[AoR:III] 3. Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΕΚΤΟΝΙΣΜΟΥ

◄◄	◄	Θαύματα	▲	Προφητείες για τον Ιησού Χριστό	►	►►
(CC) 2009 EvanT

 

Το κείμενο αυτό γράφτηκε ή το 1803 (κατά τον Van der Weyde) ή το 1805 (κατά τον Foner). Εκδόθηκε εν μέρει το 1810 και πλήρως το 1818 και αποτελούσε κεφάλαιο του 3ου μέρους της “Εποχής της Λογικής”, όπως υποστηρίζει και ο Carlile στην έκδοση του 1824 (σελ.287). Σε αυτό συνηγορεί το ότι ο συγγραφέας συχνά κάνει αναφορές σε άλλα κομμάτια του “έργου”, κάτι που υποδηλώνει ότι αποτελούσε μέρος ενός μεγαλύτερου έργου. Το κείμενο τελικά δημοσιεύτηκε στην πρώτη έκδοση του τρίτου μέρους της “Εποχή της Λογικής”, αλλά με σοβαρές ελλείψεις, αφού η Margaret Brazier Bonneville που το εξέδωσε έσβησε όλα τα τμήματα που αναφέρονταν στο Χριστιανισμό. Το κείμενο τελικά αποκαταστάθηκε εκτός από μερικές γραμμές που ήταν αδύνατο να διαβαστούν από τα μουτζουρώματα.

Ο Carlile υποστηρίζει πάντως ότι παρά την ευφυΐα του ο συγγραφέας άφησε τον εαυτό του να παραπλανηθεί από τα βιβλία που εξέδωσαν κατά καιρούς οι Τέκτονες μετά το 1722, θεωρώντας τα βιβλία αυτά μια βολική παραπλανητική προπαγάνδα. Ωστόσο, θεωρεί σημαντικό το γεγονός ότι αντίθετα με άλλους συγγραφείς που ασχολήθηκαν με τον Τεκτονισμό και τον τύλιξαν ακόμα περισσότερο με μια ομίχλη μυστηρίου, ο Thomas Paine προσπάθησε τουλάχιστον να ρίξει φως στο ζήτημα, παρόλο που η ανάλυσή του μάλλον θα μπέρδευε εκείνους που δεν είχαν ασχοληθεί ιδιαίτερα με τα ζητήματα αρχαίας θρησκειολογίας που πραγματεύεται.

Η μετάφραση αυτή χρησιμοποιεί αποκλειστικά τους όρους “Τέκτονας” και “Τεκτονισμός” και όχι τους όρους “Μασόνος” και “Μασονία” που είναι ιδιαίτερα φορτισμένος με προκατάληψη στην Ελλάδα. Ο συγγραφέας πάντως χρησιμοποιεί τους τυπικούς αγγλικούς όρους “Mason” και “Masonry”.

 

Είναι κοινή γνώση ότι οι Ελευθεροτέκτονες έχουν ένα μυστικό το οποίο κρατούν πολύ καλά κρυμμένο, αλλά από όσα μπορούμε να συλλέξουμε από τις ίδιες τους τις αναφορές για τον Τεκτονισμό, το πραγματικό τους μυστικό δεν είναι παρά η καταγωγή του, την οποία λίγοι από αυτούς κατανοούν και εκείνοι που την κατανοούν την τυλίγουν με μυστήριο.

Στον Τεκτονισμό διακρίνονται τρεις βαθμοί. Ο πρώτος είναι ο Μαθητής, ο δεύτερος είναι ο Εταίρος και ο τρίτος ο Διδάσκαλος.[78]

Ο Μαθητής δεν ξέρει τίποτε περισσότερο για τον Τεκτονισμό από τη χρήση συμβόλων και ορισμένες διαδικασίες και λέξεις με τις οποίες αναγνωρίζονται οι Τέκτονες μεταξύ τους χωρίς να γίνονται αντιληπτοί από μη-Τέκτονες. Ο Εταίρος δεν είναι και πολύ περισσότερο ενημερωμένος από το Μαθητή. Μόνο ο Διδάσκαλος της Στοάς διατηρεί και κρύβει τη γνώση για την καταγωγή του Τεκτονισμού.

