Η συνείδησή μας, υπό φυσιολογικές συνθήκες, είναι συνεχής στο χώρο (υπάρχει μία συνείδηση σε κάθε σώμα) και στο χρόνο (κάθε σώμα έχει μία συνείδηση κατά τη διάρκεια της ζωής). Αυτό θα περιμέναμε αν υπήρχε ψυχή. Άλλωστε δε θα μπορούσαμε να κριθούμε δίκαια, αν ήμασταν μόνο μία από τις πολλές “παρουσίες” που ζούσαν μέσα σε ένα σώμα και πάσχιζαν να το ελέγξουν, ούτε θα μπορούσε ένας ηλικιωμένος να είναι υπόλογος για εκείνα που έκανε ως νέος και το αντίθετο, αν η συνείδησή μας δεν ήταν η ίδια καθ’όλη τη διάρκεια της ζωής μας.
Ωστόσο, η καθαρή αμνησία αποδυκνύει ότι είναι δυνατό μια εγκεφαλική ζημιά να δημιουργήσει συνείδηση που δεν είναι συνεχής στο χρόνο. Αλλά τι γίνεται με τη συνείδηση που δεν είναι διαρκής στο χώρο; Μπορεί μια εγκεφαλική δυσλειτουργία να δημιουργήσει πολλαπλές συνειδήσεις στο ίδιο σώμα;
Σ’αυτό το δοκίμιο δε θα ασχοληθώ με τη διαταραχή πολλαπλών προσωπικοτήτων (ή αποσχιστική διαταραχή ταυτότητας, όπως τη λέει η Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία). Ακόμα συζητάται αν καν υπάρχει (βλ.Piper 1998) και ακόμα κι αν υπάρχει, μπορεί να έχει εντελώς ψυχολογικά αίτια (Carroll 2002). Για το επιχείρημα της ενότητας Νου-Εγκεφάλου θα εξετάσω μόνο παθήσεις που οφείλονται σε νευρολογικές βλάβες.
Υπάρχει μια πάθηση (αν και όχι τόσο γνωστή όσο οι πολλαπλές προσωπικότητες) που είναι ακόμα πιο αποκαλυπτική του τρόπου που δουλεύει ο εγκέφαλός μας και του πώς οργανώνεται η συνείδησή μας. Το σύνδρομο αυτό είναι ευρέως γνωστό ως “ρήξη μεσολοβίου”.
Ο ανθρώπινος εγκέφαλος χωρίζεται σε δύο ημισφαίρια, το αριστερό και το δεξιό. Αυτά τα ημισφαίρια είναι το ένα κατοπτρικό είδωλο του άλλου και εκτελούν πολλές κοινές λειτουργίες. Για παράδειγμα, κάθε ημισφαίριο προσλαμβάνει πληροφορίες από τα αισθητήρια όργανα και ελέγχει τις κινήσεις μιας μεριάς του σώματος. Υπάρχει ωστόσο, κάποια εξειδίκευση. Π.χ. στους περισσότερους ανθρώπους, η γλώσσα ελέγχεται από το αριστερό ημισφαίριο. Για να ανταλλάσουν πληροφορίες, τα δύο ημισφαίρια συνδέονται με μια δέσμη νεύρικών ινών που λέγονται “μεσολόβιο”.
Ωστόσο, σε κάποιους ανθρώπους το μεσολόβιο έχει πάθει ζημία ή έχει κοπεί. Μερικές φορές αυτό συμβαίνει τυχαία, ως αποτέλεσμα βλάβης στον εγκέφαλο, όπως ένα εγκεφαλικό, αλλά άλλοτε εσκεμμένα, ως αποτέλεσμα χειρουργικής επέμβασης. Η πιο συνηθισμένη αιτία γι’αυτό είναι για τη θεραπεία οξείας επιληψίας. Η κοπή του μεσολοβίου εμποδίζει την εκδήλωση κρίσεων (καταιγισμών ανεξέλεγκτης νευρικής δραστηριότητας) που ξεκινά στο ένα ημισφαίριο και εξαπλώνεται και στο άλλο. Αυτό ανακουφίζει κάπως τον ασθενή.
