Feeds:
Posts
Comments

Posts Tagged ‘Eliezer Yudkowsky’

Με την ανάρτηση αυτή ολοκληρώνεται το υλικό που είχα προγραμματίσει να μεταφράσω από το έργο του Eliezer Yudkowsky. Τουλάχιστον όσον αφορά αλυσίδες αναρτήσεων με κοινή θεματολογία.

Human Evil and
Muddled Thinking

13.09.2007 © Eliezer Yudkowsky
Άρθρο της σειράς: “Η πολιτική σκοτώνει το μυαλό”
« Προηγούμενο

Ο George Orwell είδε ιδίοις όμμασι την κάθοδο του πολιτισμένου κόσμου στην απολυταρχία, τη μετατροπή ή τη διαφθορά της μίας χώρας μετά την άλλη, τη μπότα να ποδοπατά το ανθρώπινο πρόσωπο, για πάντα, και ήξερε πως θα ήταν για πάντα. Γεννηθήκατε πολύ αργά για να θυμάστε μια περίοδο όπου η άνοδος της απολυταρχίας έμοιαζε ασταμάτητη, όταν η μία χώρα μετά την άλλη υπέκυπτε με μυστικές αστυνομίες και χτυπήματα στην πόρτα το βράδυ, ενώ οι καθηγητές στα ελεύθερα πανεπιστήμια χαιρέτιζαν τις εκκαθαρίσεις της Σοβιετικής Ένωσης ως πρόοδο. Σας φαίνεται ξένο σαν επιστημονική φαντασία. Είναι δύσκολο να λάβετε σοβαρά υπ’όψιν. Επειδή στο δικό σας κόσμο το Τείχος του Βερολίνου έπεσε. Και αν το όνομα του Orwell δεν είναι χαραγμένο σε μια από τις πέτρες του, θα έπρεπε.

Ο Orwell είδε το πεπρωμένο του ανθρώπινου είδους και προσπάθησε σοβαρά να το εκτροχιάσει. Το όπλο του Orwell ήταν η ξεκάθαρη γραφή. Ο Orwell ήξερε πως η μπουρδουκλωμένη γλώσσα σημαίνει μπουρδουκλωμένη σκέψη. Ήξερε πως το ανθρώπινο κακό και η μπουρδουκλωμένη σκέψη πάνε μαζί σας δύο κλάδους DNA:

Στον καιρό μας ο πολιτικός λόγος και η πολιτική γραφή έχουν σαν στόχο να υπερασπιστούν τα αδιανόητα. Πράγματα όπως η συνέχιση της βρετανικής κυριαρχίας στην Ινδία, οι ρωσικές εκκαθαρίσεις και τις εξορίες, η ρίψη της ατομικής βόμβας στην Ιαπωνία μπορούν να στηριχτούν, αλλά μόνο με επιχειρήματα που είναι πολύ ωμά για τον περισσότερο κόσμο και που δεν ευθυγραμμίζονται με τους υποτιθέμενους στόχους των πολιτικών κομμάτων. Οπότε η πολιτική γλώσσα αποτελείται ως επί το πλείστον από ευφημισμούς, κυκλική σκέψη και ένα νέφος από γενικότητες. Ανυπεράσπιστα χωριά βομβαρδίζονται από αέρος, οι κάτοικοι εκδιώκονται στο δάσος, τα ζωντανά σκωτόνονται με μυδραλιοβόλο, οι καλύβες καίγονται με εμπρηστικές σφαίρες: αυτό ονομάζεται καταστολή

Συνέχεια »

Read Full Post »

False Laughter

22.12.2007 © Eliezer Yudkowsky
Άρθρο της σειράς: “Η πολιτική σκοτώνει το μυαλό”
« Προηγούμενο | Επόμενο »

Υπάρχει το “κοροϊδευτικό γέλιο” ή “κακόβουλο γέλιο” το οποίο ακολουθεί όταν βλέπεις τον Μισητό Εχθρό να τρώει μια κλωτσιά στα αχαμνά. Δεν χρειάζεται να είναι απρόσμενη ή να ακολουθεί μια τούρτα στη μούρη. Αρκεί ο Μισητός Εχθρός να πληγωθεί. Είναι σαν χιούμορ, αλλά χωρίς το χιουμορ.

