Με τα πολλά και με τα λίγα, ολοκληρώνεται μία προσπάθεια που ξεκίνησε στις 8 Ιανουαρίου. Ευχαριστώ όλους τους αναγνώστες που είχαν την υπομονή να διαβάσουν κομμάτι-κομμάτι αυτό το πολύ ενδιαφέρον άρθρο (και εννοείται και τον Ebonmuse που έκανε τον κόπο να το γράψει). Να σας ενημερώσω πως εντός του μηνός (ελπίζω) θα αναρτήσω ένα ανακεφαλαιωτικό άρθρο με δικά μου σχόλια και διαπιστώσεις, καθώς και ενστάσεις που άκουσα για το περιεχόμενο του άρθρου, τόσο εδώ στο ιστολόγιο, όσο και δια ζώσης.
Δέχομαι ότι αυτό δεν εξηγεί ακριβώς πώς παράγεται η συνείδηση, αλλά ούτως ή άλλως, δεν είχα σκοπό να ασχοληθώ με αυτό το ζήτημα. Αυτά τα ζητήματα βρίσκονται στην καρδιά του τι σημαίνει να είναι κανείς άνθρωπος και είναι πιθανότατα τα πιο σημαντικά μυστήρια που θα αντιμετωπίσουμε. Μελετώνται και αναλύονται από επιστήμονες και φιλοσόφους για αιώνες και κατά πάσα πιθανότητα έτσι θα συνεχίσει να συμβαίνει και τους επόμενους αιώνες. Δεν ισχυρίζομαι ότι έχω εξηγήσει λεπτομερώς πώς γίνεται και υπάρχουν αυτά τα πράγματα. Αντίθετα, ο στόχος μου είναι να δείξω ότι τα φαινόμενα αυτά είναι συμβατά με μια αθεϊστική κοσμοθεωρία και ότι υπάρχει λόγος να πιστεύουμε ότι μπορούν να υπάρχουν σε έναν υλικό κόσμο, ακόμα κι αν δεν ξέρουμε πώς. Μέχρις εδώ ο υλισμός και ο δυϊσμός ισοπαλούν. Έπειτα τα επιπλέον επιχειρήματα, όπως το επιχείρημα της ενότητας νου-εγκεφάλου, γέρνουν την πλάστιγγα προς όφελος του υλισμού. Τα qualia, η ελεύθερη βούληση και η συνείδηση, αν και είναι μυστηριώδη, δεν προσφέρουν ισχύ στις υποθέσεις περί ψυχής.
Άλλωστε, τι καλύτερη εξήγηση προσφέρει ο δυϊσμός για όλα αυτά; Αν εξηγήσουμε τα qualia, την ελεύθερη βούληση ή τη συνείδηση λέγοντας "οφείλονται στην ψυχή", τι παραπάνω ξέρουμε απ’όταν ξεκινήσαμε; Η υπόθεση μιας ψυχής όχι μόνο δεν εξηγεί τίποτα, αλλά αποκόπτει κάθε δίοδο περαιτέρω διερεύνησης, αφού τα υπερφυσικά φαινόμενα εξ ορισμού δεν ακολουθούν κανόνες που μπορούμε να κατανοήσουμε. Αντίθετα, αν εμμείνουμε σε μια νατουραλιστική θεώρηση, που μέχρι στιγμής στηρίζεται από όλα τα διαθέσιμα στοιχεία, η καταπληκτική επιτυχία της νευρολογίας στο να ρίχνει φως στις εσωτερικές διεργασίες του εγκεφάλου μας δίνει λόγο να φρονούμε πώς στο μέλλον θα ανακαλύψουμε ακόμα περισσότερα.
Το να αποδίδουμε τα μυστήρια του νου σε μια άυλη ψυχή είναι ένα φυσιολογικό σφάλμα. Καθ’όλη τη διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας οι άνθρωποι έχουν χρησιμοποιήσει αυτό το είδος ερμηνείας της πραγματικότητας· το "Θεό των Κενών". Όποτε συναντούσαν κάτι που δεν κατανοούσαν, το απέδιδαν στις ενέργειες μιας υπερφυσικής δύναμης. Αν προστεθεί και η ψυχή στη λίστα των πραγμάτων που "εξηγούνται" έτσι, τότε χαίρομαι ιδιαιτέρως, αφού τα πάντα στη λίστα αυτή έχουν τελικά επεξηγηθεί νατουραλιστικά. Η μέρα και η νύχτα, η φύση της σελήνης και των άστρων, η εναλλαγή των εποχών, οι αιτίες των ασθενειών, η κίνηση των πλανητών, ο καιρός, η αιτία των καταστροφών, όπως σεισμοί. Ξέρουμε πως όλα αυτά είναι φυσικά φαινόμενα και δε χρειάζεται κάποια θεότητα να κατοικεί στα κενά τους για να εξηγηθούν. Οι υπερφυσικές εξηγήσεις για όλα αυτά εξανεμίστηκαν υπό το φως πιο ικανοποιητικών επιστημονικών εξηγήσεων και είμαι πεπεισμένος ότι και η πηγή του νου θα προστεθεί εν τέλει στη λίστα αυτή.
Ο Θεός των Κενών ήταν μια συνηθισμένη μέθοδος ερμηνείας, όταν οι άνθρωποι δεν ξέραμε αρκετά για τον κόσμο. Αλλά τώρα ξέρουμε. Τώρα έχουμε έναν αληθινό τρόπο κατανόησης του κόσμου, έναν καλύτερο τρόπο. Υπάρχουν ακόμα αρκετά πράγματα που δεν γνωρίζουμε, αλλά πλέον δεν υπάρχει κανένας λόγος να αποδίδουμε το ο,τιδήποτε σε μαγικές δυνάμεις, με εξαίρεση τα λίγα ψήγματα μαγικής σκέψης που μένει πάνω μας σα σκόνη. Είναι καιρός να βάλουμε στην άκρη αυτά τα τελευταία ίχνη του υπερφυσικού παρελθόντος μας. Έχουμε πλέον τη σοφία και την ωριμότητα να δούμε κατά πρόσωπο την αλήθεια για το ποιοί και το τι είμαστε. Δεν υπάρχει τίποτε υποτιμητικό στην υλική βάση του νου. Ο εγκέφαλός μας είναι πραγματικά ένα θαυμαστό εργαλείο και με τη δύναμή του έχουμε πετύχει φοβερά πράγματα. Καιρός να αποδώσουμε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι. Το να αποδίδουμε τα επιτεύγματα του μυαλού μας σε ένα φάντασμα μέσα στο κεφάλι μας είναι μια αστήρικτη ιδέα και είναι καιρός να τη βάλουμε στην άκρη μιας και δια παντός.
*Συγχωρέστε με αν γράψω πολλά,αλλά δεν υπάρχει link από κάποιο site για να παραθέσω,γιατί αυτά που θα γράψω είναι από κάποιο βιβλίο που διάβασα και τα βρήκα άκρως ενδιαφέροντα,θα προσπαθήσω λοιπόν να κάνω μια περίληψη των όσων διάβασα σε αυτό το βιβλίο,σχετικά με τις διαστάσεις.
Όπως γνωρίζουμε από τη γεωμετρία υπάρχουν διάφορα σχήματα και έννοιες.Ξεκινώντας από τα απλά έχουμε τα σημεία,όπως μια τελεία που ορίζεται ως (α0) (άλφα-μηδέν).Η κίνηση αυτού του σημείου στο χώρο δημιουργεί μια ευθεία που ορίζεται ως (α1) και έτσι λοιπόν έχουμε την πρώτη διάσταση χώρου,ας φανταστούμε την ευθεία να κινείται,με τον τρόπο αυτό δημιουργείται η δεύτερη διάσταση χώρου και προκύπτει ένα επίπεδο σχήμα,που το ορίζουμε ως τετράγωνο (μιας και σε αυτό το παράδειγμα μιλάμε για το τετράγωνο) (α2).Μέχρι στιγμής έχουμε δύο διαστάσεις πλάτος και ύψος.Κατά τον ίδιο τρόπο,αν κινηθεί το τετράγωνο,προκύπτει ένα γεωμετρικό στερεό,ο κύβος στην περίπτωσή μας και ορίζεται ως (α3),ο κύβος είναι τρισδιάστατος,δηλαδή έχει μήκος,πλάτος και ύψος.
Μέχρι στιγμής όλα μας είναι γνωστά,βρισκόμαστε στις 3 διαστάσεις που όλοι γνωρίζουμε,όλοι μπορούμε να φέρουμε στο νού μας και μονοδιάστατα και δισδιάστατα και τρισδιάστατα δημιουργήματα,αν και ο κόσμος μας αποτελείται κατά κύριο λόγο από 3D-τρισδιάστατα αντικείμενα.
Τι γίνεται όμως αν περάσουμε πέρα από τις 3 διαστάσεις;;ας συνεχίσουμε το παράδειγμα του κύβου,αν τον κινήσουμε τον κύβο στο χώρο τι προκύπτει;;ένα τετραδιάστατο υπερστέρεο που θα μπορούσε να ονομαστεί υπερκύβος,όμως μας είναι εξαιρετικά δύσκολο να φανταστούμε πως θα έμοιαζε ένας τέτοιος υπερκύβος,μιας και δεν έχουμε εμπειρία τέτοιων αντικειμένων,τα τρισδιάστατα αντικείμενα ο εγκέφαλος τα αντιλαμβάνεται για τον απλούστατο λόγο ότι έχει εμπειρία τέτοιων αντικειμένων από την καθημερινή ζωή,επειδή βλέπουμε καθημερινά τρισδιάστατα κουτιά,τηλεοράσεις και ότι άλλο τρισδιάστατο υπάρχει,επίσης από τη φύση του είναι τέτοιος ώστε να αντιλαμβάνεται μέχρι τρείς διαστάσεις.
Επιστρέφοντας στον τετραδιάστατο υπερκύβο,παρ όλο που μας είναι αδύνατο να τον φανταστούμε μπορούμε να τον σκιαγραφήσουμε μέσω φαντασίας και μπορούμε να το κάνουμε ως εξής,ας φανταστούμε ότι κάθε έδρα αυτού του τετραδιάστατου υπερκύβου αποτελείται από ένα κύβο κατά τον ίδιο τρόπο που μια έδρα ενός τρισδιάστατου κύβου αποτελείται από ένα δισδιάστατο τετράγωνο,δηλαδή με απλά λόγια,όπως ο πάτος ενός τρισδιάστατου κύβου είναι ένα δισδιάστατο τετράγωνο,έτσι και ο πάτος του τετραδιάστατου υπερκύβου είναι ένας τρισδιάστατος κύβος…δύσκολο όμως να το καταλάβουμε απόλυτα,μιας και δεν υπάρχουν τετραδιάστατα αντικείμενα γύρο μας για να ξέρουμε πώς είναι κάτι τέτοιο,πρέπει να το έχουμε δεί πρώτα,ο εγκέφαλος βασίζεται στη μάθηση και στις 5 αισθήσεις μας για να κατανοήσει τον κόσμο,δεν μπορεί να ξέρει πώς είναι κάτι που δεν έχει δεί ποτέ.
Και αν ο εγκέφαλος τα βρίσκει σκούρα στο τετραδιάστατο φανταστείτε τι γίνεται αν πάμε στις 5 διαστάσεις και με βάση αυτά ο υπερκύβος μπορεί να γίνει με 5,6,10 η νιοστές(νιοστή ενοώντας πολλές) διαστάσεις,οπότε κάπου λοιπόν το μυαλό τα χάνει και αδυνατεί να συλλάβει τόσες διαστάσεις,αν στην περίπτωση των 4 διαστάσεων τα έχει χάσει,από τις 5 και μετά παραδίδει πνεύμα…ας αφήσουμε όμως τα σχήματα και ας περάσουμε στον κόσμο και το περιβάλλον…μήπως θα μπορούσαν να υπάρχουν όντα με περισσότερες από 3 διαστάσεις και εμείς απλώς δεν μπορούμε να τα αντιληφθούμε λόγο των περιορισμένων μας αισθήσεων;;;…για να κατανοήσουμε κάτι τέτοιο ας κάνουμε ένα βήμα πίσω και ας εξετάσουμε τις δύο διαστάσεις…
Ας φανταστούμε λοιπόν ένα κόσμο με δύο διαστάσεις,ένα επίπεδο κόσμο και ας τον ονομάσουμε επιπεδοχώρα,σε αυτή τη χώρα λοιπόν δεν υπάρχει το ύψος,μόνο πλάτος και μήκος και ας φανταστούμε ότι η επιπεδοχώρα κατοικείται από δισδιάστατα όντα,με μήκος και πλάτος μόνο,αυτά τα όντα μπορούν να αντιληφθούν τα σχήματα της επίπεδης γεωμετρίας (κύκλους,γραμμές,τετράγωνα),αλλά αδυνατούν να συλλάβουν τρισδιάστατα σχήματα,όπως κύβοι,σφαίρες και παραλληλεπίπεδα.
