόλυτα με όλα όσα αναφέρει, αλλά στο σύνολο και τα δύο άρθρα για το ζήτημα είναι τροφή για σκέψη). Η μετάφραση, όπως πάντα, έγινε με την άδεια του συγγραφέα.

Ophobophobia and the Religion
of the Regressive Left
25.01.2015 © James A. Lindsay

Θα ξεκινήσω προτείνοντας έναν νέο όρο που ακούγεται αστείος, αλλά δεν είναι. Οφοβοφοβία.

Η οφοβοφοβία είναι ο παράλογος φόβος ότι μπορεί να θεωρηθεί κανείς ως μισαλλόδοξος και ρατσιστής (από τον εαυτό του ή τρίτους) αν κριθεί πως δεν είναι επαρκώς ευαισθητοποιημένος ως προς τις εμπειρίες μια συγκεκριμένης ομάδας ατόμων.

Η οφοβοφοβία είναι το ισχυρότερη κινητήριος δύναμη σε αυτό που θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε Θρησκεία των Πολιτικών της Ταυτότητας (Identity Politics), της οποίας η πιο ακραία μορφή πλέον αποκαλείται, και ορθώς, Οπισθοδρομική Αριστερά. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα οφοβοφοβικής θέσης είναι η αναίτια και λυσσαλέα προσπάθεια να συγχιστούν οι όροι Μουσουλμάνοι, Ισλάμ, Πολιτικός Ισλαμισμός και Τζιχαντιστικός Ισλαμισμός και είναι ο παράλογος φόβος να θεωρηθεί κανείς ισλαμοφοβικός επειδή δεν είναι επαρκώς ευαισθητοποιημένος για τους όρους αυτούς. Τέτοιοι άνθρωποι είναι ισλαμοφοβικοί.

Στο πρόσφατο βιβλίο μου, Όλοι κάνουν λάθος για το Θεό, βασίζω την ανάλυσή μου στην παρατήρηση πως οι θρησκείες είναι ένα ιδιαίτερο είδος κοινωνικού αντικειμένου που ονομάζεται ηθική κοινότητα. Μια ηθική κοινότητα είναι ένα σύνολο ατόμων με κοινή ηθική συμπεριφορά (και δεν εννοώ “ηθική” με τη γενικόλογη και σχεδόν άχρηστη έννοια των ηθικών φιλοσόφων που αναρωτιούνται “τι είναι καλό;“, αλλά την συνήθη χρήση που κάνουν οι ψυχολόγοι -ένα σύνολο πεποιθήσεων, συμπεριφορών, διαισθήσεων και κοινωνικών κωδικών που επιτρέπουν τη λειτουργία κοινοτήτων. Θα χρησιμοποιώ την έννοια ηθικό πλαίσιο για την πρώτη περίπτωση.)

Οι θρησκείες είναι εν γένει μια ειδική περίπτωση ηθικών κοινοτήτων, τις οποίες ορίζω στο βιβλίο μου ως Ηθικές Κοινότητες Iδεολογικής Έδρασης (ΗΚΙΕ). Αυτό που καθιστά τις θρησκείες ΗΚΙΕ είναι ότι έχουν κάποιες αδιαμφισβήτητες ή ιερές πεποιθήσεις. Οι ΗΚΙΕ είναι μια ευρεία κατηγορία που συμπεριλαμβάνει και πολιτικά κόμματα καθώς και άλλα κοινωνικά αντικείμενα. Όπως ήδη υποννόησα αποκαλώντας την Πολιτική της Ταυτότητας “θρησκεία”, η Οπισθοδρομική Αριστερά αποτελεί μια ΗΚΙΕ, ένα ημι-θρησκευτικό αντικείμενο. Δεν αποτελεί δε έκπληξη πως ως κοινότητα συχνά εμφανίζει το χειρότερο είδος θρησκευτικής συμπεριφοράς.

Εδώ ελπίζω να μπορέσω να εξηγήσω πως συμβαίνει αυτό.

Read Full Post »

[Ydw] Ανθρώπινο κακό και μπουρδουκλωμένη σκέψη

Με την ανάρτηση αυτή ολοκληρώνεται το υλικό που είχα προγραμματίσει να μεταφράσω από το έργο του Eliezer Yudkowsky. Τουλάχιστον όσον αφορά αλυσίδες αναρτήσεων με κοινή θεματολογία.