Αν ξέρεις τι μισεί το κοινό σου, δεν χρειάζεται και πολύ κόπο για να το κάνεις να γελάσει -το οποίο το καθιστά ένα υποείδος χάλια πολιτικοποιημένης τέχνης.

Ναι, υπάρχουν απολαυστικά δηκτικές σάτιρες. Δεν είναι όλη η πολιτικοποιημένη τέχνη χάλια. Αλλά η σάτιρα είναι πιο απαιτητική μορφή τέχνης από το να χτυπήσεις τον Εχθρό στη μούρη. Για την ακρίβεια, ξεχάστε τη σάτιρα. Κι ένα ψήγμα τυπικού χιούμορ απαιτεί προσπάθεια.

Συνέχεια »

Read Full Post »

Politics and Awful Art

20.12.2007 © Eliezer Yudkowsky
Άρθρο της σειράς: “Η πολιτική σκοτώνει το μυαλό”
« Προηγούμενο | Επόμενο »

Μία από τις χειρότερες αναμνήσεις μου είναι μια πανηγυρική ομιλία του Προέρδου επί τη εκλογή του, κατά την οποία ένας νομπελίστας, με μια φορερά σοβαρή φωνή, απήγγειλε μια πολιτικά ορθή διατριβή για το πόσο δεκτικό έθνος είμαστε όλοι μας -“οι Αφροαμερικανοί, οι Αιθίοπες, οι Ετρούσκοι” ή κάτι τέτοιο τελωσπάντων. Το “ποίημα”, ο Θεός να το κάνει, ήταν απαίσιο. Για τα αυτιά μου τουλάχιστον δεν είχε ούτε ένα θετικό σημείο για δείγμα.

Μια στο τόσο κάποιος άθεος έχει τη φαεινή ιδέα πως οι άθεοι θα πρέπει να έχουν ύμνους, όπως και οι θρήσκοι, και παίρνουν ένα θρησκευτικό τραγούδι και παράγουν μια αθεϊστική βερζιόν. Και σχεδόν πάντα αυτός ο “αθεϊστικός ύμνος” είναι χάλια. Αλλά ο συγγραφέας δεν μπορεί να δει πόσο χάλια είναι είναι οι στίχοι ως στίχοι. Είναι πολύ απασχολημένοι να αυτο-συγχαίρονται επειδή είπαν “η θρησκεία είναι μπούρδα, αμήν”. Είναι τόσο ευχάριστο το ότι κατάφεραν πλήγμα κατά του Μισητού Εχθρού που παραβλέπουν την απουσία οποιασδήποτε άλλης αρετής. Οι αντίστοιχοι στίχοι για κάτι μη πολιτικοποιημένο, όπως η βρύση η βουνίσια, θα έμοιαζε με τα ποιήματα από ημερολογίο που κολλάνε οι μαμάδες με μαγνητάκια στα ψυγεία τους.

Συνέχεια »

Read Full Post »

Rationality
and the English Language

12.09.2007 © Eliezer Yudkowsky
Άρθρο της σειράς: “Η πολιτική σκοτώνει το μυαλό”
« Προηγούμενο | Επόμενο »

Χτες κάποιος μου είπε πως η γραφή μου του θύμιζε τον George Orwell στο “Πολιτική και Αγγλική Γλώσσα”. Τιμή μου. Ειδικά δεδομένου πως είχα ήδη σκεφτεί το σημερινό θέμα.

Αν θέλετε πραγματικά την άποψη ενός καλλιτέχνη για τη λογική, τότε διαβάστε Orwell· είναι αναγκαίο ανάγνωσμα για ρασιοναλιστές, αλλά και συγγραφείς. Ο Orwell δεν ήταν επιστήμονας, αλλά συγγραφέας· τα εργαλεία του δεν ήταν οι αριθμοί, αλλά οι λέξεις· αντίπαλός του δεν ήταν η Φύση, αλλά το ανθρώπινο κακό. Αν θες να φυλακίσεις ανθρώπους για πολλά χρόνια χωρίς δίκη, πρέπει να σκεφτείς να πεις κάτι καλύτερο από το “Θα φυλακίσω τον Κο. Jennings για χρόνια χωρίς δίκη.” Πρέπει να θολώσεις την κατανόηση του ακροατή, να αποφύγεις οι καθαρές εικόνες να φουντώσουν την αγανάκτησή του. Λες “Αναξιόπιστα στοιχεία υποβλήθηκαν σε μια εναλλακτική δικαστική διαδικασία.”