Στη επιπεδοχώρα ένας κλειστός κύκλος μπορεί να περιφράξει αποτελεσματικά οποιαδήποτε περιοχή,δηλαδή ο μοναδικός τρόπος εισχώρησης μέσα στον κλειστό κύκλο είναι η παραβίαση τη γραμμής,δηλαδή ο κύκλος να κοπεί σε κάποιο σημείο για να μπορέσει κάτι η κάποιο ον της επιπεδοχώρας να εισχωρήσει στο εσωτερικό του,αλλιώς δεν θα μπορέσει ποτέ να εισχωρήσει ο κάτοικος της επιπεδοχώρας στο εσωτερικό του κύκλου,οι άνθρωποι όμως που είναι τρισδιάστατα όντα μπορούν πανεύκολα να μπούν στο εσωτερικό του κλειστού κύκλου γιατί πολύ απλά διαθέτουν και τρίτη διάσταση,το ύψος,έτσι ένας άνθρωπος θα σήκωνε το χέρι του και θα το έβαζε στο εσωτερικό του κύκλου,χωρίς να παραβιάσει τη γραμμή από την οποία αποτελείται ο κύκλος και αυτό έγινε χρησιμοποιώντας την έξτρα διάσταση του ύψους,η οποία δεν είναι δυνατόν να γίνει αντιληπτή από τα όντα της επιπεδοχώρας,απλά και μόνο επειδή δεν καταλαβαίνουν την έννοια του ύψους,άρα δεν μπορούν να δούν και να αναγνωρίσουν ένα τρισδιάστατο όν το οποίο θα κάνει μια κίνηση που απαιτεί χρήση του ύψους,θα κοιτάζουν προς την μεριά του τρισδιάστατου όντως,αλλά το μυαλό τους δεν θα έχει τη δυνατότητα να συνθέσει το πώς μπορεί να μοιάζει ένα όν με έξτρα διάσταση,γιατί οι αισθήσεις τους είναι περιορισμένες,έτσι ώστε να αντιλαμβάνονται το πολύ δύο διαστάσεις,μήκος και πλάτος,αλλά όχι ύψος.
Κάτι τέτοιο συμβαίνει και με τον ανθρώπινο εγκέφαλο,δεν μπορεί να συνθέσει και τέταρτη διάσταση και έτσι είναι πιθανό να αγνοεί όντα με 4 η περισσότερες διαστάσεις και να κάνει υποθέσεις για το αν κάν υπάρχουν,ακριβώς όπως θα έκαναν και τα όντα της επιπεδοχώρας για κάτι με περισσότερες από 2 διαστάσεις.
Ο Άρθουρ κλάρκ συγγραφέας και στοχαστής αναφέρει: για έναν ον με 4 διαστάσεις που θα γνωρίζει μια έξτρα διάσταση,σε σχέση με εμάς,δεν θα υπήρχαν κλειστοί χώροι,και κάτι που για την τρισδιάστατη αντίληψή μας είναι απίθανο για αυτό το τετραδιάστατο όν θα ήταν κάτι λογικότατο,για παράδειγμα αυτό το όν θα μπορούσε να βγάλει το περιεχόμενο ενός κλειστού αυγού χωρίς να σπάσει το τσόφλι του,να κάνει εγχειρήσεις χωρίς να αφήνει σημάδια στο σώμα του ασθενή και να περνά,όχι μέσα,αλλά πέρα από τους τοίχους ενός κλειδωμένου δωματίου.Δηλαδή όπως οι κάτοικοι της επιπεδοχώρας δεν μπορούν να καταλάβουν πώς γίνεται να μπείς σε ένα κλειστό δισδιάστατο κύκλο,χωρίς να κόψεις την κυκλική γραμμή που τον συνθέτει,έτσι και εμείς μπορεί να μην μπορεί να καταλάβουμε πώς γίνεται να μπείς σε ένα κλειστό δωμάτιο χωρίς να υπάρχει κάπου κάποιο άνοιγμα,ενώ για το τετραδιάστατο ον να είναι κάτι απλό,μιας και θα διαθέτει μια έξτρα διάσταση που θα του επιτρέπει να μπεί σε κάποιο κλειδωμένο και κλειστό από παντού δωμάτιο,ακριβώς με την ίδια ευκολία που μπορούμε και εμείς και χρησιμοποιούμε το ύψος για να μπούμε στον δισδιάστατο κύκλο.
Ο πήτερ ουσπένσκι διατύπωσε μια ιδέα που λέει ότι 1) η διαστατικότητα του χώρου αντιστοιχεί με την ανάπτυξη της συνείδησης και 2) ορίζει την τέταρτη διάσταση ως τέταρτη μορφή της εκδήλωσης της συνείδησης-τη διαισθητική…
το πρώτο έχει αποδείχτεί απο τη νευροεπιστήμη,ότι δηλαδή η συνείδηση του εγκεφάλου εξελίχτηκε για να αντιλαμβάνεται 3 διαστάσεις,γι αυτό και το νεογέννητο αμέσως αντιλαμβάνεται 3 διαστάσεις,είναι κάτι έμφυτο και κληρονομικό,όσον αφορά το δεύτερο είναι η διαισθητική αντίληψη του τετραδιάστατου η του πολυδιάστατου,χωρίς να το έχουμε δεί,δηλαδή χωρίς να βλέπεις κάτι το αντιλαμβάνεσαι διαισθητικά ότι υπάρχει,όπως κάνουμε εμείς οι ένθεοι με το θεό,επίσης έχει διατυπωθεί πως αντιλαμβάνεσαι διαισθητικά μόνο αν αφεθείς και προσπαθείς να δείς τα πράγματα με τρόπο πολύπλοκο,πέρα απο τη λογική,αν κάποιος πιστεύει ότι δεν υπάρχει κάτι πέρα από αυτό που βλέπει οι αισθήσεις του κλείνονται ακόμη περισσότερο και χάνει την διαισθητικότητα του,αν αφεθεί ελεύθερος στο μυστήριο η διαισθητικότητά καλπάζει και αισθάνεται πολλά περισσότερα,βλέπει πέρα απο τη λογική του τρισδιάστατου κόσμου όπου ζεί.
Όσον αφορά την ψυχή,μπορεί να είναι μια πολυδιάστατη ύπαρξη που έχει ως συνέχεια το υλικό μας σώμα;;Ο ουσπένσκι λέει πώς το άτομο ενός υλικού σώματος μπορεί να θεωρηθεί όχι ως κάποιο κομμάτι ύλης,αλλά ως διατομή ενός τετραδιάστατου σώματος με το επίπεδο της συνείδησης μας να βρίσκεται στον τρισδιάστατο κόσμο,ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που η σκιά μας αποτελεί κάτι σαν συνέχεια του σώματός μας και είναι δισδιάστατη.Αν φανταστούμε ένα οριζόντιο επίπεδο να τέμνει την κορυφή ενός δέντρου παράλληλα προς τη γή,τότε σ’ αυτό το επίπεδο οι διατομές των κλαδιών θα εμφανίζονται ανεξάρτητες κι απόλυτα άσχετες η μια με την άλλη.Επίσης στο δικό μας χώρο απο τη δική μας σκοπιά,αυτές είναι οι διατομές των κλαδιών ενός δέντρου που σχηματίζουν ένα σύνολο,τρέφονται απο μια κοινή ρίζα και δημιουργούν μια σκιά.
Επιστρέφοντας στην επιπεδοχώρα όπου όλα αποτελούνται από δύο διαστάσεις,αν αγγίξουμε την επιφάνεια ενός τραπεζιού με τα πέντε δάχτυλα τους ενός χεριού,θα δημιουργηθούν πέντε κύκλοι (αυτό συμβαίνει εξ αιτίας της αδήλου αναπνοής του σώματος,μηχανισμός με τον οποίο αποβάλουμε συνεχώς,χωρίς να το καταλαβαίνουμε,ιδρώτα ούτως ώστε να αποβληθεί η περίσσεια θερμότητας που παράγεται από το μεταβολισμό των κυττάρων)αλλά και λόγο του δαχτυλικού αποτυπώματος που μένει απο τα ανθρώπινα δάχτυλα.Τα υποθετικά όντα της επιπεδοχώρας,που αντιλαμβάνονται μόνο δύο διαστάσεις,τους είναι αδύνατον να αντιληφθούν το τρισδιάστατο χέρι του ανθρώπου το οποίο έκανε τους κύκλους στο δισδιάστατο τραπέζι,αυτοί θα δούν μόνο 5 διαφορετικούς κύκλους στο τραπέζι,χωρίς να έχουν την παραμικρή ιδέα ότι κάποιος του έκανε,θα υποθέσουν είτε ότι κάποιος τους έκανε,χωρίς όμως να ξέρουν ποιός,είτε ότι έγιναν από μόνοι τους.
Η σχέση μας με τον τετραδιάστατο κόσμο,λέει ο ουσπένσκι,ίσως είναι ακριβώς η ίδια μεταξύ αυτής της συνείδησης (των όντων της επιπεδοχώρας) που διακρίνει τους πέντε κύκλους στο τραπέζι και της συνείδησης του ανθρώπου που τους έκανε,δηλαδή κάποια από αυτά που βλέπουμε γύρο μας να τα έκαναν τετραδιάστατα η πολυδιάστατα όντα και εμείς με την περιορισμένη μας συνείδηση να μην μπορούμε να τα αποδώσουμε σε κάποιον,αλλά άλλοι να νομίζουν πως έγιναν μόνα τους και άλλοι πως κάποιος άγνωστος τα έφτιαξε,φερ επείν το σύμπαν,το υλικό σύμπαν,να το έκανε ο πολυδιάστατος θεός και εμείς να μην μπορούμε να το αποδώσουμε σε κάποιον,επειδή μας χωρίζει ένα επίπεδο διαστάσεων.
Συνεχίζοντας λέει: Μόνο κατά τη διάρκεια αυτής της σύντομης στιγμής ένα φαινόμενο υπάρχει πραγματικά για μας,δηλαδή μόνο όταν ακουμπάμε τα δάχτυλα στο τραπέζι και δημιουρούνται οι κύκλοι στο τραπέζι (για να επιστρέψουμε στο παράδειγμα του τραπεζιού) ζούμε το παρόν,πριν αυτό υπήρχε ως δυναμικό και μετά ως ανάμνηση,αλλά στην πραγματικότητα αυτή η σύντομη στιγμή ήταν φανταστική.
24/12/2010 10:58
…πριν αυτό υπήρχε ως δυναμικό και μετά ως ανάμνηση,αλλά στην πραγματικότητα αυτή η σύντομη στιγμή ήταν φανταστική.Δεν έχει διαστάσεις.Αντίθετα μπορούμε άνετα να πούμε πως το παρόν δεν υπάρχει,είναι άπιαστο.Ο ουσπένσκι καταλήγει: Αυτό που προσπαθούμε να πιάσουμε είναι πάντα το παρελθόν.Αυτό που μόνο υπάρχει είναι μια φαντασμαγορία παραισθήσεων(ΠΡΟΣΟΧΗ! όχι ψευδαισθήσεων) που λάμπει ξαφνικά και μετά εξαφανίζεται.
Πολλούς αιώνες πριν τον ουσπένσκι,ο Πλάτωνας είχε κάνει παρόμοιους συλλογισμούς.Ένα παράδειγμά του ήταν αυτό με τις σκιές τω ανθρώπων,έλεγε,οι σκιές τρεμοπαίζουν και κινούνται ανταποκρινόμενες στις κινήσεις των ανθρώπων,αλλά αυτές δεν είναι ουσιαστική πραγματικότητα,δημιουργούνται επειδή το σώμα του ανθρώπου κρύβει το φως από κάποιο σημείο του χώρου,ακολουθώντας ακριβώς το περίγραμμα του ατόμου.
Αν λάβουμε υπ’ όψι όλα όσα είπαμε πριν για την επιπεδοχώρα,εμείς πως θα αντιλαμβανόμασταν τη διείσδυση ενός τετραδιάστατου η (πενταδιάστατου,πολυδιάστατου) σώματος στο δικό μας τρισδιάστατο χώρο; ή αλλιώς (στο χώρο που αντιλαμβάνονται οι τρισδιάστατα προγραμματισμένες αισθήσεις μας;).Σαν την προβολή(εισχώρηση) τους στην πραγματικότητά μας,δηλαδή σαν κύβους,σφαίρες,παραλληλεπίπεδα και άλλα στέρεα,αναλόγως της γωνίας διείσδυσης και της κίνησής τους μέσα στην τρισδιάστατη πραγματικότητά μας,δηλαδή όπως μπορούνε να κάνουνε οι άνθρωποι 5 κύκλους στη δισδιάστατη επιπεδοχώρα και τα όντα αυτής να αντιληφθούν τους κύκλους που είναι δισδιάστατοι,αλλά όχι το χέρι που τους έκανε το οποίο είναι τρισδιάστατο,έτσι και εμείς αντιλαμβανόμαστε κάποια πράγματα γύρο μας τα οποία είναι τρισδιάστατα,αλλά μπορεί να μην μπορούμε να αντιληφθούμε το τετραδιάστατο όν που τα δημιούργησε,ακριβώς επειδή οι αισθήσεις μας δεν μπορούν να αντιληφθούν αυτή την τέταρτη διάσταση,μπορεί να βλέπουμε τα τρισδιάστατα άψυχα αντικείμενα,αλλά όχι το τετραδιάστατο όν που τα έκανε.