Το 1730, ο Samuel Pritchard, μέλος της Στοάς της Αγγλίας, δημοσίευσε μια διατριβή με τίτλο “Ανατομία του Τεκτονισμού”[79] και ορκίστηκε μπροστά στο Δήμαρχο του Λονδίνου ότι το αντίγραφο του βιβλίου του ήταν ακριβές. “Ο Samuel Pritchard ορκίστηκε ότι το αντίγραφο που παραδώθηκε είναι αληθές και γνήσιο αντίγραφο σε κάθε λεπτομερεία”. Στο έργο του δίνει την κατήχηση, δηλαδή την εξέταση με ερωταπαντήσεις των Μαθητών, των Εταίρων και των Διδασκάλων. Δεν υπήρχε πρόβλημα να το κάνει αυτό μια και η διαδικασία είναι απλά τυπική.

Στην εισαγωγή λέει “ο Τεκτονισμός αρχικά ήταν ένα ίδρυμα των φιλελεύθερων τεχνών και επιστημών, αλλά ειδικά της γεωμετρίας γιατί κατά την κατασκευή του Πύργου της Βαβέλ εισήχθησαν για πρώτη φορά η τέχνη και το μυστήριο του Τεκτονισμού και έπειτα διαδόθηκαν από τον Ευκλείδη και τους εξαίρετους μαθηματικούς της Αιγύπτου στον Χιράμ, τον αρχιμάστορα του Ναού του Σολομώντα στην Ιερουσαλήμ”.

Εκτός από τον παραλογισμό του να απορρέει ο Τεκτονισμός από την κατασκευή του Πύργου της Βαβέλ, όπου, σύμφωνα με την ιστορία, η σύγχυση των γλωσσών εμπόδισε τους χτίστες να κατανοούν ο ένας τον άλλο, άρα και ότι γνώση είχανε, υπάρχει και μια προφανέστατη αντίφαση στη χρονολογία που δίδεται για τη διήγηση.

Ο Ναός του Σολομώντα χτίστηκε και εγκαινιάστηκε 1004 χρόνια πριν τη γέννηση του Χριστού. Ο Ευκλείδης έζησε 277 χρόνια πριν το ίδιο χρονικό σημείο. Άρα είναι αδύνατο ο Ευκλείδης να είπε το οτιδήποτε στον Χιράμ, αφού θα γεννιόταν 700 χρόνια αργότερα.

Το 1783 ο πλοίαρχος George Smith, επιθεωρητής της Βασιλικής Ακαδημίας Πυροβολικού στο Woolwich της Αγγλίας και Μέγας Διδάσκαλος της κομητείας του Kent δημοσίευσε ένα δοκίμιο με τίτλο “Η χρησιμότητα και η κατάχρηση του Ελευθεροτεκτονισμού”.[80]

Στο κεφάλαιο για την απαρχή του Τεκτονισμού, την κάνει ταυτόχρονη με τη Δημιουργία του Κόσμου. Λέει “όταν ο βασιλεύς αρχιτέκτων ανύψωσε με τεκτονικές αρχές την πανέμορφη υδρόγειο και χρησιμοποίησε τη μέγιστη επιστήμη, τη γεωμετρία, για να στήσει τον κόσμο των πλανητών και για να ρυθμίσει με τους νόμους της όλο το εκπληκτικό αυτό σύστημα με σωστές και αλάνθαστες αναλογίες, ώστε να κυλούν γύρω από τον κεντρικό ήλιο”.

“Αλλά” συνεχίζει “δεν μπορώ να τραβήξω δημόσια την κουρτίνα και να αναλύσω ανοιχτά αυτό το ζήτημα· είναι ιερό και θα παραμείνει έτσι. Αυτοί που χαίρουν εμπιστοσύνης και κατέχουν [το μυστικό] δεν θα το αποκαλύψουν και αυτοί που δεν το γνωρίζουν δεν μπορούν να το προδώσουν”.