Αυτό όμως έχει μια παράδοξη παρενέργεια, που μας επιτρέπει να δούμε πιο βαθειά στη φύση της συνείδησης. Όπως είπαμε, κάθε ημισφαίριο δέχεται πληροφορίες από μία μεριά του σώματος (κατά εξελικτική σύμπτωση, ο εγκέφαλός μας έχει τα καλώδια διασταυρωμένα· το αριστερό ημισφαίριο ελέγχει το δεξί μέρος του σώματος και το αντίστροφο). Ωστόσο, όπως ήδη είπα, μόνο το αριστερό ημισφαίριο ελέγχει τη γλώσσα. Συνεπώς, όταν συμβαίνει κάτι στο αριστερό μέρος του σώματος, η πληροφορία μεταφέρεται στο δεξί ημισφαίριο και από εκεί στο αριστερό μέσω του μεσολοβίου, το οποίο επιτρέπει στο άτομο να αρθρώσει και να περιγράψει το τι ένιωσε. Αλλά τί γίνεται όταν αυτή η σύνδεση έχει κοπεί;
Έρευνες έχουν δείξει επανειλημμένα ότι αν ένας ασθενής με ρήξη μεσολοβίου έχει δεμένα τα μάτια και κρατά ένα αντικείμενο στο αριστερό χέρι, δε μπορεί να το κατονομάσει ή να το περιγράψει (Heilman 2002, σελ.128). Οι πληροφορίες από τα ασθητήρια όργανα που προσλαμβάνει το δεξί ημισφαίριο δεν μπορούν να μεταφερθούν στο κέντρο γλώσσας στο αριστερό. Ωστόσο, επειδή το δεξί ημισφαίριο ελέγχει τις κινήσεις του αριστερού χεριού, ο ασθενής μπορεί να χρησιμοποιήσει το δεξί χέρι για να ζωγραφίσει το αντικείμενο ή να το επιλέξει μεταξύ άλλων παρόμοιων αντικειμένων, όταν του ζητηθεί (Newberg and D’Aquili 2001, σελ.23; Feinberg 2001, σελ.92) ακόμα κι αν δεν μπορεί να εξηγήσει γιατί και πώς το καταφέρνει αυτό. Η ρήξη μεσολοβίου έχει και πιο σοβαρά συμπτώματα.
Μια από τις δουλειές του δεξιού ημισφαιρίου είναι να ελέγχει κάποια συναισθήματα. Αν μια εικόνα με έντονο συναισθηματικό περιεχόμενο προβληθεί μόνο στο αριστερό οπτικό πεδίο, οπότε το οπτικό σήμα φτάνει στο δεξί ημισφαίριο, ένα άτομο με ρήξη μεσολοβίου θα έχει τη φυσιολογική συναισθηματική αντίδραση. Αλλά, αν του ζητηθεί να εξηγήσει γιατί αντέδρασε έτσι, το άτομο δε θα μείνει μουγκό. Είναι εντυπωσιακό, αλλά αντίθετα, θα δώσει ένα λόγο απολύτως λογικό, αλλά εντελώς άσχετο με τον πραγματικό λόγο. Όπως γράφει ο Eugene D’Aquili:
Αν σε ένα άτομο με χωρισμένα εγκέφαλο δείξουμε μια φωτογραφία του Χίτλερ, για παράδειγμα, μπορεί να δείξει συναισθήματα θυμού ή αηδίας, αλλά αν του ζητηθεί να τα εξηγήσει συχνά θα απαντήσει “σκεφτόμουνα κάτι που παλιά με θύμωσε” ή κάτι περεμφερές. (Newberg and D’Aquili 2001, σελ.23)
Ο Kenneth Heilman έχει ένα πιο χειροπιαστό παράδειγμα, γράφοντας για ένα πείραμα του Δρ. Michael Gazzaniga και των συνεργατών του. Σε ένα πείραμα έδειξαν σεξουαλικές φωτογραφίες σε μια γυναίκα με ρήξη μεσολοβίου, με τέτοιο τρόπο ώστε να τις αντιληφθεί μόνο το δεξί ημισφαίριο. Η γυναίκα άρχισε να χαχανίζει και κοκκίνησε, αλλά όταν τη ρώτησαν γιατί αντέδρασε έτσι, είπε ότι σκεφτόταν κάτι ντροπιαστικό (Heilman 2002, σελ.129).
Λένε ψέματα αυτοί οι άνθρωποι; Υπό μία έννοια, ίσως· αλλά είναι προφανές ότι δεν έχουν σκοπό να εξαπατήσουν. Οι ερευνητές κατέληξαν ότι αυτό που συμβαίνει είναι ότι το δεξί ημισφαίριο, με το που βλέπει την εικόνα, παράγει κατάλληλη συναισθηματική κατάσταση, αλλά το κέντρο γλώσσας στο αριστερό ημισφαίριο δεν μπορεί να δεχτεί λεπτομέρειες για το τι την προκάλεσε, λόγω της ρήξης του μεσολοβίου, αν και την αντιλαμβάνεται αυτή τη συναισθηματική αλλαγή. Οπότε συμπληρώνει το κενό με ένα ψεύτικό, αλλά λογικό, λόγο για τη συναισθηματική αλλαγή. Αυτό γίνεται υποσυνείδητα, οπότε το άτομο πιστεύει αυτά που λέει. Στην ψυχολογία αυτό λέγεται “αιτιολόγηση εκ των υστέρων” (confabulation).