Επίσης υπάρχει η θεωρία τα τρισδιάστατα αντικείμενα να είναι συνέχειες τετραδιάστατων,πενταδιάστατων η πολυδιάστατων αντικειμένων,ακριβώς όπως μπορεί να συμβαίνει και με το ίδιο μας το σώμα,δηλαδή τα αντικείμενα να είναι μέρη υπερ-αντικειμένων,για παράδειγμα ας θυμηθούμε και πάλι την επιπεδοχώρα,τα όντα της όταν θα δούν τα κλαδιά ενός δένδρου κάτω(για να επιστρέψουμε στο παράδειγμα του δέντρου που έχει καμφθεί) θα τους φανούν πράγματα ανεξάρτητα μεταξύ τους,γιατί δεν μπορούν να δούν ότι τα κλαδιά πηγάζουν όλα απο ένα ενιαίο κορμό,γιατί πολύ απλά ο κορμός είναι τρισδιάστατος,ενώ τα όντα τις επιπεδοχώρας θα δούν τις διατομές των κλαδιών που είναι επίπεδες και μοιάζουν με άσχετα μεταξύ τους αντικείμενα,δεν είναι όμως άσχετα καθώς μοιράζονται τον ίδιο κορμό και τρέφονται από τη ίδια ρίζα.
Κατά το ίδιο τρόπο πιστεύεται ότι τα φαινόμενα στον τρισδιάστατο κόσμο μας δεν είναι μεμονωμένα φαινόμενα,ασύνδετα και άσχετα μεταξύ τους,αλλάτμήματα ευρύτερων φαινομένων.Η έλλειψη της συνείδησης και άλλων διαστάσεων μας εμποδίζει από το να δούμε τη συνολική εικόνα και το μόνο που βλέπουμε είναι διατομές,δηλαδή μέρη των πραγματικών αντικειμένων,ακριβώς όπως τα όντα τις επιπεδοχώρας όταν θα κοιτάξουν π.χ ένα ξύλινο κουτί,το μόνο που θα δούν είναι το περίγραμμα της βάσης του,δηλαδή μπορούν να δούν μόνο τις δύο διαστάσεις του κουτιού,αλλά το ύψος όχι,έτσι ακριβώς είναι δυνατόν να συμβαίνει και με εμάς,να κοιτάζουμε αντικείμενα,αλλά να βλέπουμε μόνο τις τρείς διαστάσεις τους,και να μας διαφεύγουν οι άλλες λόγο τους περιορισμού μας.Αυτός ο περιορισμός είναι ίσως η αιτία για τα περισσότερα σημερινά αδιέξοδα τόσο στην επιστήμη όσο και σε κάθε σχεδόν έκφανση της ανθρώπινης ζωής.
Βλέπουμε λοιπόν διατομές,είναι σαν να προσπαθούμε να αξιολογήσουμε ένα κινηματογραφικό φιλμ μελετώντας ένα-ένα τα καρέ του στην οθόνη αντί να το δούμε ως σύνολο,ως κίνηση των καρέ στην οθόνη και βεβαίως με τον τρόπο αυτό αγνοούμε πλήρως την ύπαρξη της μηχανής προβολής που προβάλει τις κινούμενες εικόνες στην οθόνη.
Ας πάρουμε για παράδειγμα κάποιο αντικείμενο,ένα βιβλίο φερ ειπείν,έχει τρείς διαστάσεις,μήκος,ύψος,πλάτος,για εμάς και τον τρισδιάστατο κόσμο μας,στο τετραδιάστατο επίπεδο όμως;;πως θα έμοιαζε;;θα ήταν ένα υπερ-βιβλίο αποτελούμενο από όλα τα βιβλία που έχουν υπάρξει ποτέ,που υπάρχουν η που θα υπάρξουν,γιατί αν θυμηθούμε το παράδειγμα των κλαδιών του δέντρου που μοιάζουν άσχετα μεταξύ τους στον δισδιάστατο κόσμο,αλλά ως το σύνολο ενός δέντρου στον τρισδιάστατο,έτσι και στις πολλές διαστάσεις,ένα τρισδιάστατο βιβλίο της καθημερινότητάς μας μπορεί να είναι το κομματάκι ενός υπερ-βιβλίου που έχει 15 διαστάσεις φερ ειπείν,αλλά εμείς να βλέπουμε τις διατομές του,δηλαδή τα βιβλία που έχουν τρείς διαστάσεις και όπως τα όντα της επιπεδοχώρας βλέπουν τα κλαδιά ενός δέντρους ως πράγματα άσχετα μεταξύ τους,ενώ κανονικά αυτά είναι μέρη ενός δέντρου,έτσι και ένας μεγάλος αριθμός βιβλίων να είναι ενωμένα σε ένα κοινό κορμό (εντός εισαγωγικών η λέξη κορμός) βιβλίου και το ίδιο μπορεί να συμβαίνει για ένα οποιοδήποτε αντικείμενο,ακόμη και με πιο αφηρημένες έννοιες,όπως οι κοινωνικές τάσεις,οι επιδημίες κλπ.
Όσο προχωράμε σε γνώσεις για ένα φαινόμενο,τόσο οι έννοιες γίνονται βασικότερες,ουσιαστικότερες,όσο όμως απομακρυνόμαστε από την πηγή του φαινομένου τόσο περισσότερο χάνονται οι έννοιες,δηλαδή όσο περισσότερο ένα φαινόμενο απομακρύνεται από το ορατό και το συγκεκριμένο-από το φυσικό κόσμο των αισθήσεων-τόσο περισσότερο εμπεριέχει μια κρυμμένη δύναμη,τόσο περισσότερα φαινόμενα μπορεί να παράγει.
Ο ουσπένσκι συνεχίζει λέγοντας πως οι συναισθηματικές μα αντιδράσεις,οι ενστικτώδεις πράξεις και οι λογικές πράξεις του ανθρώπου μπορεί να θεωρηθούν ότι αντανακλώνται,ότι δηλαδή δεν είναι ανεξάρτητες,προέρχονται από τον εξωτερικό κόσμο και όχι από τον ίδιο τον άνθρωπο,ο άνθρωπος απλώς εκπέμπει η μετατρέπει δυνάμεις.
Όλες οι πράξεις που ανήκουν στις προηγούμενες τρείς κατηγορίες παράγονται από εντυπώσεις που προέρχονται απο τον εξωτερικό κόσμο.
Έτσι με βάση αυτά ο άνθρωπος είναι είτε αυτόματο,είτε υπεύθυνο είτε ανεύθυνο(που δεν ευθύνεται αυτός) για τις πράξεις του ον.
Ο ουσπένσκι κάνει και άλλους ενδιαφέροντες συλλογισμούς,λέει: Αν θεωρήσουμε ένα χώρο όχι πλέον τεσσάρων διαστάσεων,αλλά πέντε,τότε τα φαινόμενα της ζωής πιθανόν να αποδειχθεί πως είναι ιδιότητες ακινήτων αντικειμένων,οικογενειών ανθρώπων,φυλών κλπ. και πιθανόν μόνο τα φαινόμενα της σκέψης θα εμφανίζονται σαν κίνηση.
Γνωρίζουμε ότι φαινόμενα κίνησης η ενεργειακές εκδηλώσεις είναι συνδυασμένα με δαπάνη χρόνου.Αυτό που παρατηρείται είναι πως όσο προχωρούμε βαθμιαία από τα χαμηλότερα προς τα ανώτερα είδη η κίνηση εξαφανίζεται.Τα όντα της δισδιάστατης επιπεδοχώρας χρειάζονται χρόνο για να εξηγήσουν τα απλούστερα φαινόμενα,όπως είναι μια γωνία π.χ.Ο άνθρωπος,που είναι τρισδιάστατος,δεν χρειάζεται χρόνο εξηγήσει τέτοια απλά φαινόμενα όπως η γωνία,γιατί πολύ απλά τη βλέπει και από τις δύο μεριές της ταυτόχρονα και έτσι την κατανοεί αμέσως,με μια σκέψη,ο κάτοικος της επιπεδοχωρας όμως για να κατανοήσει τη γωνία πρέπει να την περπατήσει,να στρίψει στην κορυφή της και μετά να καταλάβει τι είναι γωνία,ο άμθρωπος όμως χρειάζεται χρόνο για να εξηγήσει κινητικά φαινόμενα και βέβαια φαινόμενα σε ακόμα υψηλότερο χώρο,όπως του τετραδιάστατου κόσμου.Ο ουσπένσκι καταλήγει,ότι η διεύρυνση της συνείδησης,που επέρχεται και από τον αυξανόμενο αριθμό διαστάσεων,αποδυναμώνει την έννοια του χρόνου και ενδυναμώνει την έννοια του χώρου,γι αυτό και ο θεός των πολλών διαστάσεων δεν χρειάζεται καθόλου χρόνο για να βρεθεί από το ένα σημείο του σύμπαντος στο άλλο,γιατί διαθέτει πολλές διαστάσεις που του επιτρέπουν με μια σκέψη μόνο να να βρεθεί όπου θέλει,κατανοεί απόλυτα το πώς μπορεί να κάνει ενέργειες που για το νου μας είναι πολύ απρόσιτες,δηλαδή σε αυτό το ανώτατο επίπεδο δεν υπάρχει καν χρόνος.
Αν παρατηρούσαμε ένα ον της επιπεδοχώρας και βλέπαμε ότι δυσκολεύεται να καταλάβει το πώς γίνεται να μπείς σε ένα κλειστό επίπεδο κύκλο χωρίς να τρυπήσεις κάπου την γραμμή που τον αποτελεί και ότι χρειάζεται χρόνο για να καταλάβει κάτι που εμείς κατανοούμε με μια σκέψη μας,όπως είναι η έννοια της γωνίας,μάλλον θα γελούσαμε φιλικά μαζί του,έτσι ακριβώς φιλικά μπορεί και να γελάει ένα τετραδιάστατο ον με εμάς που δεν μπορούμε να καταλάβουμε πως μπορείς να μπείς σε ένα κλειδωμένο και κλειστό από παντού δωμάτιο,η που χρειαζόμαστε να κινηθούμε και να ανοίξουμε μια πόρτα για να περάσουμε από μέσα της.
Στα φυσικά φαινόμενα,δηλαδή εκείνα που εξετάζουν η φυσική και η χημεία,η κίνηση εκφράζεται ως μετασχηματισμός ενέργειας,στην ψυχολογία η κίνηση εκφράζεται ως νοητικές διεργασίες και στη βιολογία η κίνηση εκφράζεται ως αναπαραγωγή των έμβιων όντων….
Ο κάθε άνθρωπος,όλοι μας είναι δυνατόν να είμαστε μέρος ενός ενιαίου υπερ-ανθρώπου που ζεί σε άλλη διάσταση,ακριβώς όπως συμβαίνει με το παράδειγμα του υπερ-βιβλίου…αλλά παράλληλα ως κομματάκια του να είμαστε κάπως διαφορετικοί ο ένας από τον άλλο,ακριβώς όπως τα κλαδιά του δέντρου που είναι μέρη του δέντρου το οποίο είναι ενιαίο,αλλά το κάθε κλαρί είναι διαφορετικό από το άλλο,ξεχωρίζεται ευδιάκριτα το ένα από το άλλο…
24/12/2010 13:41
…Για αυτό και ο θεός μπορεί να έκανε σε μια ανώτερη διάσταση έναν η δύο ανθρώπους,που πιθανόν να είναι ο Αδάμ και η Εύα και απλώς εμείς όλοι να είμαστε οι προβολές τους στον τρισδιάστατο κόσμο,ενώ αυτοί οι δύο να βρίσκονται π.χ στον εικοσιδιάστατο κόσμο και να τους είχε κατεβάσει ο θεός μετά τη δημιουργία και την ατασθαλία τους για κάποια χρόνια στον τρισδιάστατο κόσμο.
Συνεχίζοντας ο Ουσπένσκι λέει ότι στις ηλεκτρικές εκκενώσεις,στην αστραπή,στον κεραυνό,στις ριπές και στο ουρλιαχτό του ανέμου να υπάρχουν αναλαμπές νευρο-αισθητικών δονήσεων κάποιου γιγάντιου οργανισμού.
Ο Ουσπένσκι αναφέρει ένα σχετικό παράδειγμα στο βιβλίο του με τίτλο…αναζητώντας τον κόσμο του θαυμαστού…την ιστορική καταγραφή της μαθητείας του με τον Γκουρτζίεφ…εκεί λοιπόν αναφέρει….Όταν άρχισα να μαθαίνω πως να διαιρώ την προσοχή μου,είδα ότι η ανάμνηση του εαυτού δημιουργούσε θαυμαστές αισθήσεις που με φυσικό τρόπο,δηλαδή από μόνες τους,δεν μας έρχονται παρά μόνο πολύ σπάνια και σε εξαιρετικές συνθήκες.Έτσι,π.χ εκείνο τον καιρό μου άρεσε πολύ να τριγυρνώ τη νύχτα στην Αγία πετρούπολη και να νιώθω τα σπίτια και τους δρόμους.Τα σπίτια,ιδιαίτερα τα παλιά σπίτια,ήταν ολοζώντανα,σχεδόν τους μιλούσα.Δεν υπήρχε φαντασία σε αυτό.Δεν σκεφτόμουν τίποτα,απλώς βάδιζα προσπαθώντας να θυμάμαι τον εαυτό μου και κοίταζα γύρο μου.Οι εντυπώσεις έρχονταν μόνες τους….