Με αυτή την τελευταία φράση ο Smith εννοεί τους δύο κατώτερους βαθμούς, τον Εταίρο και το Μαθητή, γιατί στην επόμενη σελίδα λέει “Τα μυστήρια του Ελευθεροτεκτονισμού δεν αποκαλύπτονται σε εκείνους που μόλις έχουν εισαχθεί σε αυτόν· δεν παραδίδονται συστηματικά σε όλους”.

Ο πολυμαθής, αλλά ατυχής, Δρ. Dodd, Μέγας Μάγιστρος του Τεκτονισμού, στο λόγο του κατά τα εγκαίνια της Τεκτονικής Στοάς στο Λονδίνο, ανιχνεύει τον Ελευθεροτεκτονισμό μέσα από διάφορα στάδια. “Οι Τέκτονες” λέει “είναι καλά ενημερωμένοι από τα αρχεία τους ότι η κατασκευή του Ναού του Σολομώντα είναι μια σημαντική εποχή από την οποία αντλούνται πολλά από τα μυστήρια της τέχνης τους”.

Λέει “Τώρα ας θυμόμαστε ότι αυτό το μεγάλο γεγονός συνέβη 1000 χρόνια πριν τη χριστιανική εποχή και συνεπώς έναν αιώνα πριν συγγράψει ο Όμηρος, ο πρώτος των Ελλήνων ποιητών και 500 χρόνια πριν φέρει ο Πυθαγόρας από την Ανατολή το υπέροχο πραγματικό τεκτονικό σύστημά του και φωτίσει το δυτικό κόσμο. Αλλά παρόλο που αυτή η εποχή είναι πολύ μακρινή, δεν μετρούμε από τότε την έναρξη της τέχνης μας. Γιατί παρόλο που μπορεί να οφείλουμε σ’αυτό το σοφό και σπουδαίο βασιλέα του Ισραήλ πολλές από τις μυστικές μορφές και συμβολικές[81] τελετές μας, ωστόσο η τέχνη αυτή είναι σύγχρονη του ανθρώπου, του σπουδαίου της αντικειμένου”.

Συνεχίζει “Εντοπίζουμε τα ίχνη της στις πιο απόμακρες περιόδους των εθνών του κόσμου. Τη βρίσκουμε μεταξύ των πρώτων και σπουδαιότερων εκπολιτιστών της Ανατολής. Μπορούμε να τη δούμε στους πρώτους αστρονόμους της Χαλδαίας, στους σοφούς και μυστηριώδεις βασιλείς και ιερείς της Αιγύπτου, στους σοφούς της Ελλάδας και τους φιλοσόφους της Ρώμης”.

Από αυτές τις αναφορές και τις δηλώνεις Τεκτόνων των υψηλοτέρων βαθμών βλέπουμε ότι ο Τεκτονισμός, χωρίς να το λέει δημόσια, υποστηρίζει ότι έγινε δέκτης επικοινωνίας από το Δημιουργό με τρόπο διαφορετικό και ασύνδετο από αυτόν του βιβλίου που οι Χριστιανοί ονομάζουν “Βίβλο”. Το φυσικό συμπέρασμα είναι ότι ο Τεκτονισμός απορρέει από κάποια πολύ αρχαία θρησκεία εντελώς ανεξάρτητη από αυτό το βιβλίο.

Για να καταλήξω, ο Τεκτονισμός (όπως θα δείξω από τα έθιμα, τις τελετές, τα σύμβολα και τις χρονολογίες του) κατάγεται και είναι το απομεινάρι της θρησκείας των αρχαίων Δρυΐδων που, όπως οι μάγοι της Περσίας και οι ιερείς της Ηλιουπόλεως της Αιγύπτου, ήταν ιερείς του ήλιου. Λάτρευαν αυτόν τον σπουδαίο φωτοβόλο ως τον σπουδαίο και ορατό εκπρόσωπο της μεγάλης και αόρατης πρώτης αιτίας, που ονόμαζαν “Άπειρο Χρόνο”.