Human Evil and Muddled Thinking 13.09.2007 © Eliezer Yudkowsky Άρθρο της σειράς: “Η πολιτική σκοτώνει το μυαλό” « Προηγούμενο

Ευρετήριο κειμένων του Eliezer Yudkowsky

Ο George Orwell είδε ιδίοις όμμασι την κάθοδο του πολιτισμένου κόσμου στην απολυταρχία, τη μετατροπή ή τη διαφθορά της μίας χώρας μετά την άλλη, τη μπότα να ποδοπατά το ανθρώπινο πρόσωπο, για πάντα, και ήξερε πως θα ήταν για πάντα. Γεννηθήκατε πολύ αργά για να θυμάστε μια περίοδο όπου η άνοδος της απολυταρχίας έμοιαζε ασταμάτητη, όταν η μία χώρα μετά την άλλη υπέκυπτε με μυστικές αστυνομίες και χτυπήματα στην πόρτα το βράδυ, ενώ οι καθηγητές στα ελεύθερα πανεπιστήμια χαιρέτιζαν τις εκκαθαρίσεις της Σοβιετικής Ένωσης ως πρόοδο. Σας φαίνεται ξένο σαν επιστημονική φαντασία. Είναι δύσκολο να λάβετε σοβαρά υπ’όψιν. Επειδή στο δικό σας κόσμο το Τείχος του Βερολίνου έπεσε. Και αν το όνομα του Orwell δεν είναι χαραγμένο σε μια από τις πέτρες του, θα έπρεπε.

Ο Orwell είδε το πεπρωμένο του ανθρώπινου είδους και προσπάθησε σοβαρά να το εκτροχιάσει. Το όπλο του Orwell ήταν η ξεκάθαρη γραφή. Ο Orwell ήξερε πως η μπουρδουκλωμένη γλώσσα σημαίνει μπουρδουκλωμένη σκέψη. Ήξερε πως το ανθρώπινο κακό και η μπουρδουκλωμένη σκέψη πάνε μαζί σας δύο κλάδους DNA:

Στον καιρό μας ο πολιτικός λόγος και η πολιτική γραφή έχουν σαν στόχο να υπερασπιστούν τα αδιανόητα. Πράγματα όπως η συνέχιση της βρετανικής κυριαρχίας στην Ινδία, οι ρωσικές εκκαθαρίσεις και τις εξορίες, η ρίψη της ατομικής βόμβας στην Ιαπωνία μπορούν να στηριχτούν, αλλά μόνο με επιχειρήματα που είναι πολύ ωμά για τον περισσότερο κόσμο και που δεν ευθυγραμμίζονται με τους υποτιθέμενους στόχους των πολιτικών κομμάτων. Οπότε η πολιτική γλώσσα αποτελείται ως επί το πλείστον από ευφημισμούς, κυκλική σκέψη και ένα νέφος από γενικότητες. Ανυπεράσπιστα χωριά βομβαρδίζονται από αέρος, οι κάτοικοι εκδιώκονται στο δάσος, τα ζωντανά σκωτόνονται με μυδραλιοβόλο, οι καλύβες καίγονται με εμπρηστικές σφαίρες: αυτό ονομάζεται καταστολή…

Read Full Post »

[Ydw] Λογική και Γλώσσα

Rationality and the English Language 12.09.2007 © Eliezer Yudkowsky Άρθρο της σειράς: “Η πολιτική σκοτώνει το μυαλό” « Προηγούμενο | Επόμενο »

Ευρετήριο κειμένων του Eliezer Yudkowsky

Χτες κάποιος μου είπε πως η γραφή μου του θύμιζε τον George Orwell στο “Πολιτική και Αγγλική Γλώσσα”. Τιμή μου. Ειδικά δεδομένου πως είχα ήδη σκεφτεί το σημερινό θέμα.

Αν θέλετε πραγματικά την άποψη ενός καλλιτέχνη για τη λογική, τότε διαβάστε Orwell· είναι αναγκαίο ανάγνωσμα για ρασιοναλιστές, αλλά και συγγραφείς. Ο Orwell δεν ήταν επιστήμονας, αλλά συγγραφέας· τα εργαλεία του δεν ήταν οι αριθμοί, αλλά οι λέξεις· αντίπαλός του δεν ήταν η Φύση, αλλά το ανθρώπινο κακό. Αν θες να φυλακίσεις ανθρώπους για πολλά χρόνια χωρίς δίκη, πρέπει να σκεφτείς να πεις κάτι καλύτερο από το “Θα φυλακίσω τον Κο. Jennings για χρόνια χωρίς δίκη.” Πρέπει να θολώσεις την κατανόηση του ακροατή, να αποφύγεις οι καθαρές εικόνες να φουντώσουν την αγανάκτησή του. Λες “Αναξιόπιστα στοιχεία υποβλήθηκαν σε μια εναλλακτική δικαστική διαδικασία.”