Αυτά τα πειράματα μας δίνουν ένα σημαντικό στοιχείο. Σαφώς, τα δεξιά ημισφαίρια αυτών των ατόμων είχαν συνείδηση του περιβάλλοντός τους, αφού παρήγαγαν τα κατάλληλα συναισθήματα στα ανάλογα ερεθίσματα. Αλλά εξίσου σαφές γίνεται ότι τα αριστερά ημισφαίρια αγνοούσαν κάτι που ήξεραν τα δεξιά. Εν ολίγοις, η ρήξη μεσολοβίου δημιουργεί δύο διαφορετικές συνειδήσεις, δύο διαφορετικές σφαίρες αντίληψης στο νου των ατόμων αυτών.
Αυτό γίνεται ακόμα πιο έκδηλο με άλλη μια έκφανση της ρήξης μεσολοβίου. Αν και το δεξί ημισφαίριο δεν έχει πρόσβαση στο κέντρο της γλώσσας, μπορεί να συλλαβίζει λέξεις βάζοντας στη σειρά πλακίδια με γράμματα. Ένας ασθενής ρωτήθηκε τι επάγγελμα θα ήθελε να κάνει. Προφορικά (με το αριστερό ημισφαίριο) είπε “σχεδιαστής”. Με το αριστερό του χέρι όμως (με το δεξί ημισφαίριο, δηλαδή) δημιούργησε τις λέξεις “οδηγός αγωνιστικού” (Hock 2002, σελ.8).
Ο Andrew Newberg και ο Eugene D’Aquili λένε γι’αυτά τα αποτελέσματα:
“Η έρευνα δείχνη ότι σε τέτοιες περιπτώσεις, ο εγκέφαλος παράγει δύο διαφορετικές συνειδήσεις. Η έρευνα σε ασθενείς με χωρισμένο εγκάφαλο οδήγησε τον νευρολόγο και βραβευμένο με Νόμπελ Roger Sperry να συμπεράνει ότι “όλα όσα έχουμε δει μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η εγχείρηση αφήνει τον ασθενή με δύο χωριστά μυαλά, δυο διαφορετικές συνειδησιακές σφαίρες. Ό,τι αντιλαμβάνεται το δεξί ημισφαίριο είναι παντελώς άγνωστό στο αριστερό” (Newberg and D’Aquili 2001, σελ.22-23)
Ένας άθεος δικαιούται να ρωτήσει πώς μπορεί αυτό το στοιχείο να συμβιβαστεί με τον δυϊσμό; Προφανώς, σ’αυτούς τους ασθενείς, τα δύο μισά του εγκεφάλου τους έχουν πρόσβαση σε διαφορετικές πληροφορίες και έχουν και διαφορετικές απόψεις. Υποθέτοντας μια ψυχή αυτό εξηγείται δύσκολα. Υποτίθεται ότι η ψυχή δεν αποτελείται αντίστοιχα από δύο λοβούς με κεντρικό πυρήνα ανταλλαγής δεδομένων, που μπορεί να πάθει βλάβη ή να κοπεί. Αν ένα τμήμα της ψυχής ξέρει τι γίνεται, τότε ολόκληρη η ψυχή πρέπει να ξέρει τι γίνεται. Ο Καρτέσιος έγραψε ότι η ψυχή εκ φύσεως είναι ενιαία και το να μιλάμε για “μισή ψυχή” στερείται νοήματος (Feinberg 2001, σελ.107). Αλλά τα δεδομένα μας δείχνουν ότι αυτό δεν ισχύει.
Θυμάμαι ότι είχα δει ένα ντοκυμανταίρ όπου αναφερόταν αυτή η πάθηση. Για την ψυχή δεν ξέρω να σου πώ τι γίνεται (είμαι σίγουρη ότι ένας θεολόγος θα έβρισκε απαντήσεις, είναι τρομερά επινοητικοί αυτοί οι άνθρωποι), αλλά στην καθημερινότητα πρέπει να είναι τρομερά δύσκολο να ζεις έτσι.
Περίμενε, Μελάνη μου. Είμαστε ακόμα στην αρχή. Το άρθρο αυτό έχει πολύ ψωμί!
Το λινκ στο επόμενο άρθρο (2.1.3) είναι λάθος, σε ξαναγυρνάει σε αυτό (2.1.2)…
Thx. Το διόρθωσα.