Ο Orwell ήταν ο μανιώδης αντίπαλος του ολοκληρωτισμού και της ομιχλώδους λογικής με την οποία το κακό κρύβεται —που είναι και ο λόγος που τα γραπτά του Orwell είναι κλασικά ρασιοναλιστικά κείμενα του ίδιου επιπέδου με του Feynman, του Sagan ή του Dawkins.

Συνέχεια »

Read Full Post »

Reversed Stupidity
Is Not Intelligence

26.06.2007 © Eliezer Yudkowsky
Άρθρο της σειράς: “Η πολιτική σκοτώνει το μυαλό”
« Προηγούμενο | Επόμενο »

“…τότε οι άνθρωποί μας σε εκείνη τη χρονική συνέχεια ξεκίνησαν να εκτελούν διορθωτικές ενέργειες. Να.”

Καθάρισε την οθόνη και άρχισε να εισάγει κάποιους συνδυασμούς. Σελίδες ολόκληρες εμφανίστηκαν με αναφορές ανθρώπων που έλεγαν πως είχαν δει μυστηριώδεις δίσκους και κάθε αναφορά ήταν πιο εξωφρενική από την προηγούμενη.

“Η κλασική τεχνική υπερφόρτωσης, γέλασε πονηρά ο Βέρκαν Βαλλ. “Άκουσα ελάχιστα πράγματα για τους ‘ιπτάμενους δίσκους’ και όλα ήταν της πλάκας. Σε τέτοια ζητήματα μπορείς πάντα να καταστήσεις μια ιστορία αναξιόπιστη στήνοντας δέκα άλλες δίπλα της που είναι εξόφθαλμα ψεύτικες.”

—H. Beam Piper, Police Operation

Ο Πάιπερ είχε δίκιο. Προσωπικά δεν πιστεύω πως υπάρχουν κακοκρυμμένοι εξωγήινοι στα πέριξ. Αλλά η δυσπιστία μου δεν έχει τίποτα να κάνει με τον τραγικό, ντροπιαστικό παραλογισμό των μανιακών με τα ούφο -ή τουλάχιστον έτσι θέλω να ελπίζω.

Εσύ κι εγώ πιστεύουμε πως οι ομάδες που πιστεύουν στους ιπτάμενους δίσκους ξεπήδησαν εν πλήρη απουσία ιπτάμενων δίσκων. Οι σέκτες μπορούν να εμφανιστούν για οποιαδήποτε ιδέα, χάρη στην ανθρώπινη χαζομάρα. Η χαζομάρα λειτουργεί κάθετα ως προς την εξωγήινη παρέμβαση: Θα περιμέναμε να δούμε σέκτες ιπτάμενων δίσκων είτε υπήρχαν ιπτάμενοι δίσκοι, είτε όχι. Ακόμα και να υπήρχαν κακοκρυμμένοι εξωγήινοι, δεν θα ήταν λιγότερο απίθανο να εμφανιστούν τέτοιες σέκτες. Η πιθανότητα p(σέκτες|εξωγήινοι) δεν είναι μικρότεροι από την p(σέκτες|~εξωγήινοι), εκτός κι αν υποθέσεις πως οι κακοκρυμμένοι εξωγήινοι επίτηδες καταστρέφουν τις σέκτες που ασχολούνται με τα ούφο. Κατά τον μπεϋζιανό ορισμό των αποδείξεων, η παρατήρηση “υπάρχουν σέκτες ούφο” δεν είναι απόδειξη κατά της ύπαρξης ιπτάμενων δίσκων. Βασικά δεν είναι απόδειξη για καμιά από τις δυο υποθέσεις.

Αυτό είναι μια εφαρμογή της γενική αρχής που, όπως την έθεσε ο Robert Pirsig, “Ο μεγαλύτερος βλάκας του κόσμου μπορεί να πει πως ο ήλιος λάμπει, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως έξω έχει σκοτάδι.”

Συνέχεια »

Read Full Post »

Older Posts »