Ο Orwell ήταν ο μανιώδης αντίπαλος του ολοκληρωτισμού και της ομιχλώδους λογικής με την οποία το κακό κρύβεται —που είναι και ο λόγος που τα γραπτά του Orwell είναι κλασικά ρασιοναλιστικά κείμενα του ίδιου επιπέδου με του Feynman, του Sagan ή του Dawkins.

Read Full Post »

[Ydw] Η αντίστροφη βλακεία δεν είναι εξυπνάδα

Reversed Stupidity Is Not Intelligence 26.06.2007 © Eliezer Yudkowsky Άρθρο της σειράς: “Η πολιτική σκοτώνει το μυαλό” « Προηγούμενο | Επόμενο »

Ευρετήριο κειμένων του Eliezer Yudkowsky

“…τότε οι άνθρωποί μας σε εκείνη τη χρονική συνέχεια ξεκίνησαν να εκτελούν διορθωτικές ενέργειες. Να.”

Καθάρισε την οθόνη και άρχισε να εισάγει κάποιους συνδυασμούς. Σελίδες ολόκληρες εμφανίστηκαν με αναφορές ανθρώπων που έλεγαν πως είχαν δει μυστηριώδεις δίσκους και κάθε αναφορά ήταν πιο εξωφρενική από την προηγούμενη.

“Η κλασική τεχνική υπερφόρτωσης, γέλασε πονηρά ο Βέρκαν Βαλλ. “Άκουσα ελάχιστα πράγματα για τους ‘ιπτάμενους δίσκους’ και όλα ήταν της πλάκας. Σε τέτοια ζητήματα μπορείς πάντα να καταστήσεις μια ιστορία αναξιόπιστη στήνοντας δέκα άλλες δίπλα της που είναι εξόφθαλμα ψεύτικες.”

—H. Beam Piper, Police Operation

Ο Πάιπερ είχε δίκιο. Προσωπικά δεν πιστεύω πως υπάρχουν κακοκρυμμένοι εξωγήινοι στα πέριξ. Αλλά η δυσπιστία μου δεν έχει τίποτα να κάνει με τον τραγικό, ντροπιαστικό παραλογισμό των μανιακών με τα ούφο -ή τουλάχιστον έτσι θέλω να ελπίζω.

Εσύ κι εγώ πιστεύουμε πως οι ομάδες που πιστεύουν στους ιπτάμενους δίσκους ξεπήδησαν εν πλήρη απουσία ιπτάμενων δίσκων. Οι σέκτες μπορούν να εμφανιστούν για οποιαδήποτε ιδέα, χάρη στην ανθρώπινη χαζομάρα. Η χαζομάρα λειτουργεί κάθετα ως προς την εξωγήινη παρέμβαση: Θα περιμέναμε να δούμε σέκτες ιπτάμενων δίσκων είτε υπήρχαν ιπτάμενοι δίσκοι, είτε όχι. Ακόμα και να υπήρχαν κακοκρυμμένοι εξωγήινοι, δεν θα ήταν λιγότερο απίθανο να εμφανιστούν τέτοιες σέκτες. Η πιθανότητα p(σέκτες|εξωγήινοι) δεν είναι μικρότεροι από την p(σέκτες|~εξωγήινοι), εκτός κι αν υποθέσεις πως οι κακοκρυμμένοι εξωγήινοι επίτηδες καταστρέφουν τις σέκτες που ασχολούνται με τα ούφο. Κατά τον μπεϋζιανό ορισμό των αποδείξεων, η παρατήρηση “υπάρχουν σέκτες ούφο” δεν είναι απόδειξη κατά της ύπαρξης ιπτάμενων δίσκων. Βασικά δεν είναι απόδειξη για καμιά από τις δυο υποθέσεις.

Αυτό είναι μια εφαρμογή της γενική αρχής που, όπως την έθεσε ο Robert Pirsig, “Ο μεγαλύτερος βλάκας του κόσμου μπορεί να πει πως ο ήλιος λάμπει, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως έξω έχει σκοτάδι.”

Read Full Post »