Θα ήθελα να προσθέσω οτι όσον αφορά τους διαχωρισμένους εγκεφάλους με λοβοτομή,παρ όλο που τα δύο εγκεφαλικά ημισφαίρια δεν επικοινωνούν επαρκώς μεταξύ τους,υπάρχει μεταφορά δεδομενών απο το ένα στο άλλο μέσω μιας διαδικασίας που ονομάζεται(άδηλη διαημισφαιρική προπαίδευση)δηλαδή μεταφέρονται δεδομένα για κάποιες λειτουργίες όπως η χωρική προσοχή και ελλειπή προπαίδευση=(μεταφορά)λεξιλογιας,απο το ένα ημισφαίριο στο άλλο.Όσον αφορά τη χωρική προσοχή,ο εγκέφαλος βρίσκει τρόπους επικοινωνίας για τα δύο ημισφαιρια,διότι η χωρική προσοχή απαιτεί οπτική και κινητική εξερεύνηση του χώρου,η οποία εκτιμάται και απο τα δύο ημισφαίρια,περιλαμβάνωντας συζευγμένες κινήσεις των οφθαλμών.Ο εγκέφαλος σε αυτή την περίπτωση χρησιμοποιεί υποφλοιώδη κανάλια για τη μεταφορα δεδομένων και συγκεκριμένα χρησιμοποιείται η παρεγκεφαλίδα,ο μέσος εγκέφαλος και ο υποθάλαμος.
Το σχόλιο διεγράφη μετά από αίτηση του Ανδρέα.
Evan T
Οι δύο διαφορετικές συνειδήσεις είναι ένα πολύ περίεργο φαινόμενο και απίστευτα εντυπωσιακό για τον παρατηρητή,το οποίο όμως εξειγείται απο τη νευροεπιστήμη και συμβαίνει λόγο καταστροφής του μεσολοβίου η εξ αιτίας ανυπαρξίας αυτού λόγο συγγενούς απλασίας,όσον αφορα την ψυχή,όντως δεν μπορεί να χωριστεί σε δύο συνειδησιακές σφαίρες,γιατί πολύ απλά δεν αποτελείται ούτε απο λοβούς ούτε απο μεσολόβιο και τα λοιπά(όπως αναφέρει και το κείμενο σε αυτό το άρθρο),η ενοποιημένη συνείδηση δημιουργείται απο τον εγκέφαλο,όταν αυτός έχει πλήρης διαημισφαιρικές διασυνδέσεις και τα δύο ημισφαίρια επικοινωνούν φυσιολογικά μεταξύ τους,το κάθε ημισφαίριο έχει τις δικές του απόψεις αλλά τις συγχωνεύουν για να παραχθεί μια και μοναδική συνείδηση,ενώ στα χωρισμένα ημισφαίρια αυτό δεν συμβαίνει και έτσι παράγονται δύο συνειδήσεις στον ίδιο εγκέφαλο…..αυτό δείχνει ότι αυτό το είδος συνείδησης ίσως δεν έχει να κάνει με την ψυχή,ίσως η συνείδηση αυτή είναι κάτι που αφορά αποκλειστικά τον εγκέφαλο και μπορεί να παράγεται απο αυτόν για να καταλαβαίνουμε ότι τα ερεθίσματα με τα οποία βομβαρδιζόμαστε συνεχώς αφορούν εμάς και ότι μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε για εμάς,ενώ η ψυχή είναι ίσως αυτή που μας κάνει να νιώθουμε εμείς,δηλαδή να λέω εγώ είμαι εγώ και όχι κάποιος άλλος,δηλαδή μάλλον υπάρχουν δύο είδη συνείδησης(αν μου επιτραπούν οι όροι η εγκεφαλική και η ψυχικη συνείδηση)
γιατί στο παραπάνω σύνδρομο που περιγράφηκε,τα άτομα μπορεί να έχουν δυο συνειδησιακές σφαίρες άλλα αυτές αφορούν σκέψεις και απόψεις του ενός ημισφαιρίου σε σχέση με τις αντίθετες του άλλου(είναι(ίσως)η εγκεφαλική συνείδηση),αυτά τα άτομα όμως δεν έχασαν την ταυτότητα τους,ξέρουν ότι είναι τα ίδια άτομα,για παράδειγμα ένα τέτοιο άτομο ξέρει και μετά την αποσύνδεση των ημισφαιρίων ότι είναι ο ίδιος,ας πούμε δεν αισθάνεται ότι μπήκε στο σώμα κάποιου άλλου(π.