Ο Ουσπένσκι είχε κατά κάποιον τρόπο δει τα σπίτια,τους δρόμους και όλα τα στοιχεία του τοπίου της Αγίας πετρούπολης ως τετραδιάστατα υπερ-σύνολα,με διαισθητικό τρόπο.Η διευρυμένη αυτή αντίληψη έχει άμεση σχέση και με την ψυχομετρία,δηλαδή την αναγνώριση της ιστορίας ενός αντικειμένου απλώς και μόνο με τη βοήθεια της αφής.Η λέξη ψυχομετρία επινοήθηκε από τον Αμερικανό γιατρό Τζέημς Ρόουντς Μπιουκάναν στο Κεντάκι το 1842.
Ο Μπιουκάναν ενδιαφέρθηκε για ένα περίεργο φαινόμενο που πληροφορήθηκε από το φίλο του,επίσκοπο Πολκ,ο οποίος έλεγε πως μπορούσε να νιώσει αν ένα μεταλλικό αντικείμενο ήταν μπρούτζινο επειδή όταν το άγγιζε με τη γλώσσα του στο σκοτάδι,του άφηνε μια ιδιάζουσα μεταλλική γεύση.Ο Μπιουκάναν εξακρίβωσε πως και ο ίδιος μπορούσε να νιώθει πολλά διαφορετικά υλικά μέσα στο σκοτάδι απλώς και μόνο αγγίζοντάς τα,ενώ σε μεταγενέστερα πειράματα με τους φοιτητές του όρισε τις παραμέτρους της ψυχομετρίας.
Ο ίδιος κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η ιστορία του κόσμου βρίσκεται ολόγυρά μας,καταγεγραμμένη στα αντικείμενα και όποιος αναπτύξει την ικανότητα της ψυχομετρίας μπορεί κυριολεκτικά να διαβάσει την ιστορία αυτή,όπως ένας γεωλόγος μπορεί να διαβάσει τη γεωλογική ιστορία μελετώντας τα πετρώματα.Ο Μπιουκάναν δεν θεωρούσε πως η ψυχομετρία είναι κάποια υπερφυσική ιδιότητα,αλλά επειδή δεν έκρυβε ότι ήταν πνευματιστής,οι συνάδελφοί του τον σνομπάρισαν και η ψυχομετρία ξεχάστηκε.Έτσι η ανθρωπότητα έχασε την ευκαιρία να ανοίξει μαζικά ένα νέο πεδίο αντίληψης και γνώσης…
Για να επιστρέψουμε στον Ουσπένσκι,η ψυχομετρία θα μπορούσε να υπάρχει σε κάποιον που αναπτύσει τη διαισθητική,δηλαδή την αναγνώριση τέτοιων και παρόμοιων φαινομένων μέσω της αίσθησης ότι υπάρχουν χωρίς να είναι τόσο εμφανή,δηλαδή όποιος πιστεύει υπάρξεις και φαινόμενα πέρα από τη λογική του ανοίγονται περισσότερο οι αισθήσεις και η συνείδησή του αντιλαμβάνεται περισσότερα,μέσω της διαίσθησης.
Τέλος,πολλοί φιλόσοφοι,επιστήμονες και στοχαστές κατέληξαν με τον ένα η τον άλλο τρόπο στην εικόνα της ευρύτερης εικόνας του κόσμου την οποία ο Ουσπένσκι σκιαγράφησε τόσο παραστατικά.Κάποιοι μίλησαν για επίπεδα πραγματικότητας,τα οποία δεν είναι παρά διαφορετικές διαστάσεις.Λέγεται λοιπόν από πολλούς ότι υπάρχουν τρεις κόσμοι,τρία επίπεδα πραγματικότητας.Το πρώτο επίπεδο είναι ο κόσμος 1,ο κόσμος των υλικών αντικειμένων,όπως τα βιβλία,τα τραπέζια και τα ανθρώπινα σώματα,το δεύτερο επίπεδο,ο κόσμος 2,που είναι ο κόσμος των υποκειμενικών εμπειριών και συμπεριλαμβάνει τα αισθήματα,τα συναισθήματα και τη συνείδηση,δηλαδή το νου.Τέλος ο κόσμος 3 περιέχει τη σκέψη και όλα τα προϊόντα του νου,όπως τη γλώσσα,τους μύθους,τα έργα τέχνης και τεχνολογίας,τις παραδόσεις και τις θεωρίες,ασχέτως αν είναι αληθινές η εσφαλμένες.
Ο κόσμος 3 είναι σε μεγάλο ποσοστό αυτόνομος και τα περιεχόμενά του επηρεάζουν τους άλλους δύο κόσμους.Κατά κάποιο τρόπο τα περιεχόμενα,τα περιεχόμενα του κόσμου 3 εκδηλώνουν ένα τροπισμό προς τα κάτω και κυλούν προς τους κόσμους 1 και 2,όπως το νερό κυλά και τρυπώνει στο χώμα φτάνοντας σταδιακά στα βαθύτερα στρώματά του.
Π.χ οι εκάστοτε επιστημονικές θεωρίες μπορεί να εμφανίζονται ως αντικείμενα του κόσμου 1 (επιστήμονες,βιβλία,εργασίες σε περιοδικά,πειραματικός εξοπλισμός κ.α).Τα αντικείμενα αυτά είναι οι προβολές των επιστημονικών θεωριών,οι διατομές που λέγαμε πιο πριν,δηλαδή τα υλικά αντικείμενα πειραματισμού των επιστημόνων,στο παράδειγμά μας,είναι η συνέχεια των θεωριών με άλλη μορφή σε άλλο επίπεδο.Τα προβλήματα,οι υποθέσεις,οι θεωρίες και οι αντιδικίες εισχωρούν από τον κόσμο 2 στον κόσμο 1,όταν οι θεωρίες υπάρχουν,τότε αρχίζουν να αποκτούν υλική υπόσταση,λένε οι Πόπερ και Εκκλς.Η γλώσσα μπορεί να υπάρχει στους κόσμους 1 και 2.Στον κόσμο 1 έχει τη μορφή ενός κειμένου,ενός λεξικού,ενός CD,η μιας δισκέτας,ενώ στον κόσμο 2 είναι οι νευρωνικές διαδρομές ή ηλεκτρικές εκκενώσεις στον εγκέφαλο κάποιου.Η αυθεντική,καθαρή μορφή της γλώσσας,όμως,υπάρχει στον κόσμο 3.
Ο κάθε άνθρωπος σωματικά βρίσκεται στον κόσμο 1,ο νους του στον κόσμο 2 και το όνομά του στον κόσμο 3,έτσι ακόμη και αν οι προβολές στους κόσμους 1 και 2,δηλαδή το σώμα και ο νους,καταστραφούν,η βασική πηγή,το στοιχείο του κόσμου,θα εξακολουθεί να παραμένει αναλλοίωτο,θα εκδηλωθεί δε κάποια στιγμή όταν δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες.Ένα κίνημα,μια επιδημία,μια ιδεολογία,μια επανάσταση,όλα αυτά είναι δυναμικά φαινόμενα που ξεκινούν από τον κόσμο 3,όταν προκύψουν οι κατάλληλες συνθήκες.
Ο κόσμος γύρω μας είναι αυτό που βλέπουμε αλλά ταυτόχρονα δεν είναι.Οι σκιές ενός ναύτη,ενός κρεμασμένου κι ενός αγίου είναι απόλυτα ταυτόσημες λέει ο Ουσπένσκι.Είναι αδύνατον να τις διακρίνουμε με τον ίδιο τρόπο ακριβώς όπως δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε το ξύλο του καταρτιού,της αγχόνης και του σταυρού με τη χημική ανάλυση.Παρόλα αυτά,πρόκειται για διαφορετικά άτομα και αντικείμενα και μονάχα οι σκιές τους είναι όμοιες…δηλαδή όπως όταν βλέπουμε τη σκιά ξέρουμε ότι από κάπου η κάποιον προέρχεται,έτσι συμβαίνει και με τον κόσμο που μας περιβάλει,μπορεί να βλέπουμε αντικείμενα και ανθρώπους,αλλά η ρίζα τους είναι πιο πολύπλοκη,όπως τα όντα της επιπεδοχώρας,αν υπήρχαν,θα έβλεπαν μόνο τον πάτο ενός κουτιού,αλλά όχι το υπόλοιπο μέρος του,μιας και δεν μπορούν να καταλάβουν την έννοια του ύψους,έτσι και εμείς βλέπουμε αντικείμενα και ανθρώπους που υπάρχουν,αλλά αυτό είναι ένα μέρος τους από αυτό που πραγματικά είναι.
Κλείνοντας μας λέει όλα είναι θέμα προοπτικής.Η εικόνα μπορεί να γίνει πολύ ευρύτερη αν αλλάξουμε το οπτικό μας πεδίο.Ή με απλά λόγια,υπάρχουν πολλές διαφορετικές ερμηνείες σε πολλά διαφορετικά επίπεδα,αναλόγως του είδους της ερώτησης που διατυπώνουμε.
Με βάση όλα αυτά λοιπόν οι διαστάσεις μάλλον κρατούν το κλειδί τη γνώσης και άλλων όντων,άρα αν υπάρχουν εξωγήινοι δεν είναι απαραίτητο να είναι τρισδιάστατοι,μπορεί να μας έχουν επισκεφτεί εξωγήινοι,αλλά εμείς να μην τους είδαμε λόγο του ότι μπορεί να ήταν τετραδιάστατοι,με 5 6 26,345 διαστάσεις η πολυδιάστατοι.Ο άνθρωπος απ ότι φαίνεται δεν μπορεί να αντιληφθεί περισσότερες διαστάσεις από τις 3 διαστάσεις του ύψους,του μήκους και του πλάτους και από τη στιγμή που τα οπτικά κέντρα του εγκεφάλου του ανθρώπου είναι προγραμματισμένα να συνθέτουν 3 διαστάσεις δεν μπορούμε να καταλάβουμε πως θα έμοιαζε μια τέταρτη διάσταση ούτε καν αν μας πουν πως γίνεται…ο θεός και τα άλλα όντα βρίσκονται στις άλλες διαστάσεις και εμείς αδυνατούμε να τους δούμε λόγο των περιορισμένων μας αισθήσεων,η ψυχή,που μάλλον αποτελεί το άλλο μας σώμα βρίσκεται σε πολυδιάστατο επίπεδο και θα είναι αυτή που θα μας επιτρέψει να αντικρίσουμε μια ημέρα το θεό.
Ναι, ΟΚ… θα μπορούσες να βάλεις λινκ στη Wikipedia για υπερτρισδιάστατα στερεά και λίγη θεωρία υπερχορδών που δουλεύει σε 11 διαστάσεις. Όχι τίποτα άλλο, έκανες ανάλυση πολυδιαστασιακής γεωμετρίας (δεν πειράζει, ας είναι να τη διαβάσει κανένας άλλος) για να καταλήξεις εδώ:
Ο κάθε άνθρωπος,όλοι μας είναι δυνατόν να είμαστε μέρος ενός ενιαίου υπερ-ανθρώπου που ζεί σε άλλη διάσταση,ακριβώς όπως συμβαίνει με το παράδειγμα του υπερ-βιβλίου
Δηλαδή πιανόμαστε από μια επιστημονική θεωρία (και παρεπιπτόντως, τα υπερδιαστατικά στερεά για την ώρα είναι μαθηματικά κατασκευάσματα· ξέρουμε ότι μπορούν να υπάρχουν, αλλά όχι αν όντως υπάρχουν)… πιανόμαστε από μια επιστημονική θεωρία για να παράξουμε ένα νέο επίπεδο αναπόδεικτου… πλατωνισμού να τον πω; Ίσως πρέπει να βρούμε ένα νέο όρο παρόμοιο με το “Θεός των Κενών” για τις φιλοσοφικές θεωρίες που γραπώνονται από την επιστήμη για να προβάλλουν αστήρικτες ιδέες… χμμ…
Να τις πούμε… “Φιλοσοφία των Ορίων”… χαρακτηριστικό παράδειγμα το “what the f*ck do we know” που σε ξεγελάει με κβαντική και εγκεφαλοχημεία για να σου πετάξει στα μουλωχτά τις απόψεις της αίρεσης που το χρηματοδότησε.
Χαρακτηριστικός και ο Ουσπένσκι. Φιλόσοφος ων, ανακατεύει στη μεταφυσική του θεωρία ευκλείδια και μη ευκλείδια γεωμετρία και λίγη εσάνς από Άπω Ανατολή και Ινδία, τα κάνει έναν ελκυστικό αχταρμά και τα σερβίρει στο κοινό που έχει απογοητευτεί από τις κλασσικές θρησκείες. Ενδιαφέρον ανάγνωσμα ως άσκηση επί χάρτου, αλλά από αποδείξεις μηδέν. Από πιθανότητες και δυνατότητες, βέβαια, άλλο πράμα. Όρεξη να έχεις.
(Καλά Χριστούγεννα για αύριο)
Evan T
Καλά χριστούγεννα και καλές γιορτές και σε εσένα.Θα μπορούσα να βρώ και στη Wikipedia,αλλά δεν με κάλυπταν,τεσπα.
