Το τελευταίο σύνδρομο που θα αναλύσουμε σ’αυτή την ενότητα λέγεται "ακινητική αλαλία" και μπορεί να περιγραφεί "νοητική και σωματική καταστολή" (Damasio 1994, σελ. 71) ή "ξύπνιο κώμα" (Ramachandran 1998, σελ.252). Προκαλείται συνήθως από βλάβη στην περιοχή του εγκεφάλου που λέγεται κογχομετωπιαίος φλοιός, όπου διασταυρώνονται τα συστήματα προσοχής, συναισθημάτων και βραχυπρόθεσμης μνήμης. Οι ασθενείς με ακινητική αλαλία, αν και είναι ξύπνιοι και έχουν επαφή με το περιβάλλον, απλά δεν κάνουν τίποτα. Τα μάτια τους ακολουθούν κινούμενα αντικείμενα, αλλά μένουν στο κρεβάτι χωρίς να κουνιούνται ή να μιλάνε (εξ ου και το όνομα) και δεν αντιδρούν σε οδυνηρά ερεθίσματα (σελ. 253). Αν και έχει ομοιότητες με την ακινησία, αυτή η πάθηση είναι πολύ πιο οξεία.
Ο Δρ. Antonio Damasio περιγράφει μια ασθενή, την κυρία Τ, με αυτή την πάθηση. Όπως γράφει:
“Ξαφνικά έμεινε ακίνητη και αμίλητη και έμενε στο κρεβάτι με τα μάτια ανοιχτά, αλλά με μια κενή έκφραση στο πρόσωπο. Συχνά χρησιμοποιώ τον όρο "ουδέτερος" για αυτή την έλλειψη έκφραστικότητας… Το σώμα της κινούνταν το ίδιο με το πρόσωπό μας. Μπορεί να έκανε μια απλή κίνηση με το χέρι, π.χ. για να τραβήξει τα σκεπάσματα, αλλά γενικώς τα μέλη της ήταν ακίνητα. Όταν τη ρωτούσα για την κατάστασή της, συνήθως έμενε σιωπηλή, αν και μετά από πολύ επιμονή μπορεί να έλεγε το όνομά της, το όνομα των παιδιών της ή το όνομα της πόλης όπου έμενε, αλλά δε μιλούσε για την κατάστασή της, το ιστορικό της και δε μπορούσε να περιγράψει γιατί εισήχθη στο νοσοκομείο. Εκείνη την περίοδο δεν μπορούσα να ξέρω αν δε θυμόταν τα περιστατικά ή αν τα θυμόταν και δεν ήθελε ή δεν μπορούσε να μιλήσει. Ποτέ δεν εκνευρίστηκε με τις διαρκείς μου ερωτήσεις και ποτέ δεν έδειξε ανησυχία, είτε για τον εαυτό της, είτε για ο,τιδήποτε άλλο." (σελ. 71-72)
Μήνες αργότερα, η κυρία Τ συνήλθε από αυτό το ξύπνιο κώμα και το πιο παράξενο ήταν οι αναμνήσεις της σχετικά με την ασθένειά της. Παραδόξως, ήταν σίγουρη ότι δεν ήταν παράλυτη, ούτε πονούσε ή ήταν αγχωμένη. "Τίποτα δεν την εμπόδιζε να μιλήσει. Όπως θυμάται "πραγματικά δεν είχα τίποτα να πω" (σελ. 72). Κατά τη διάρκεια της ασθένειάς της δεν σκεφτόταν τίποτα, δεν αναλογιζόταν τίποτα, δεν έπαιρνε αποφάσεις και δεν είχε επιθυμία ούτε να επικοινωνήσει, ούτε να κάνει κάτι άλλο. Αν και είχε πλήρη συνείδηση, απλά η επιθυμία της να ενεργήσει είχε σβήσει.
Στην ακινητική αλαλία ίσως να παίζει ρόλο το DMN-το δίκτυο αυτόματης λειτουργίας-το οποίο λειτουργεί κυρίως όταν ξεκουραζόμαστε και δεν ασχολούμαστε με κάτι συγκεκριμένο,όταν λοιπόν δεν ασχολούμαστε με κάτι συγκεκριμένο αυτό το σύστημα δραστηριοποιείται έντονα και τότε αναλογιζόμαστε συμβάντα του παρελθόντος και ασχολούμαστε ιδιαίτερα με σκέψεις που αφορούν τον εαυτό μας,ενώ όταν ασχολούμαστε με μια συγκεκριμένη εργασία που απαιτεί διάδραση με το περιβάλλον μας τότε το DMN κατεβάζει στροφές και δουλεύει στο ρελαντί ώστε να επικεντρωνόμαστε στο εξωτερικό περιβάλλον περισσότερο,παρά σε σκέψεις που μας αφορούν,ενώ παράλληλα λειτουργεί και ως μαέστρος της ορχίστρας,διευθύνοντας τις εγκεφαλικές δομές ώστε να λειτουργούν αρμονικά μεταξύ τους,γι αυτό και όταν εργαζόμαστε σπάνια έρχονται στο μυαλό μας σκηνές του παρελθόντος μας.
Υπάρχει,απο πολλούς,η πιθανότητα ότι τέτοιες δυσλειτουργίες όπως π.χ η έλειψη κινήτρου,που αναφέρεται σε αυτό το άρθο,να προέρχονται απο βλάβη στο DMN,το οποίο όταν δυσλειτουργεί αποκόπτει τον εαυτό απο το περιβάλλον και έτσι ίσως το άτομο επικεντρώνεται υπερβολικά είτε στο περιβάλλον,όπως π.χ στην ακινητική αλαλία,όπου το άτομο βασίζεται κατα κύριο λόγο σε περιβαλλοντικά ερεθίσματα,είτε επικεντρώνεται υπερβολικά στον εαυτό του και τις πεποιθήσεις του,όπως π.χ στην κατάθλιψη,όπου το άτομο βγάζει λανθασμένα συμπεράσματα για τον εαυτό του βασιζόμενο σε λανθασμένες πεποιθήσεις που έχει,αγνοώντας πολλές φορές τα περιββαλοντικά ερεθίσματα τα οποία λένε το αντίθετο…για παράδειγμα ένας καταθλιπτικός μπορεί να πιστεύει ότι όλα πάνε χάλια στη ζωή του και αυτή την άποψη να τη βασίζει αποκλειστικά στις αρνητικές σκέψεις του εγκεφάλου του,αγνοώντας το περιβάλλον του που του δείχνει πως όλα πάνε καλά γι αυτόν,δηλαδή μπορεί να έχει πετύχει σε ένα σορό τομείς και να εξακολουθεί να πιστεύει ότι είναι αποτυχημένος,επειδεί το δεξιό κυρίως ημισφαίρο δημιουργεί αρνητικές σκέψεις,αλλά επειδεί το DMN δυσλειτουργεί δεν μπορεί να δεί και την “άποψη”του περιβάλλοντος.
Το DMN έχει μια περιοχή στον προμετωπιαίο φλοιό,μια στην έλικα του προσαγωγίου,μία στο βρεγματικό φλοιό και μια στον κροταφικό φλοιό.