χ του μανάβη της γειτονίας του),ξέρει ότι είναι π.χ ένας πολιτικός μηχανικός,ο ίδιος που ήταν και πρίν την αποσύνδεση(και αυτό πρέπει να είναι η ψυχική συνείδηση),απλώς έχει αντικρουόμενες σκέψεις μέσα στο ίδιο του μυαλό που δεν τις δημιουργεί ο ίδιος επίτηδες και αυτό συμβαίνει λόγο της αποσύνδεσης των ημισφαιρίων,όμως ξέρει ότι είναι το ίδιο άτομο με πριν την αποσύνδεση,απλώς μάλλον η ψυχή είναι αυτό που κάνει έναν άνθρωπο να αισθάνεται ότι είναι αυτός ο ίδιος,το σώμα μέσα στο οποίο βρίσκεται,ενώ ο εγκέφαλος παράγει συνείδηση για να καταλαβαίνουμε ότι τα ερεθίσματα απο αυτόν τον πλανήτη αφορούν εμένα,τον ανδρέα και όχι κάποιον άλλο…και όταν διαχωριζεται όπως στο παραπάνω σύνδρομο,κάθε ημισφαίριο χρησιμοποιεί τις προσλαμβανόμενες πληροφορίες και δημιουργεί τη δική του δράση,μιας και υπάρχει πλαγίωση κάποιων λειτουργιών του εγκεφάλου(π.χ γλώσσα στο αριστερο ημισφαίριο η αντίληψη χώρου στο δεξιό…
όμως δεν έχει αναφερθεί ποτέ σε αποσύνδεση ημισφαιρίων σύνδρομο αποσύνδεσης του εγώ,δηλαδή το άτομο να νομίζει ότι ξεριζώθηκε απο το σώμα του και εγκαταστάθηκε μόνιμα στο σώμα κάποιου άλλου,διατηρεί την αίσθηση ότι είναι το ίδιο άτομο και πριν την αποσύνδεση…
εν κατακλείδι,κατά τη γνώμη μου,όσον αφορα τη συνείδησιακή σφαίρα,υπάρχει αλληλεπίδραση εγκεφάλου-ψυχής,η ψυχή έχει να κάνει με την αίσθηση του εαυτού-ταυτότητα(και χρησιμοποιεί τον εγκέφαλο ως υπόστρωμα για να το κάνει και συγκεκριμένα το θαλαμοφλοιώδες σύστημα αυτού)και ο εγκέφαλος με την αίσθηση του ότι τα περιβαλλοντικά ερεθίσματα αφορούν εμένα και όχι κάποιον άλλο,ότι δηλαδή εγω μπορώ να χρησιμοποιήσω τα εξωτερικά ερεθίσματα για εμένα τον ίδιο
επίσης κατά τη γνώμη μου μέσο της ψυχής μπορούμε να καταλάβουμε ότι ένα άλλο άτομο είναι άλλη οντότητα,γιατί η δική μας ψυχή μάλλον μας διαχωρίζει απο τα άλλα άτομα,κατα τη γνώμη μου όμως το πετυχαίνει σε συνεργασία με το υλικό της μέσο,τον εγκέφαλο,ο οποίος προσλαμβάνει τα ερεθίσματα,γιατί μάλλον είναι αδύνατο η ψυχή να προσλάβει τέτοια υλική πληροφορία που παίρνει ο εγκέφαλος.
Όσον αφορα την DID(ΔΙΑΣΧΙΣΤΙΚΗ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΤΗΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ η σύνδρομο πολλαπλών προσωπικοτήτων)μπορεί να δημιουργηθεί απο εγκεφαλική δυσλειτουργία,μπορεί για καιρό να έψαχναν αν πρόκειται για ψυχολογική ασθένεια η νευρολογική και έχει βρεθεί ότι ο εγκέφαλος σε αρκετές περιπτώσεις εμπλέκεται,συγκεκριμένα τα άτομα αυτά έχουν δύο προσωπικότητες και βρίσκονται ανα διαστήματα άλλωτε στη μία και άλλωτε στην άλλη,όταν όμως βρίσκονται σε κάποια απο αυτές δεν γνωρίζουν για την ύπαρξη της άλλης,αυτό συμβαίνει και σε φυσιολογικούς ανθρώπους,απλώς το άτομο έδω έχει γνώση της άλλης του προσωπικότητας και τις εναλλάσει για να προσαρμοστεί σε διάφορες καταστάσεις.