Ενοείται πως γι αυτά δεν υπάρχουν αποδείξεις,αλλά γιατί να αποκλείσουμε εντελώς μια τέτοια θεωρία,η θεωρία των διαστάσεων είναι άκρως ενδιαφέρουσα,μπορεί να μην γίνεται να βρούμε αποδείξεις γιατί μπορεί πολύ απλά να μην καταλαβαίνουμε κάτι πέρα από τις 3 διαστάσεις,λογικό είναι η επιστήμη βασίζεται πάντα στις επαναλαμβανόμενες μετρήσεις και παρατηρήσεις,ότι δεν μπορεί να ερευνηθεί και να πιστοποιηθεί δεν είναι πραγματικό και κάτι που το βάφτιζαν ανόητο,μετά βρίσκουν κάποια επιστημονική εξήγηση γι αυτό και ξαφνικά υπάρχει..ε όχι δεν πάει έτσι,το καλύτερο είναι να κρατάμε πισινές σε όλα τα θέματα,ακόμα και σε αυτά που έχουν αποδειχτεί,γιατί κάτι που έχει αποδειχτεί δεν μπορούμε να ξέρουμε αν είναι το όλον,μπορεί να είναι το επιμέρους.
24/12/2010 14:31
Ένα σορό τεκμηριωμένες γνώσεις του σήμερα πριν χρόνια θεωρούνταν από πολλούς ηλίθιες θεωρίες και όμως σήμερα γνωρίζουμε ότι υπάρχουν,άρα αυτό που κάνει η επιστήμη να αποκλείει γεγονότα μόνο και μόνο επειδή δεν μπορούν να μετρηθούν και να παρατηρηθούν και επειδή τους χαλάει το παντογνωστικό προφίλ τους δεν είναι σωστό,είναι δυνατόν έτσι με ελαφρά την καρδία να λέμε πως είμαστε τα μόνα όντα του σύμπαντος;;;και όλο αυτό το σύμπαν υπάρχει μόνο για εμάς και το τεράστιο εγώ μας;;;είναι δυνατόν όλα να μετρώνται με τα στάνταρ του ανθρώπου;;οι μονάδες μέτρησης που έχει βγάλει ο άνθρωπος είναι αφηρημένες,αλλά αφορούν συγκεκριμένα θέματα και φαινόμενα αυτού του κόσμου στον οποίο ζούμε,δεν είναι δυνατόν αυτές οι μονάδες μέτρησης να αφορούν τα πάντα…και οι επιστήμονες που είναι της λογικής πρέπει να το ξέρουν πολύ καλά αυτό…μια μέθοδος μέτρησης που ισχύει για ένα χ φαινόμενο δεν είναι σίγουρο ότι ισχύει και για το ψ,ίσα ίσα οι πιο πολλές πιθανότητες είναι να μην ισχύει,απλή λογική.
@«άρα αυτό που κάνει η επιστήμη να αποκλείει γεγονότα μόνο και μόνο επειδή δεν μπορούν να μετρηθούν και να παρατηρηθούν και επειδή τους χαλάει το παντογνωστικό προφίλ τους »
Αυτό είναι η δική σου εκτίμηση της πραγματικότητας. Στα μαθηματικά, επιπλέον διαστάσεις σημαίνει στην ουσία επιπλέον βαθμοί ελευθερίας, η επιπλέον ανεξάρτητοι μεταξύ τους «τρόποι» να διαφοροποιηθεί το αποτέλεσμα μίας εξίσωσης.
Το ίδιο σημαίνει και η τετραδιάσταση, η ιδιότητες ενός σημείου αλλάζουν ανάλογα με τη γεωμετρική (3) και χρονική τοποθέτηση του.
Γενικά: Στο χαρτί, μπορείς να θεωρήσεις ένα σύστημα όσων διαστάσεων θέλεις. Για παράδειγμα, στα μαθηματικά που χρησιμοποιούνται για τη συσχέτιση του όρου αναζήτησης που βάζεις στο google, με τα κείμενα στα οποία ψάχνει, χρησιμοποιούνται μαθηματικά 1000+ διαστάσεων (και όχι απλώς 11 ..). Αυτό δεν είναι απλά θεωρητικό μοντέλο, χρησιμοποιείται στην πληροφορική, με την έννοια που είπα παραπάνω.
Άλλο όμως αυτό, και άλλο να πιάνεσαι απο την υπάρξη τέτοιων μοντέλλων και να προσπαθείς ντέ και καλά να τα εφαρμόσεις σε άλλους τομείς. Στη φυσική, οι επιπλέον διαστάσεις έχουν πολύ διαφορετικό αντικείμενο. Ψάχνουμε να μετρήσουμε επιπλέον διαστάσεις στους ανιχνευτές σωματιδίων, η θέωρία χορδών και η θεωρία βρανών τις προβλέπουν. Το αν θα τις μετρήσουμε είναι άλλη ιστορία όμως, και έχει να κάνει με το αν υπάρχουν στην πραγματικότητα, η αν υπάρχουν επειδή ..δεν ξέρουμε τι μας γίνεται.
Δεν δικαιολογείται επομένως αυτό που λές παραπάνω, περι δογματισμού της επιστήμης.
«άρα αυτό που κάνει η επιστήμη να αποκλείει γεγονότα μόνο και μόνο επειδή δεν μπορούν να μετρηθούν και να παρατηρηθούν και επειδή τους χαλάει το παντογνωστικό προφίλ τους »
Άλλο λάθος στη διατύπωση:
η επιστήμη δεν αποκλείει «γεγονότα»! ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ στα γεγονότα για να δεχθεί η απορρίψει θεωρητικά μοντέλα.
Ο Αντώνης το έθεσε σωστά. Βασιζόμαστε στα γεγονότα για να εμπλουτίσουμε τις τρέχουσες θεωρίες μας. Δεν απορρίπτουμε γεγονότα επειδή δε μας βολεύουν (αυτό, σόρρυ, αλλά το κάνουν συνήθως οι θρησκείες). Είναι το γνωστό κόμικ, που ο επιστήμονας λέει “να τα δεδομένα, τι συμπέρασμα βγάζουμε;” και ο δημιουργιστής “να το συμπέρασμα, τι δεδομένα μπορούμε να βρούμε για να το στηρίξουμε;”
Αν πριν από χρόνια ένας είχε μια παλαβή ιδέα για την οποία αρχικά δεν είχε αποδείξεις, καλά κάνανε και τον αγνοούσανε. Άμα μετά παρουσίασε αποδείξεις, καλά κάνανε και τον αποδέχθηκαν. Έτσι δουλεύει η επιστήμη. Μπορείς να πεις όσες μπαρούφες θες, αλλά θα σε λάβουν σοβαρά υπ’όψιν άμα τουλάχιστον μπορείς να προτείνεις μια διαδικασία για να αποδείξεις ότι έχεις δίκιο.
Αντώνης
Στο τελευταίο που είπες διαφωνώ κάθετα,πόσες και πόσες φορές έχουν αποκλείσει φαινόμενα τα οποία τα χαρακτήριζαν ηλιθιότητες με περικεφαλαία και μετά μόλις βρήκαν στοιχεία ξαφνικά ζωντάνεψαν…επίσης αυτά που λέω τα βρήκα σε κάποιο βιβλίο,δεν είναι δικά μου.
Evan T
Και οι δύο το κάνουν,μπορεί να το κάνουν οι θρησκείες,να απορρίπτει δεδομένα,αλλά το κάνουν και κάποιοι επιστήμονες,δηλαδή αν δεν μπορούν να μετρήσουν και να περιγράψουν κάτι τότε αυτό αυτόματα είναι αποκύημα της φαντασίας,ποιά είναι ας πούμε η απόδειξη της μη ύπαρξης του θεού;;;το ότι δεν τον βλέπουμε;;;συγγνώμη αλλά αυτός είναι πολύ μα πάρα πολύ απλοϊκός συλλογισμός,επειδή δεν βλέπω δεν υπάρχει;;;κάποτε δεν μπορούσαμε να δούμε το ωοειδές σχήμα του πλανήτη μας και νομίζαμε ότι είναι επίπεδος,μετά αναθεωρήσαμε,νομίζαμε ότι τα συναισθήματα και οι σκέψεις δημιουργούνται από έκκριση υγρών στο εσωτερικό του σώματος και αργότερα στον εγκέφαλο,νομίζαμε ότι οι νευρώνες δουλεύουν με μαύρα υγρά και χυμό φραγκοστάφυλο,μετά όμως ο ισπανός Ramon y cajal ανακάλυψε ότι λειτουργούν με μεταφορά ηλεκτρικού ρεύματος,πάντα κάτι αγνοούσαμε και μετά το βρήκαμε,αν και αυτό δεν σημαίνει ότι κάτι που έχει εξηγηθεί είναι το όλον,μπορεί να είναι το επιμέρους,για παράδειγμα υπάρχουν νέες έρευνες που λένε ότι οι νευρώνες του εγκεφάλου μπορεί να μεταφέρουν και ηχητικά κύματα…
Έτσι και με το θεό,εγώ που ξέρω ότι οι επιστήμονες δεν τα έχουν βρει σκούρα και λένε ένα ξερό,δεν υπάρχει θεός,για να μην του χαρακτηρίσουμε ελλιπείς;;;ο θεός σίγουρα είναι κάτι πολύ πολύπλοκο και δεν μπορούμε να καταλάβουμε τη σύστασή του.
Είμαι της άποψης να μην απορρίπτουμε ό,τι δεν βλέπουμε η δεν μπορούμε να αποδείξουμε.
Αντώνης
Να σε ρωτήσω κάτι;;είπες…η επιστήμη δεν αποκλείει «γεγονότα»! ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ στα γεγονότα για να δεχθεί η απορρίψει θεωρητικά μοντέλα….αφού είναι έτσι ποιό επιστημονικό στοιχείο αποκλείει την ύπαρξη θεού;;;αφού η επιστήμη βασίζεται σε στοιχεία,μετρήσεις και αποδείξεις,ποιό στοιχείο,πια μέθοδος χρησιμοποιήθηκε για να αποδειχτεί η μη ύπαρξή του θεού;;;το ότι δεν τον βλέπουμε;; ε αυτή δεν είναι απόδειξη,πάσχει από παντού,με τη ίδια λογική και το συναίσθημα δεν υπάρχει επειδή δεν το βλέπω,οκ το συναίσθημα υπάρχει,έχει βρεθεί,τουλάχιστον ότι κατά ένα μέρος του δομείται από τις κατάλληλες εγκεφαλικές άλω που είναι υπεύθυνες γι αυτό,ο θεός όμως είναι κάτι πολύ πιο πολύπλοκο από το συναίσθημα.
Το να λέει κάποιος δεν πιστεύω στο θεό επειδή δεν τον βλέπω είναι μια άποψη άθεου που δεν θέλει το θεό,και εγώ λέω πως πιστεύω στο θεό γιατί πραγματικά με καθοδηγεί μέσα στη ζωή μου,εγώ δεν θέλω να τον δω με τον ινιακό λοβό του εγκεφάλου,αλλά τον βλέπω καθημερινά σε κάθε βήμα της ζωής μου,κάποιες φορές μου τα φέρνει καλά και άλλες θέλει να δοκιμάσει την πίστη μου φέρνοντας δυσκολίες στο διάβα μου.
Απόδειξη τεκμήριο κατά της ύπαρξης του θεού δεν υπάρχει δυστυχώς για τους επιστήμονες…
αφού είναι έτσι ποιο επιστημονικό στοιχείο αποκλείει την ύπαρξη θεού;;;
Για να μη μακρηγορήσω, εγώ θα σου πω (λανθασμένα βέβαια) ότι έστω ότι δεν εμποδίζει τίποτα το να υπάρχει Θεός. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει; ,
Τίποτα δεν εμποδίζει το να υπάρχει αυτή τη στιγμή σε τροχιά γύρω από τη γη μια ροζ τσαγιέρα από πορσελάνη. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει; Ένας γαλάζιος δράκος που ξεφυσά φωτιές;
Απλά εδώ κάνεις τη λάθος ερώτηση γιατί νομίζεις πως εγώ θέλω ενεργά να σε πείσω πως δεν υπάρχει Θεός, οπότε μου ζητάς αποδείξεις. Το πολύ να σου πω ότι το τάδε υπονοεί ότι δεν υπάρχει Θεός, αν με ενδιαφέρει να σε πείσω. ΑΛΛΑ άμα έρθεις εσύ π.χ. και μου πεις: δεν πρέπει μια γυναίκα να κάνει έκτρωση γιατί είναι ενάντια στο νόμο του Θεού, εκεί ή μου αποδεικνύεις ότι υπάρχει Θεός για να λάβω σοβαρά υπ’όψιν το νόμο του ή εγκαταλείπεις τη συζήτηση.
Η επιστημονική έρευνα από την καθημερινή επιχειρηματολογία μεταξύ ατόμων διαφέρει αρκετά, όπως βλέπεις.
Απόδειξη τεκμήριο κατά της ύπαρξης του θεού δεν υπάρχει δυστυχώς για τους επιστήμονες…
Είμαι της άποψης να μην απορρίπτουμε ό,τι δεν βλέπουμε ή δεν μπορούμε να αποδείξουμε.