Ο Χριστιανισμός και ο Τεκτονισμός έχουν την ίδια κοινή καταγωγή· και οι δύο κατάγονται από τη λατρεία του ήλιου. Η διαφορά τους είναι ότι ο Χριστιανισμός είναι μια παρωδία της λατρείας του ήλιου, στην οποία ο ήλιος αντικαθίσταται με τον άνθρωπο που λέγεται Χριστός και δέχεται την τιμή που αρχικά αποδιδόταν στον ήλιο, όπως έδειξα στο κεφάλαιο για την καταγωγή της Χριστιανικής θρησκείας.[82]

Στον Τεκτονισμό πολλές από τις τελετές των Δρυΐδων διατηρούνται ανέπαφες, ή τουλάχιστον χωρίς παρωδίες. Σ’αυτές ο ήλιος παραμένει ήλιος και η εικόνα του με την μορφή του ήλιου υπάρχει στο διακοσμητικό έμβλημα στις Τεκτονικές Στοές και στις τεκτονικές ενδυμασίες. Είναι το κεντρικό στοιχείο στις ποδιές τους και φοράνε το σύμβολο αυτό σε περιδέραια στις τελετές τους. Έχει τη μορφή ενός ανθρώπου στην κορυφή του ηλίου, όπως συχνά απεικονίζεται και ο Χριστός.

Το πότε ή σε ποιο έθνος εμφανίστηκε για πρώτη φορά αυτή η θρησκεία έχει χαθεί πλέον στο λαβύρινθο του μη καταγεγραμμένου χρόνου. Συνήθως αποδίδεται στους αρχαίους Αιγυπτίους, Βαβυλώνιους και Χαλδαίους και αργότερα κατέληξε σε ένα σύστημα που ρυθμίζεται από την ορατή κίνηση του ήλιου δια μέσου των δώδεκα αστερισμών του ζωδιακού κύκλου από τον Ζωροάστρη, το νομοδότη της Περσίας, από την οποία ο Πυθαγόρας το έφερε στην Ελλάδα. Σε αυτά αναφέρεται ουσιαστικά ο Δρ. Dodd στο απόσπασμα του λόγου του.

Η λατρεία του ήλιου ως ορατός εκπρόσωπος της μεγάλης και αόρατης πρώτης αιτίας, του “Άπειρου Χρόνου”, απλώθηκε σε μεγάλο μέρος της Ασίας και της Αφρικής και από εκεί στην Ελλάδα και τη Ρώμη, μέχρι και την αρχαία Γαλατία, τη Βρετανία και την Ιρλανδία.

Ο Smith, στο κεφάλαιο για την αρχαιότητα του Τεκτονισμού στη Βρετανία λέει “ασχέτως με το σκοτάδι που καλύπτει την τεκτονική ιστορία στη χώρα, διάφορες περιστάσεις μας πείθουν ότι ο Ελευθεροτεκτονισμός εισήχθη στη Βρετανία περίπου το 1030 π.Χ.”

Ο Smith δεν μπορεί να εννοεί τον Τεκτονισμό στη σημερινή του μορφή. Οι Δρυΐδες ήκμασαν στη Βρετανία την περίοδο στην οποία αναφέρεται και από εκεί κατάγεται ο Τεκτονισμός. Ο Smith αντικατέστησε το γονιό με το παιδί.