Στη DID υπάρχουν δύο προσωπικότητες,η μία η οποία είναι η ουδέτερη και η άλλη η οποία είναι η τραυματική που δημιουργείται μάλλον απο κάποιο τραυματικο γεγονός στη ζωή του ατόμου,όταν το άτομο βρίσκεται στην ουδέτερη προσωπικότητα παρατηρείται φυσιολογική εγκέφαλική δραστηριότητα και υπερίσχυση του προμετωπιαίου και του οπίσθιου συνειρμικού φλοιού καθώς άυτές οι περιοχές επεμβένουν δραστικά και μπλοκάρουν τις τραυματικές αναμνήσεις,όταν όμως ο ασθενής βρίσκεται στην τραυματική προσωπικότητα,υπάρχει δραστηριοποίηση της βρεγματικής καλύπτρας του εγκεφάλου η οποία σχετίζεται με έντονες συναισθηματικές καταστάσεις,αλλά και της νήσου(που είναι στενά συνδεδεμένη με την βρεγματική καλύπτρα) του εγκεφάλου η οποία σχετίζεται με καταστάσεις όπως η αντίδραση στον πόνο(είτε σωματικό είτε ψυχολογικό)
η ενεργοποίηση της βρεγματικής καλύπτρας μπορεί να ενεργοποιήσει τις τραυματικές αναμνήσεις.
Τα άτομα αυτά έχουν παραπάνω απο ένα αυτοβιογραφικά εγώ και εναλλάσονται μεταξύ αυτών.
Το ποία προσωπικότητα θα ενεργοποιηθεί σε μία δεδομένη στιγμή εξαστάται απο τα ερεθίσματα που προσλαμβάνει το άτομο,αν του έρθουν συνειρμικά σκέψεις του τραυματικου γεγονότος θα μπεί στην τραυματικη προσωπικότητα,η αν διαβάσεις σε ένα τέτοιο άτομο ένα κείμενο με την τραυματική του εμπειρία(όπως έγινε σε κάποιο πείραμα απο κάποιους θεραπευτές τέτοιων ασθενών)μπορεί να μεταπηδήσει απο την ουδέτερη στην τραυματική προσωπικότητα.
Έχεις κάποιο μέιλ η facebook για να σε ρωτήσω κάποιες απορίες μου;
bidber@yahoo.gr
Να σου πω… για την DID θα μπορούσα να βγάλω κι εγώ μια θεωρία, π.χ. η ψυχή στέλνει τα κατάλληλα σήματα στον εγκέφαλο για τη συμπεριφορά, αλλά επειδή έχει κάνει switch σε άλλο φίλτρο, φιλτράρονται τα στοιχεία που παράγουν την προσωπικότητα Α και αντ’αυτού βγαίνει η προσωπικότητα Β. Ή ένα τραυματικό γεγονός, καταστρέφει ένα τμήμα της ψυχής και την αλλάζει άρδην (αν το υλικό επηρεάζει το άυλο, γιατί όχι κι αυτό).
Ωραίες οι θεωρίες, δε λέω (και πάντα λατρεύω μια ενδιαφέρουσα θεωρία) αλλά το εν τέλει ζητούμενο είναι ότι για όλες αυτές που περιλαμβάνουν ψυχή πρέπει να υπάρχει ένας μηχανισμός ανταλλαγής δεδομένων μεταξύ άυλου και υλικού. Αν βρισκόταν αυτός ο μηχανισμός, θα είχαμε επανάσταση στην ψυχιατρική και την ψυχολογία!
Αλλά, άμα σου λέω άνοιξε δικό σου ιστολόγιο. Μόνο με το υλικό που έχει καταθέσει εδώ μέσα θα είχες εξασφαλίσει άρθρα για ένα χρόνο! 😀
Μα κάποια πράγματα δεν υπάρχει αμφιβολία ότι δημιουργούνται απο τον εγκέφαλο,εγω πιο πάνω για την DID εδεν έκανα αναφορα για την ψυχή,εκτός και αν μιλας γενικά για τα όσα πιστεύω…
αλλά κατά τη γνώμη μου,όπως έχω γράψει και σε άλλο σχόλιο εσε αυτο το site,μόνο θεωρίες μπορούμε να κάνουμε για το τί είναι η ψυχή…ας πούμε εγώ δεν έχω αποδείξεις ότι υπάρχει και απλώς κάνω θεωρίες για το τι είναι μιας και πιστεύω σε αυτήν,έτσι και εσύ,όπως και όλοι,κατά τη γνώμη μου δεν μπορεί κανείς να ξέρει με ακρίβεια,ούτε αν υπάρχει,ούτε αν δεν υπάρχει,ούτε με πια μορφή είναι,ούτε πως λειτουργεί,ούτε πως αλληλεπριδρά με τον εγκέφαλο(αν αλληλεπιδρά)….