Βασικά η έννοια της απόδειξης μη ύπαρξης δεν υπάρχει για το ο,τιδήποτε, οπότε είναι αστείο το να τη ζητάς. Να ένα πρότζεκτ για τις γιορτές: Προσπάθησε να αποδείξεις ότι δεν υπάρχει Αλλάχ. Υποθέτω ότι όταν δεις ότι ΔΕΝ μπορείς να αποδείξεις ότι ΔΕΝ υπάρχει Αλλάχ, θα γίνεις αυτόματα Μουσουλμάνος. Ή μήπως όχι; Γιατί φυσικά το ότι ΔΕΝ μπορείς να αποδείξεις ότι ΔΕΝ υπάρχει Αλλάχ, δε σημαίνει πως υπάρχει. Ε;
Για φιλοσοφική αντιρρήσεις (δικές μου) κατά ιδιοτήτων του χριστιανικού θεού διάβασε εδώ και εδώ.
ι εγώ λέω πως πιστεύω στο θεό γιατί πραγματικά με καθοδηγεί μέσα στη ζωή μου…
Η προσωπικές σου εμπειρίες μου εμένα μου είναι άχρηστες. Δεν μπορώ να τις επιβεβαιώσω, δεν μπορώ να τις χρησιμοποιήσω. Αυτό που λες δεν είναι απόδειξη θεού, απλά απόδειξη ότι εσύ πιστεύεις σε θεό. Αλλά το ότι υπάρχει πίστη στο Θεό είναι γνωστό. Το αν υπάρχει Θεός δεν είναι γνωστό.
“Η προσωπικές σου εμπειρίες μου εμένα μου είναι άχρηστες. Δεν μπορώ να τις επιβεβαιώσω, δεν μπορώ να τις χρησιμοποιήσω. Αυτό που λες δεν είναι απόδειξη θεού, απλά απόδειξη ότι εσύ πιστεύεις σε θεό. Αλλά το ότι υπάρχει πίστη στο Θεό είναι γνωστό. Το αν υπάρχει Θεός δεν είναι γνωστό.”
Αυτό το λέω με τη ίδια λογική που κάποιος λέει ότι δεν υπάρχει θεός επειδή δεν τον βλέπω.
Επίσης όταν λέω πιστεύω στο θεό δεν εννοώ τόσο με την έννοια που τον πιστεύουν τα διάφορα δόγματα,δεν με νοιάζει αν άλλος τον λέει Αλλάχ,άλλο θεό,η οτιδήποτε άλλο,εγώ αναφέρομαι σε ένα ανώτερο δημιουργό που έκανε το σύμπαν και τον κόσμο μας.
Όσον αφορά τώρα το παράδειγμα της έκτρωσης που έθεσες,εννοείται πως δεν μπορεί να πάει κάποιος και να πει σε ένα άθεο η έναν αγνωστικιστή δεν πρέπει να κάνεις έκτρωση γιατί το προστάζει ο θεός,αν πιστεύει κάποιος στο θεό θα ακολουθήσει τις εντολές του τυφλά,δεν μπορεί όμως αυτό να το επιβάλλει και σε κάποιον που δεν πιστεύει στο θεό,είναι επιλογή του καθενός,από εκεί και πέρα αν απαγορεύεται η έκτρωση από κάποια διάταξη η κάποιο νομικό άρθρο τότε και πάλι μπορεί να μην υπακούσει αλλά θα αναλάβει τις ευθύνες του,με βάση τις ποινές που προβλέπουν οι εν λόγω διατάξεις,όπως συμβαίνει στις Η.Π.Α αν δεν κάνω λάθος.
Τη ροζ τσαγιέρα από πορσελάνη αν υπήρχε θα τη βλέπαμε,γιατί πολύ απλά είναι αντικείμενο του κόσμου μας και δεν γίνεται να υπάρχει χωρίς να τη βλέπουμε,έτσι από μόνη της,ο θεός είναι τελείως διαφορετική έννοια από μια τσαγιέρα,ένα βουνό,ένα δράκο και ένα θερμοσίφωνα.
Επίσης να πω και κάτι που το λησμόνησα χτες,ο Αντώνης μίλησε για ύπαρξη διαστάσεων στο χαρτί και στους υπολογιστές οι οποίες μπορεί να είναι πολλές,λάθος οι διαστάσεις στο χαρτί δεν είναι πάνω από 2 ,οι υπόλοιπες που βλέπουμε επάνω στο χαρτί είναι δημιούργημα του εγκεφάλου,για παράδειγμα όταν κοιτάξουμε στο χαρτί ένα σκίτσο η στον υπολογιστή μια εικόνα ενός ανθρώπου βλέπουμε ένα τρισδιάστατο ον,δεν είναι όμως στην εικόνα η στο χαρτί τρισδιάστατο,είναι δισδιάστατο,έχει μήκος και πλάτος μόνο,όχι ύψος,ο πραγματικός ο άνθρωπος όμως έχει τρεις διαστάσεις,στο χαρτί και στον υπολογιστή συνθέτουμε τρεις διαστάσεις γιατί ο εγκέφαλος τις συνθέτει,επειδή έχουμε εμπειρία τρισδιάστατων αντικειμένων από την καθημερινότητά μας,π.χ βλέπουμε ένα τοπίο σε μια φωτογραφία,έχει βάθος γιατί ο εγκέφαλο ανακαλεί μνήμες τοπίων που έχουμε επισκεφτεί και συνθέτει τρεις διαστάσεις,οπότε άλλο διάσταση στο χαρτί,στον τοίχο και τον υπολογιστή και άλλο στον πραγματικό κόσμο
Όσον αφορά τις πολλές διαστάσεις τις αποτυπώνουμε και τις συνθέτουμε με υπολογιστές αλλά βασίζονται σε τρισδιάστατα μοντέλα για να γίνουν και είναι πολύ θεωρητικά,δεν έχουν αντίκρισμα στον πραγματικό κόσμο,μπορεί βέβαια να πάρουμε ένα τετραδιάστατο μοντέλο του υπολογιστή και να κάνουμε από αυτό ένα τετραδιάστατο αντικείμενο,θα είναι όμως ένα τετραδιάστατο αντικείμενο με βάση τη δική μας τεχνολογία,δηλαδή με βάση τα πρότυπα του υπολογιστή,ο υπολογιστής δεν μπορεί να ξέρει πως μπορεί να είναι η πραγματική τέταρτη διάσταση,η η πέμπτη,η έκτη και ούτω καθ’ εξής,κάποιου τέτοιου όντως,γιατί βασίζεται σε δικά του πρότυπα και πατάει επάνω στο τρισδιάστατο μοντέλο για να συνθέσει περισσότερες διαστάσεις οι οποίες είναι άκρως θεωρητικές,η πραγματική τέταρτη,η πέμπτη ή η νιοστή διάσταση ενός πιθανού όντως μπορεί να είναι κάτι τελείως διαφορετικό από αυτό που προβλέπει ο υπολογιστής,ο οποίος περιέχει προγράμματα που ρυθμίστηκαν και δημιουργήθηκαν από του ανθρώπους οι οποίοι γνωρίζουν μόνο τρεις διαστάσεις,έτσι αυτό θα αποτυπωθεί και στο πρόγραμμα του Η/Υ ο οποίος θα συνθέσει τις έξτρα διαστάσεις με βάση δικά του πρότυπα λειτουργίας.
Εν κατακλείδι οι έξτρα διαστάσεις μπορεί να είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από αυτό που προβλέπει ένας Η/Υ…
Δηλαδή όπως διαφέρει η έννοια των τριών διαστάσεων στο χαρτί και τον Η/Υ από την πραγματικότητα,έτσι είναι πιθανό να διαφέρει η έννοια των έξτρα διαστάσεων στο χαρτί και στον
Η/Υ σε σχέση με την πραγματικότητα.
Κατ’αρχάς, ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, Αντρίκο!!
Αυτό το λέω με τη ίδια λογική που κάποιος λέει ότι δεν υπάρχει θεός επειδή δεν τον βλέπω.
Ε, δεν νομίζω πως θα βρεις και κανέναν σοβαρό άθεο να σου πει κάτι τέτοιο. Σίγουρα όμως, άμα θέλεις να αποδείξεις την ύπαρξη από κάτι αόρατο θα χρειαστείς επιπλέον εργαλεία για να πείσεις. Το θέμα με τους θεούς γενικότερα είναι ότι ό,τι τεστ ύπαρξης και να προτείνει κάποιος, η συνήθης απάντηση ενός θρήσκου είναι να βρίσκει κάποιον τρόπο να το ακυρώσει.
Τι ενοοώ. Σε αντιστοιχία, λες Τη ροζ τσαγιέρα από πορσελάνη αν υπήρχε θα τη βλέπαμε,γιατί πολύ απλά είναι αντικείμενο του κόσμου μας και θα μπορούσα να σου απαντήσω “είναι αόρατη και άυλη τσαγιέρα, αλλά η ουσία της είναι πορσελάνη και το υπερβατικό της χρώμα είναι ροζ”, οπότε είσαι απόλυτα δικαιολογημένος να με κοιτάξεις σαν παλαβό.
Το πρόβλημα κατ’εμέ είναι ότι η επιστημονική μέθοδος είναι νέα κατάκτηση, οπότε η απολογητική χρειάστηκε να προσαρμοστεί ανάλογα και απότομα, οπότε κινήθηκε άτσαλα. Άμα έλεγες το μεσαίωνα ότι η ύπαρξη θεού δεν αποδεικνύεται, θα σε καίγανε στην πυρά ως αιρετικό. Τώρα είναι η default απάντηση.
Evan T
Χρόνια πολλά και σε εσένα,επίσης αν θέλεις διάβασε το τελευταίο μου σχόλιο στο άρθρο…Το επιχείρημα περί Γνώσης…σου είχα γράψει κάτι αλλά μπορεί και να μη το είδες,αν θες διάβασε το,αν το διάβασες τότε συγγνώμη 🙂
Όσον αφορά την τσαγιέρα ξέρουμε τι είναι και δεν γίνεται να υπάρχει σε αόρατη μορφή,είναι κάτι που έφτιαξε ο άνθρωπος για να βάζει μέσα το τσάι και να το σερβίρει,ο θεός όμως δεν είναι κάτι που ξέρουμε,η τσαγιέρα δεν θα μπορούσε να φτιάξει σύμπαν,εμείς συζητάμε για την ύπαρξη ενός όντως άγνωστου για εμάς,που δεν ξέρουμε με τι μοιάζει και θα μπορούσε να δημιουργήσει καταστάσεις όπως είναι το χωροχρονικό συνεχές και ο υλικός κόσμος στον οποίο ζούμε.
Evan T
Συγγνώμη για το πρώτο σχόλιο μου,ξέχασα να σου πω χρόνια πολλά 🙂
Όσον αφορά την τσαγιέρα ξέρουμε τι είναι και δεν γίνεται να υπάρχει σε αόρατη μορφή,είναι κάτι που έφτιαξε ο άνθρωπος για να βάζει μέσα το τσάι και να το σερβίρει
Την εξέλιξη των θεών σαν τις αόρατες τσαγιέρες τη βλέπω. Στην αρχή είναι παρόντες στην κανονική ζωή, βγάζουν φωτιές από βουνά, κόβουν τσάρκες στη γη, αλλά όσο εξελίσσεται η ανθρώπινη γνώση, γίνονται άυλοι, αόρατοι και απομακρύνονται από την καθημερινή ζωή και περιορίζονται σε συναισθήματα. Αυτό είναι περίπου το νόημα της αλληγορίας του Sagan για το δράκο στο γκαράζ (απλά εγώ την ανακάτεψα με την τσαγιέρα του Russell).
Το σχόλιο στο άλλο άρθρο όντως μου ξέφυγε. Σου απαντώ εκεί.
Λογικό το βρίσκω αυτό,αν και θα μπορούσαμε να δεχτούμε ότι ο θεός μιλάει και μέσω της ύλης,μέσω της φύσης,της γης και του σύμπαντος,αλλά ας πάμε στον ίδιο το θεό,λογικό να τον θεωρούμε άυλο,η με περισσότερες διαστάσεις η τέλος πάντων κάτι που δεν μπορούμε να το δούμε,αν ήταν ύλη τότε θα ήταν κάτι σαν και εμάς που θα σήμαινε ότι δεν θα μπορούσε να κάνει σύμπαντα και λοιπά τέτοια δημιουργήματα,ΜΕΓΑ λάθος από κάποιους παλαιότερους ανθρώπους να θεωρούν ύλη τον ίδιο το θεό,ο θεός δεν θα μπορούσε να είναι ύλη,τα δημιουργήματά του ναι,ο ίδιος όχι…
Ευχαριστώ που απάντησες στο άλλο άρθρο.
25/12/2010 18:30
Επίσης λογικό να μην μπορεί κάποιος να αισθανθεί το θεό όσο προχωράει η τεχνολογία και οι γνώσεις,γιατί τα αποδίδει όλα σε αυτά και η διαισθητική του χάνεται,δεν επιτρέπει στο θεό να τον πλησιάσει και να του μιλήσει με τον δικό του τρόπο,γιατί η υλιστική κοσμοθεωρία του έχει ρουφήξει τη διαισθητική.