Συμβαίνει συχνά, τόσο στον προφορικό, όσο και στο γραπτό λόγο, να ξεφύγει από κάποιον μια φράση που βοηθά να εντοπίσει κανείς αυτό που ήθελε να κρύψει. Το ίδιο κάνει και ο Smith γιατί στο ίδιο κεφάλαιο λέει “Οι Δρυΐδες όταν ήθελαν να καταγράψουν κάτι χρησιμοποιούσαν το Ελληνικό αλφάβητο και δηλώνω ευθαρσώς ότι αν έχουν διατηρηθεί κάπου οι δρυϊδικές τελετές και ακολουθίες είναι στα έθιμα και τις τελετές των Τεκτόνων. Οι αδελφοί μου, συνεχίζει, “μπορούν να τα εντοπίσουν με μεγαλύτερη ακρίβεια από ότι μου επιτρέπεται να πω δημοσίως”.

Αυτή είναι μια εξομολόγηση του Μεγάλου Διδασκάλου, χωρίς να θέλει να γίνει κατανοητή από το ευρύ κοινό, ότι ο Τεκτονισμός είναι τα απομεινάρια της θρησκείας των Δρυΐδων. Τους λόγους για τους οποίους οι Τέκτονες το κρατάνε αυτό μυστικό θα τους εξηγήσω παρακάτω στο έργο.

Καθώς η μελέτη και η σκέψη για το Δημιουργό εντοπίζεται στα έργα Του στην Πλάση, ο ήλιος, ως ο ορατός εκπρόσωπος αυτού του Όντος, ήταν το αντικείμενο λατρείας των Δρυΐδων. Όλες οι τελετές τους είχαν σχέση με την κίνηση του ήλιου στα δώδεκα ζώδια και την επίδρασή τους στη γη.
Οι Τέκτονες υιοθετούν τις ίδιες πρακτικές. Η στέγη των ναών τους, των στοών, διακοσμούνται με τον ήλιο και το δάπεδο είναι μια αναπαράσταση της γης, που επιτυγχάνεται με χαλί ή με μωσαϊκά.

Η Μεγάλη Στοά του Λονδίνου, στην περιοχή Lincoln’s Inn Fields, επί της οδού Great Queen, είναι ένα θεσπέσιο κτίριο που κόστισε 12.000 στερλίνες. Ο Smith μιλώντας για το κτίριο λέει (σελίδα 152) “Η οροφή αυτού του υπέροχου κτιρίου είναι πιθανότατα το τελειότερο δείγμα αρχιτεκτονικής στην Ευρώπη. Στο κέντρο της οροφής απεικονίζεται ένας απαστράπτων ήλιος από καλογυαλισμένο χρυσό, περιτριγυρισμένος από τα δώδεκα ζώδια, με τους αντίστοιχους χαρακτήρες τους:

♈	Κριός	♎	Ζυγός
♉	Ταύρος	♏	Σκορπιός
♊	Δίδυμοι	♐	Τοξότης
♋	Καρκίνος	♑	Αιγόκερως
♌	Λέων	♒	Υδροχόος
♍	Παρθένος	♓	Ιχθείς

Μετά από αυτή την περιγραφή λέει “Το συμβολικό νόημα του ήλιου είναι πολύ γνωστό στους πεφωτισμένους και φιλομαθείς Ελευθεροτέκτονες και όπως ο πραγματικός ήλιος βρίσκεται στο κέντρο του Σύμπαντος, έτσι και ο συμβολικός ήλιος βρίσκεται στο κέντρο του αληθούς Τεκτονισμού. Όλοι ξέρουμε”, συνεχίζει, “ότι ο ήλιος είναι πηγή φωτός, η αιτία των εποχών, των εναλλαγών της μέρας και της νύχτας, ο γονιός της βλάστησης, ο φίλος του ανθρώπου· εξ ου και μόνο ο επιστήμονας Ελευθεροτέκτων γνωρίζει γιατί βρίσκεται στο κέντρο αυτής της όμορφης αίθουσας.”

Οι Τέκτονες, για να προστατευθούν από τις διώξεις της Χριστιανικής Εκκλησίας, πάντα μίλαγαν με μυστηριώδη τρόπο για την εικόνα του ήλιου στις στοές τους ή, όπως ο αστρονόμος Lalande, που είναι Τέκτονας, σιγούν για το θέμα.