Εντάξει υπάρχουν αποδείξεις για λειτουργίες οι οποίες γίνονται απο εγκεφαλική δραστηριότητα και αυτό δεν πρέπει να αμφισβητείτε,αλλά δεν υπάρχει καμία σίγουρη απόδειξη κατά της ψυχής,το υπερφυσικό είναι κάτι το ασύλλυπτο και δεν μπορούμε να το καταλάβουμε….μπορεί η ψυχή να αλληλεπιδρά με τον εγκέφαλο με ένα μηχανισμό ο οποίος είναι τρελά ασύλλυπτος…κατά τη γνώμη μου δεν είναι πρέπον να κοιτάμε μόνο την ύλη,αλλά να σκεφτόμαστε και τι μπορεί να συμβαίνει πέρα απο αυτή…η τουλάχιστον να μην αποκλείουμε τελείως το υπερφυσικό χωρίς να έχουμε αδιάσυστες αποδείξεις…
αν θές τη γνώμη μου και όσα λέγονται για την ύπαρξη ψυχής και όσα λέγονται για την μη υπαρξή της δεν είναι τίποτα άλλο απο απλές θεωρίες,οι οποίες μπορεί να είναι και εντελώς λανθασμένες…
γι αυτό κατά τη γνώμη μου μπορούμε να μιλάμε μόνο με θεωρίες και εγώ μόνο έτσι μπορώ,με βάση θεωρίες και τη γνώμη μου,αν σε κούρασα με τις θεωρίες τότε οκ σταματάω.
φιλικά όλα αυτά 🙂
όσον αφορά το ιστολόγιο δεν νομίζω ότι μπορώ να τα καταφέρω,πρώτα απ όλα δεν ξέρω ακριβώς πως ανοίγεις και μετά ποιός θα μπαίνει να γράφει σε ένα ιστολόγιο που το διατηρεί ενας 19χρονος και τι θέμα να βάλω προς συζήτηση;;και πως θα κάνω αυτοδιαφήμιση για να προσελκύονται άτομα,δεν ξέρω πως ακριβώς γίνεται.
α και κάτι ακομη,όσα έγραψα πιο πάνω για τη DID(σχετικά με τον εγκέφαλο τέτοιων ασθενών)τα έμαθα απο έρευνες,πειράματα και τα λοιπα που δημοσίευσαν νευροεπιστήμονες σε περιοδικά,στο ίντερνετ και σε βιβλία….τίποτα απο αυτά δεν είναι δικές μου θεωρίες και δικά μου ευρήματα,απώς όλα αυτά τα μαθαίνω γιατί μου αρέσει ο εγκέφαλος και θα προσπαθήσω να ασχοληθώ με κάποιο κλάδο της νευροεπιστήμης…δεν τα γράφω για να το παίξω ξερόλας,αλλά για κάποιους που ίσως ενδιαφέρονται να μάθουν κάτι γι αυτά γι αυτό συγγνώμη αν κάποιες φορές βγαίνω εκτός θέματος και αναλύω μερικά πράγματα για τον εγκέφαλο…
Τέλος θέλω να σε ευχαριστήσω για τα καλά σου λόγια,αλλά δεν πιστεύω ότι έχω γράψει κάτι τόσο ιδιαίτερο,όλα αυτά αποτελούν γνώσεις απο τη μελέτη μου επάνω στον εγκέφαλο,ενώ όσον αφορά τα περί ψυχής που γράφω είναι όλα προσωπικές θεωρίες και προσωπική μου άποψη.
Ευχαριστω
Η δική μου αντίληψη είναι ότι έχουμε αναφαίρετο δικαίωμα στη φιλοσοφία και κατηγορώ εκείνους που μας έπεισαν ότι η φιλοσοφία είναι κάτι το ομιχλώδες που πρέπει να το αφήνουμε στους “ειδικούς”.
Οι θεωρίες σου δε με κούρασαν γιατί μου δίνουν υλικό για το άρθρο κατακλείδα που θέλω να παρουσιάσω όταν ολοκληρώσω την παρουσίαση αυτής της μετάφρασης.
Evan T
Εμένα γενικά δεν μου αρέσει όταν κάποιος λέει αυτό ας το για τους ειδικούς…δεν το καταλαβαίνω,δηλαδη μόνο οι ειδικοί έχουν δικαίομα να εκφέρουν γνώμη;;…οι άλλοι τι;;απλώς θα ακούνε τις γνώμες ειδικών;;…ειδικά όσον αφορά τα φιλοσοφικά θέματα οι ειδικοί είναι απλώς άτομα που το έχουν ψάξει παραπάνω απο κάποιους άλλους…δεν ξέρουν κάτι συγκεκριμένο…κι αυτοί υποθέσεις κάνουν…
Το άρθρο κατακλείδα που θα παρουσιάσεις θα λέει περίπου κάτι απ όλα;;δηλαδή κάτι απο εγκέφαλο,κάτι απο θεϊσμο,ψυχη και τα λοιπά;;;
Επειδεί εδώ δεν γίνεται μιας και πρέπει να γράφωνται σχετικά με το θέμα σχόλια,μπορείς να μου στείλεις στο email μου ενα μήνυμα,3-4 σειρούλες που θα λέει πως κάνεις ιστολόγιο και πώς λειτουργεί;;;μπορεί ο καθένας να κάνει,έχει μεγάλη διαδικασία;;;
Αν θές στείλε στο:BIDBER@yahoo.gr
Αν θές φυσικά και δεν σου κάνει μεγάλο κόπο,αλλιώς πες μου όχι,κανένα πρόβλημα 🙂
Ευχαριστώ
Άλλη μια θεωρία που ήθελα να προσθέσω πιο πάνω και το ξέχασα είναι η ψυχή να παίζει το ρόλο ενός δεύτερου σώματος το οποίο θα μας εξασφαλίσει τη μετα θάνατον ζωή σε άλλο κόσμο,ίσως σε ένα άϋλο κόσμο και να μην έχει καμία σχέση με λειτουργίες του εγκεφάλου,μιάς και οι λειτουργίες όπως η συνείδηση,η προσωπικότητα και άλλες να είναι φύση αυτού του κόσμου,ενώ η ψυχή να λειτουργήσει με τα δικά της “στάνταρ”λειτουργίας όταν θα βρεθούμε στον άλλο κόσμο.