Ο ψυχισμός μας είναι πάρα πολύ περίεργος,υπάρχει ένας πάρα πολύ περίεργος μηχανισμός που ενεργοποιείται στο άτομο όταν φοβάται τη συνένωση της συνείδησης του με άλλα όντα και κατ επέκταση με το θεό.Ο εγκέφαλος είναι ένας μηχανισμός περιφρούρησης,ένα φίλτρο που φιλτράρει τα εξωτερικά συμβάντα επιτρέποντας να φτάσουν στη συνείδηση μονάχα τα στοιχεία που είναι απαραίτητα για την επιβίωσή μας.Ρόλος του νου είναι να φρουρεί τις πύλες της αντίληψης και να απορρίπτει όσα δεν ταιριάζουν στο σχηματοποιημένο κόσμο που έχει δομήσει,το status quo.Η εμπειρία του έρωτα (όχι με την έννοια της καθομιλουμένης,αλλά με τη γενική της χρήση,οτιδήποτε αγαπάμε τόσο που μας κάνει να γινόμαστε μέχρι και ένα με αυτό) αντιπροσωπεύει για τους μηχανισμούς του νου μεγάλο κίνδυνο.Η εμπειρία του έρωτα συνδυάζεται με μια αίσθηση της απώλειας του εγώ και αυτή η αίσθηση ελευθερίας δημιουργεί φόβο,καθώς τα όρια αρχίζουν να υποχωρούν.
Ο ψυχίατρος Ρόναλντ Λαίνγκ,στο βιβλίο του Διχασμένος Εαυτός αναφέρεται στην αίσθηση της εσωτερικής κατάρρευσης που εκφράζεται με τον τρόμο που βιώνει κανείς σχετικά με το ότι ο κόσμος,από στιγμή σε στιγμή θα κατακρημνιστεί μέσα του.Οποιαδήποτε επαφή με την επικίνδυνη πραγματικότητα του έρωτα βιώνεται από το νου σαν μια τρομερή απειλή και συνδέεται με τον τρόμο της απορρόφησης και της εισβολής.
Μια ερωτική φιλοσοφία σημαίνει ψυχικό άνοιγμα,μεγαλύτερη δυνατότητα επικοινωνίας με οποιεσδήποτε μορφές ζωής η διαστάσεις που παραμένουν σφραγισμένες λόγο των διανοητικών μας ασπίδων.Ο μεγαλύτερος φόβος για την αίσθηση της προσωπικής ταυτότητας είναι η καταστροφή των προστατευτικών ορίων.
Από τις μελέτες της ψυχολογίας διαφαίνεται ότι ο άνθρωπος που κατατρώγεται από φοβίες χρησιμοποιεί ένα βασικό μηχανισμό για τη διατήρηση της ασφάλειάς του,ο μηχανισμός στρέφεται προς τον άλλον και κατ επέκταση προς την επικινδυνότητα του εξωτερικού κόσμου.Κάτω απο την επιρροή του φόβου,ο νους,μέσω της κριτικής και των μηχανισμών της αποπροσωποποίησης,απολιθώνει γύρω του οτιδήποτε υπάρχει.Έτσι η οντολογική ανασφάλεια που ενυπάρχει στον κάθε άνθρωπο μετατρέπει το σύμπαν σε ένα σωρό από απονεκρωμένα αντικείμενα,αφαιρώντας του με αυτό τον τρόπο τη δυνατότητα να βλάψει τα προσωπικά του όρια.Δηλαδή με λίγα λόγια ο ψυχισμός φοβάται την ταύτιση με ένα άλλο ον και για να προστατευτεί λέει πως είναι όλα άψυχα,πως δεν υπάρχει ψυχή,δεν υπάρχει θεός και πως όλοι είμαστε μηχανιστικά συστήματα που ακολουθούν τον κύκλο,γέννηση-ζωή-θάνατος και μετά τίποτα…
Αυτό φυσικά το γνωρίζει πολύ καλά η εκάστοτε εξουσία,η αποδοχή για παράδειγμα ενός μηχανιστικού κόσμου όπως τον περιγράφουν οι επιστημονικές θεωρίες,καθίσταται δυνατή μόνο για εκείνους τους ανθρώπους που η οντολογική τους ανασφάλεια έχει αντικαταστήσει την αίσθηση της ερωτικής πληρότητας(της ταύτισης με ένα άλλο ον) που προσφέρεται από τη ταύτιση μας με το θεό.
Ένα άτομο που θεωρεί ότι το σύμπαν είναι έμψυχο δεν θα μπορούσε να ενστερνιστεί τις δοξασίες,σύμφωνα με τις οποίες το παλλόμενο δίχτυ των αναρίθμητων υπάρξεων είναι άψυχα μόρια και ωρολογιακοί μηχανισμοί.Θα πρέπει πρώτα οι αισθήσεις του να αμβλυνθούν,ο νους του να γεμίσει με φοβίες και η καρδιά του να κλείσει σε οποιαδήποτε μορφή επαφής και αυτό το τελευταίο το επιδιώκουν οι κυβερνήσεις με πρωτεργάτη το κακό(οι ένθεοι ξέρετε σε τι αναφέρομαι με τον όρο κακό) για να μας κάνουν να νομίζουμε ότι είμαστε άψυχα κονσερβοκούτια που ακολουθούν μηχανιστικούς νόμους όπου όλα είναι λειτουργία του εγκεφάλου και πράγματα που γίνονται από τύχη.
Η στήριξη τω θεωριών της επιστημονικής νεκρολαγνείας είναι,κατά συνέπεια,αναπόσπαστα συνδεδεμένη με την επιβολή του φόβου,γιατί όσο περισσότερο φοβόμαστε τόσο η δύναμη και οι δυνατότητες του έρωτα λιγοστεύουν.
Υγιής κοινωνία είναι εκείνη που μετατρέπει το φόβο σε έρωτα και όχι το αντίθετο όπως γίνεται σήμερα…
25/12/2010 18:47
Σύμφωνα με μια θεωρία ο κάθε άνθρωπος γεννιέται επάνω σε ένα άξονα,όπου το ένα άκρο του είναι ο φόβος και το άλλο ο έρωτας,όσο πιο κοντά γεννιέται στο φόβο τόσες και οι ελπίδες του να γίνει αγνωστικιστής η άθεος,όσο πιο κοντά στον έρωτα τόσες και οι πιθανότητες του να είναι ένθεος και το προς τα που θα κυλήσει κατά τη διάρκεια της ζωής του εξαρτάται από τον ίδιο,δηλαδή υπάρχουν κάποιοι που γεννιούνται άθεοι,αλλά καλλιεργούν τον έρωτα και τη διαισθητικοί και γίνονται ένθεοι και υπάρχουν και κάποιοι που γεννιούνται ένθεοι,αλλά κατά τη διάρκεια της ζωής του αναπτύσουν φοβίες και γίνονται άθεοι,η αναπτύσουν λιγότερες και γίνονται αγνωστικιστές.
@Ανδρέα
για να καταλάβω, μας λες ανέραστους η τίγκα στις φοβίες;
Μπορείς να μου πεις τι φοβίες αναπτύσσουν οι άθεοι για να ψαχτώ λιγάκι, η από πού σου προέκυψε ότι είμαι ανέραστος η μη συναισθηματικός;
Η δική μου κοσμοθεώρηση λέει ότι οι άνθρωποι με έλλειψη αυτοπεποίθησης είναι οι πιστοί που έχουν ανάγκη ένα θεό να τος προσέχει, η μια δικαιολογία για αυτά που βλέπουν στραβά και οι ίδιοι φοβούνται να τα αλλάξουν.
Πώς σου φαίνεται να βγάζω συμπεράσματα για το άτομο σου χωρίς να σε ξέρω;
Το επιχείρημα που αναφέρεις πιο πάνω για τις ανασφάλειες δεν στέκει κατά τη γνώμη μου. Οι ανασφάλεια και η έλλειψη γνώσης οδήγησε στις θρησκείες, και στην ανάγκη να νοιώθει κάποιος ότι έχει ποιμένα. Χρειάζεται κότσια να κάνεις κριτική σε ένα σύστημα αιώνων, σ’ αυτά που σου έμαθαν μικρός. δεν μου κάνει για απόρριψη λόγω ανασφάλειας, δεδομένου ότι απορρίπτεις ένα είδος ομπρέλας και λες αν βρέξει θα το συζητήσουμε. Ποιος ανασφαλής αφήνει την «ομπρέλα» σπίτι του;
Αντώνης
Καμία σχέση φίλε μου,πρώτον δεν εννοώ τίποτα για τους άθεους και δεύτερον αυτά δεν τα λέω εγώ,τα διάβασα από ψυχολόγους ένθεους.
“Μπορείς να μου πεις τι φοβίες αναπτύσσουν οι άθεοι για να ψαχτώ λιγάκι, η από πού σου προέκυψε ότι είμαι ανέραστος η μη συναισθηματικός;”
Όχι μη συναισθηματικός,δεν εννοεί ότι οι άθεοι είναι μη συναισθηματικοί,απλώς κάποιοι ψυχολόγοι μίλησαν και ανέλυσαν ένα ψυχικό μηχανισμό που στρέφεται εναντίον σε ότι θεωρείται έμψυχο και το κάνει άψυχο,ο κάθε άνθρωπος νιώθει ότι η συνείδηση για τον εαυτό του,δηλαδή η πρωτογενής συνείδηση,είναι μοναδική και νιώθει κλεισμένος σε ένα άτομο,τον εαυτό του,αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό,όταν όμως ο νους νιώσει ότι θα συγχωνευθεί (ας το πούμε έτσι) με το νου κάποιου άλλου όντος,είτε ανθρώπου,είτε κάποιου όντως που δεν βλέπει όπως ο θεός,τότε δημιουργείται φόβος,η αίσθηση ότι η συνείδηση μας θα γίνει ένα με κάποιον άλλο μας παραλύει από το φόβο υποσυνείδητα και έτσι βγαίνει στην επιφάνεια ένας μηχανισμός αυτοπροστασίας,αυτός μας κάνει να νιώθουμε τα πάντα,έμβια και μη έμβια όντα,ότι είναι άψυχα κονσερβοκούτια,δεν πιστεύουμε σε θεό,σε ψυχή σε τίποτα πέρα από μηχανιστικά όντα τα οποία δεν μπορούν να εισβάλουν στο νου μας.Αυτά τα διάβασα σε κάποιο βιβλίο.
Πάντως με παρεξήγησες πολύ,πρώτα απ όλα όπως είπα και στην αρχή αυτού του σχολίου μου,αυτά δεν είναι δικές μου θεωρίες,κατά δεύτερον αν τα έλεγα εγώ φυσικά και δεν θα αναφερομουνα σε εσένα προσωπικά και κατά τρίτον αυτή η θεωρία δεν βγάζει ανασφαλής τους άθεους,απλώς μιλάει για ένα μηχανισμό που υπάρχει στον ψυχισμό όλων μας και καλλιεργείται από τις κυβερνήσεις που μας θέλουν άτομα με φοβίες.
Τέσπα,όπως και να έχει εγώ φταίω που στο πρώτο σχόλιο δεν έγινα σαφής,έπρεπε να πω πως αυτά δεν τα λέω εγώ,αλλά ψυχολόγοι,συγγνώμη φίλε Αντώνη,ποτέ δεν θα έλεγα κάτι για εσένα η τους άθεους.
Χρόνια πολλά σου εύχομαι και καλά χριστούγεννα και καλή πρωτοχρονιά.
EvanT έκανες τρομερή δουλειά! Σκοπεύω να το εκτυπώσω κάποια στιγμή για να το διαβάζω πιο άνετα! Thanks για τα ωραία άρθρα, και συνέχισε έτσι!
Ευχαριστώ πολύ, Άγγελε!
Evan Τ τα συγχαρητήρια μου! Καταπληκτική δουλειά! Πολλά σημεία του κειμένου ξεκαθαρίζουν τα πράγματα επαρκώς όσον αφορά δύσκολα και δυσεπίλυτα ζητήματα όπως αυτά των δήθεν “εμπειριών” των θειστών , τις οποίες και επικαλούνται ως τελευταίο και ισχυρότερο “επιχείρημα”. Ευχαριστώ!
ΥΓ Πολλά links προώθησης στο επόμενο άρθρο δεν δουλεύουν (τουλάχιστον 3-4 ή 5!), σε ξαναφέρνουν στο ίδιο που διάβαζες πριν. Πρέπει να πλοηγείσαι μέσω των περιεχομένων.
Όπως έχω ξαναπεί, εγώ ήμουνα ο μεταφραστής. Περάστε μια βόλτα κι απ’το site του Ebonmuse να του αφήσετε μια καλή κουβέντα (να ξέρει κι αυτός ότι εκτιμάται η δουλειά του).
Για τα λινκ θα το κοιτάξω κι εγώ, αλλά όπου βρεις σπασμένο λινκ, άσε σημείωση επί τόπου στο άρθρο (πολύ θα με διευκολύνεις). Thanks και πάλι!!
EDIT: Όσα μπόρεσα να βρω τα διόρθωσα.
28/3/2011 11:52
Και σου πρόσθεσα και ένα t επί πλέον! LOL
Το διάβασα όλο και φυσικά τα σχόλια, άσχετο πόσο μεγάλα ήταν (επειδή είχα καιρό LOL).
Οφείλω να ομολογήσω και εγώ πως σπάνια συναντάς τόσο συζητήσιμους ένθεους σαν τον Ανδρέα.
28/3/2011 11:55
Λέω μάλιστα ν’ αφήσω μια δυο παρατηρήσεις στα σχόλιά σας.
Θα μπορούσα και εγώ Ανδρέα να διατυπώσω μία “θεωρία” (σε εισαγωγικά διότι μόνον θεωρία δεν θα είναι) ότι ο άνθρωπος γεννιέται πάνω σε έναν άξονα κ.λπ.
Μόνο που όσο πιο κοντά στο άκρο του φόβου γεννιέται θα υποστηρίξω ότι τόσο πιο πολύ έχει την τάση να γίνει ένθεος, επειδή θα φοβάται ν’ αντιμετωπίσει την πραγματικότητα και το άλλο άκρο που είναι ο έρωτας προς τη φύση…κ.λπ.
Πιστεύω ότι καταλαβαίνεις και πως δεν χρειάζεται να το επεκτείνω περισσότερο και ας μην είμαι άθεος ψυχολόγος!
28/3/2011 13:19
Έπειτα με το θέμα της πολυχρησιμοποιημένης περίπτωσης των πολλών διαστάσεων. Και με το πολυχρησιμοποιημένης, εννοώ τον τρόπο με τον οποίον την χειρίζεται η πλευρά των ενθέων.
Ωραία τα νοητικά παραδείγματα και οι διανοητικοί ελιγμοί και του Ουσπένσκι και αρκετών άλλων. Υπάρχει όμως ένα εμπόδιο.
Έχει ποτέ κάποιος άνθρωπος αντιληφθεί την ύπαρξη μόνο 2 διαστάσεων; έχει επιδράσει ποτέ κάποιος άνθρωπος πάνω σε όντα μόνο δύο διαστάσεων; Όχι βέβαια! γιατί;
(***τα διότι πιο κάτω)
Έχει ποτέ κάποιος άνθρωπος αντιληφθεί 5 διαστάσεις; έχει ποτέ υπάρξει περίπτωση αλληλεπίδρασης με όντα 5 ή και πλέον διαστάσεων; και πάλι όχι βέβαια! γιατί;
Οι θιασώτες αυτής της θεωρίας, υποστηρίζουν ότι η αντιληπτική επίγνωση των διαστάσεων , υπάρχει μόνον από πάνω προς τα κάτω. Σε φθίνουσα σειρά. Δηλαδή ο κάτοικος των 5 διαστάσεων έχει αντιληπτική γνώση των 4 αλλά όχι των 6.
Και αυτό φαίνεται πολύ καθαρά από τις ωραίες διανοητικές “αποδείξεις” που κατασκευάζουν οι διάφοροι Ουσπένσκι.
“Εμείς”, λένε, “σαν όντα των 3 διαστάσεων (αφήνουμε τον χρόνο έξω), μπορούμε να τους σκαρώσουμε ένα παιχνιδάκι. Τους αφήνουμε λοιπόν τα αποτυπώματά μας στο τραπέζι τους, βάζοντας την χερούκλα μας , αυτοί βέβαια δεν την βλέπουν, παθαίνουν ταράκουλο με την ξαφνική εμφάνιση των αποτυπωμάτων και εμείς γελάμε, φιλικά πάντα, με την ταραχή που παθαίνουν!”
Ωραίο ακούγεται και λογικό. “Ακούγεται” όμως.
Πως θα επέμβουμε στις 2 διαστάσεις αφού εμείς διαθέτουμε ύψος; πως θα αναδιπλώσουμε αυτή την τρίτη μας διάσταση, ώστε να εξαφανιστεί και να αποκαλυφθεί έτσι η πραγματικότητα των 2 διαστάσεων;
Αν υπήρχε τρόπος, έστω και ασυνείδητος, έστω και μηχανιστικός, έστω και ενστικτώδης, ακόμα και άγνωστης λειτουργίας, αυτό θα έπρεπε να ήταν αν όχι συχνό φαινόμενο, τουλάχιστον να είχε καταγραφεί πολλές φορές και τεκμηριωμένα μάλιστα.
Έχει συμβεί ποτέ αυτό; έχει υπάρξει ποτέ άνθρωπος που να έχει μπεί “εκ των άνω” (από την τρίτη διάσταση του ύψους που τους λείπει, χωρίς έτσι να χρειαστεί να τον παραβιάσει), στον περιφραγμένο κλειστό κύκλο του οικοπέδου του “Ουσπενσκικού” διδιάστατου και αφήνοντας άναυδα τα κακόμοιρα τα ανθρωπάκια των δύο διαστάσεων; και ταυτόχρονα να έχει πλήρη αντίληψη του τί κάνει;
όχι βέβαια! γιατί;
28/3/2011 13:55
***Υπάρχουν μόνο δύο διότι.
1. Διότι υπάρχουν μεν οι 2 διαστάσεις, αλλά δεν μπορούμε με κανέναν τρόπο να επιδράσουμε πάνω τους.
2. Διότι δεν υπάρχουν 2 διαστάσεις.
[ε ναι, υπάρχει και τρίτο διότι. Το να επιδρούμε αλλά να μην το αντιλαμβανόμαστε! ε μα τότε δεν συζητάμε…κάτι άλλο κάνουμε]
Παίρνουμε σαν λογικότερο δεδομένο το διότι Νο.1, επειδή η επιλογή του 2, θα μας οδηγήσει σε περιπλοκές (αν δεν υπάρχουν 2 γιατί να υπάρχουν 4 ή περισσότερες) οι οποίες δεν είναι συμβατές με τις τρέχουσες γνώσεις μας και μοντέλα.
Έτσι τα ίδια ισχύουν και για τους “από πάνω μας”. Αυτούς των 4 διαστάσεων. Δεν μπορούν να επιδράσουν στις 3 διαστάσεις και λογικά ούτε αυτοί των 5 μπορούν να επιδράσουν πάνω στις 4, κ.ο.κ
Αν κάποια στιγμή βρεθεί τρόπος να μπορέσουμε να αντιληφθούμε τις 2 διαστάσεις, τότε φυσικά όλα αναιρούνται.
Μέχρι τότε όμως, τα διάφορα “Ουσπένσκια” διανοητικά τερτίπια, δεν δικαιούνται να αξιώνουν ισάξια μεταχείριση με τα Αϊνσταϊνια διανοητικά πειράματα.
Μεγάλη κοτσανολογία ο ισχυρισμός τους πως “οι των 4 διαστάσεων μας βλέπουν, αλλά εμείς δεν τους βλέπουμε…”!
Και τότε γιατί εμείς δεν βλέπουμε αυτούς των 2;
Είναι ο εγκέφαλός μας “προγραμματισμένος” να συνθέτει και να εργάζεται μόνον στις 3 διαστάσεις, λένε;
Και ποιός εγγυάται ότι ο πενταδιαστατικός εγκέφαλος δεν έχει και αυτός τον ανάλογο περιορισμό;
Ποιός βεβαιώνει ότι ο εγκέφαλος των 10 διαστάσεων μπορεί να βλέπει εμάς των 3;
Κανείς! οι μόνοι που το κάνουν είναι οι κοπτοράπτες των θρησκειών που κόβουν από το ύφασμα της επιστήμης διάφορα κομμάτια και ράβουν κουστυμάκι στα μέτρα της θρησκείας ενός εκάστου.
Φυσικά το “ρουχαλάκι” βγαίνει κάτι σαν την στολή του Αρλεκίνου…
Καλώστονα! Βάλθηκες να ξεπεράσεις τον Αντρέα στο μέγεθος σχολίων; 😀
Ναι είδες; ράβω κάτι σεντονάκια ώρες ώρες 🙂
Και που να μην τα έκοβα κι όλας!
Τα έγραψα μαζεμένα καθώς από αύριο και για 4 μέρες δεν θα έχω πρόσβαση στο ίντερνετ λόγω περιοχής της Κίνας που θα βρεθώ. Μετά θα ξαναγυρίσω στην Σαγκάη και θα έχω.
Στην Ελλάδα θα γυρίσω μεταξύ 17 και 20 Απρίλη!
Ουουου… 中国! Καλά να περνάς!!
@Λοξίας.
Όσον αφορά το πρώτο με τον άξονα απλώς να σου πω ότι είναι μια θεωρία που την διάβασα και το ότι την παρέθεσα εδώ δεν σημαίνει πως συμφωνώ απαραίτητα μαζί της.
Όσον αφορά τις διαστάσεις πολλή σωστή η παρατήρηση σου,το ότι μπορεί να υπάρχει ένα ον με περισσότερες διαστάσεις από κάποιο άλλο δεν σημαίνει αυτόματα ότι αυτό το ον (με τις περισσότερες διαστάσεις) μπορεί να αντιληφθεί το ον λιγότερων διαστάσεων,για να συμβεί αυτό θα πρέπει το ον με τις περισσότερες διαστάσεις να έχει γνώση και να αποτελείται από τις διαστάσεις του όντος με τις λιγότερες συν τις δικές παραπανίσιες,αν ένα ον με περισσότερες διαστάσεις δεν διαθέτει έστω και κάποια από τις διαστάσεις του όντος με τις λιγότερες διαστάσεις τότε μάλλον δεν θα μπορεί να το δει;; πάντα υποθετικά.
Καλό ταξίδι φίλε μου στη μακρινή Κίνα.
@Evan T. Μπα ακόμη δεν φτάνει τα σεντόνια μου,έχει δρόμο ακόμη για να με περάσει ο Λοξίας 😀
έχουμε κάνα νέο επισκέπτη στα σχόλια των κειμένων που υπάγονται στο τμήμα: το φάντασμα στη μηχανή???
Μπα… λίγα πράγματα. Πού χάθηκες εσύ;
@Evan T. Άσε τρεχάματα με τη σχολή,διαβάσματα,εργασίες και λοιπά…είχα και ένα μικροπροβληματάκι με τη σύνδεση του Ίντερνετ τώρα τελευταία το οποίο βέβαια δεν λύθηκε εντελώς,αλλά είμαστε σε καλό δρόμο.
Ένα πολύ μεγάλο μπράβο κι από μένα. Keep walking!
Σας μερσώ διά το κομπλιμάν. 😀
Ο εγκέφαλος είναι ένας ιστός που δημιουργεί και επεξεργάζεται έννοιες, δηλ. αντίγραφα πραγμάτων και καταστάσεων του περιβάλλοντος. Δεν βλέπει, δεν ακούει κ.λ. τίποτα. Αυτό το κάνουν οι αισθήσεις απο τις πληροφορείες των οποίων δημιουργεί τις έννοιες. Η αντιπαράθεση των εννοιών στον εγκέφαλο δημιουργεί την συνείδηση, δηλ. το αίσθημα σε εμάς οτι ζούμε. Οι θρησκείες πέρνουν αυτην την συνείδηση και την ονομάζουν “ψυχή” για να τη κρίνουν μετά ζωής. “Ψυχή” είναι μια θρησκειογενής έννοια, όπως άγιος, θεός, θάυμα και δεν υπάρχει, όπως αυτές οι μπούρδες.
Ευχαριστώ.
Κουτρολίκος Ν. Στάθης
Ακριβώς,οι ειδικές εγκεφαλικές άλω (περιοχές),όπως ο σωματο-αισθητικός,ο κινητικός και ο συνειρμικός φλοιός (ιδίως αυτός) ενοποιούν τα διάφορα ερεθίσματα που δέχονται από τα αισθητήρια όργανα και δημιουργούν την κιναισθητική αίσθηση για τον κόσμο,η οποία κάνει τον εγκέφαλο να αισθάνεται όλα τα ερεθίσματα σαν ένα.
Ο εγκέφαλος δημιουργεί επίσης και την συνείδηση του ανθρώπου,αλλά αυτό δεν έχει να κάνει με την ψυχή,ο εγκέφαλος είναι το όργανο συνείδησης σε αυτό τον κόσμο,ο εγκέφαλος όμως ήταν αλλιώς και σε υφή και σε ουσία και σε δυνατότητες στον άνθρωπο πριν την απώλεια του παραδείσου,μετά την απώλεια και το πρωπατορικό αμάρτημα παρενέβει ο διάβολος με την αφαίρεση του τελευταίου ηλεκτρονίου από το ανθρώπινο σώμα και το τελευταίο έγινε φθαρτό και έχασε τις θαυμαστές του ιδιότητες.Δηλαδή όλες οι περιοχές του εγκεφάλου στον παράδεισο είχαν άλλες πιο θαυμαστές λειτουργίες και τώρα κατάντησαν αν υπολειτουργούν.
Η ψυχή (το αίτιο της ύπαρξης του κάθε ανθρώπου) μαζί με το ενεργειακό σώμα είναι το δεύτερο σώμα το ανθρώπου που βρίσκεται κάτω από το φυσικό.Η ψυχή όμως και το δεύτερο σώμα δεν έχουν να κάνουν (πιθανότατα) με την συνείδηση του εγκεφάλου σε αυτή την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε τώρα,έχουν να κάνουν με την κατάσταση στην οποία βρίσκονταν ο άνθρωπος πριν την πτώση του ανθρώπου και στην οποία θα βρίσκεται μετά τη δευτέρα παρουσία αλλά και μετά το θάνατο του κάθε ανθρώπου.