Το άρθρο κατακλείδα που θα παρουσιάσεις θα λέει περίπου κάτι απ όλα;;
Θα είναι σε γενικές γραμμές μια σύνοψη, μερικές ενστάσεις δικές μου, θέματα που δε θίγονται στο άρθρο κ.λπ.
Για το ιστολόγιο, είναι απλούστατο. Πηγαίνεις στην wordpress.com, κάνεις ένα τζάμπα λογαριασμό και βουαλά. Έχεις μπλογκ. Έπειτα είναι απλά ζήτημα να παίξεις με τις ρυθμίσεις . Θα δεις, είναι πολύ απλό και η wordpress έχει και μια χαρά βοήθεια. Περισσότερο δύσκολο θα είναι να βρεις όνομα για το ιστολόγιό σου που να σε εκφράζει πιστεύω 😀
Evan T
Μπα άστο καλύτερα,είναι στα αγγλικά και εγω με τα αγγλικά δεν έχω πολύ καλές σχέσεις 😀
Ευχαριστώ πάντως για τη βοήθεια.
Καλησπέρα έχω μια απορία, εφόσον είμαστε ο συνδυασμός και των 2 ημισφαιρίων πως γίνεται ασθενείς με αφαίρεση μεσολοβιου που τα συνδέει να μιλάνε και να συμπεριφέρονται σχετικά νορμάλ; Δηλαδή το αριστερό που έχει το λόγο να συμπεριφέρεται νορμάλ ενώ δεν επικοινωνεί με το δεξί; Υπάρχει και πάλι κάποια επικοινωνία με υποφλοιωδεις δομές κλπ ή το 80 τοις εκατό του εαυτού μας βρίσκεται στο αριστερό;
Φίλε μου, θα σε γελάσω και δεν το θέλω, αν και δεν ξέρω αυτά που περιγράφονται στο άρθρο μπορούν να θεωρηθούν νορμάλ. Απλά οι άνθρωποι φαίνεται να μπορούν να ζήσουν μια σχετικά φυσιολογική καθημερινότητα. Πιθανοτερο, βέβαια, αυτό που εννοούμε οι περισσότεροι ως “το μεγαλύτερο κομμάτι του εαυτού μας” να είναι το συναισθηματικό τμήμα.
Θα πρέπει να ρωτήσεις κάποιον με πολύ εξειδικευμένες γνώσεις (και αν ξέρει κι αυτός).
Για δυο λογους
1. Υπαρχει ακομη επικοινωνια μεσω υποφλοιωδων δομων οπως τα βασικα γαγγλια. Διαδικασια που λεγεται αδηλη διαημισφαιρικη προπαιδευση.
2. Το αριστερο ημισφαιριο εχει συνηθως το λογο αλλα και τη λογικη ,την κριτικη μαθηματικη σκεψη και την αναλυση οποτε λειτουργουν αυτα και χωρις το δεξι ημισφαιριο σε μεγαλο βαθμο.
Στο δεξι ημισφαιριο εδραζεται η φαντασια, η μουσικη σκεψη , η ικανοτητα ζωγραφικης, το χιουμορ κλπ.
Συμπεριφορα που δεν εκφραζεται μεσω του λογου αρα δεν απαιτει τη συνεργασια με το κεντρο λογου στην περιοχη Broca του αριστερου ημισφαιριου, μπορει να εκφραστει προς τα εξω μεσω αλλης οδου, π.χ. με τη γλωσσα σωματος, με μια ζωγραφια κλπ
Υ.Γ. Τα χαιρετισματα μου μετα απο καιρο στον Evan T 🙂