Είναι μυστικό, ειδικά στις καθολικές χώρες, επειδή η μορφή του ήλιου είναι το βασικό χαρακτηριστικό που δηλώνει ότι προέρχονται από τους Δρυΐδες και εκείνη η σοφή, κομψή και φιλοσοφική θρησκεία ήταν αντίθετη της σκοτεινής Χριστιανικής Εκκλησίας.

Οι τεκτονικές στοές, αν χτίζονται για αυτόν το σκοπό, κατασκευάζονται ώστε να συμφωνούν με την κίνηση του ήλιου. Προσανατολίζονται [στον άξονα] Ανατολής-Δύσης. Το δωμάτιο του Διδασκάλου βρίσκεται πάντα στην Ανατολή. Όταν εξετάζεται ένας Μαθητής, ο Διδάσκαλος, μεταξύ άλλων τον ρωτάει.

Ε:	Πώς τοποθετείται η στοά;
Α:	Από την Ανατολή προς τη Δύση.
Ε:	Γιατί;
Α:	Γιατί όλοι οι ναοί και τα παρεκκλήσια τοποθετούνται έτσι ή θα έπρεπε να τοποθετούνται έτσι.

Αυτή η απάντηση, που είναι απλά κατηχητικής μορφής, δεν απαντά την ερώτηση. Την πηγαίνει ένα βήμα παραπέρα. Γιατί θα έπρεπε όλοι οι ναοί και τα παρεκκλήσια να τοποθετούνται έτσι; Αλλά δεδομένου ότι ο Μαθητής δεν έχει μυηθεί στα δρυϊδικά μυστήρια του Τεκτονισμού, δεν ερωτάται ερωτήσεις που μια ευθεία απάντηση θα οδηγούσε σε τέτοια συμπεράσματα.

Ε:	Πού βρίσκεται ο Διδάσκαλός σου;
Α:	Στην Ανατολή.
Ε:	Γιατί;
Α:	Γιατί όπως ο ήλιος ανατέλλει στην Ανατολή και εγκαινιάζει την ημέρα, έτσι και ο Διδάσκαλος ανοίγει τη στοά και βάζει τους ανθρώπους του να δουλέψουν. (με το δεξί χέρι στο αριστερό στήθος και το τετράγωνο γύρω από το λαιμό)
Ε:	Πού βρίσκονται οι φύλακές σου;
Α:	Στη Δύση.
Ε:	Ποια είναι η δουλειά τους;
Α:	Όπως ο ήλιος δύει στη Δύση και κλείνει την ημέρα, έτσι και οι φύλακες στέκουν στη Δύση (με το δεξί χέρι στο αριστερό στήθος και το διαβήτη και το γνώμονα γύρω από το λαιμό τους) για να κλείσουν τη στοά και να αποδεσμεύσουν τους εργάτες, πληρώνοντάς τους το μισθό τους.

Εδώ αναφέρεται ο ήλιος, αλλά είναι σωστό να παρατηρήσουμε ότι αναφέρεται μόνο σε σχέση με το χρόνο εργασίας και όχι με κάποια δρυϊδική θρησκευτική τελετή, όπως στην περίπτωση του προσανατολισμού της στοάς ανατολικά και δυτικά.

Ήδη παρατήρησα στο κεφάλαιο για την καταγωγή του Χριστιανισμού ότι ο ανατολικός προσανατολισμός των εκκλησιών προκύπτει από τη λατρεία του ήλιου, που ανατέλλει στην Ανατολή και δεν έχει την παραμικρή σχέση με το άτομο που ονομάζεται Ιησούς Χριστός.

Οι Χριστιανοί ποτέ δε θάβουν τους νεκρούς τους στη βόρεια πλευρά μιας εκκλησίας, ενώ μια τεκτονική στοά πάντα έχει, ή υποτίθεται πως έχει, τρία παράθυρα, που ονομάζονται “σταθερά φώτα” για να διακρίνονται από τα “κινητά φώτα”, τον ήλιο και το φεγγάρι. Ο Διδάσκαλος ρωτάει το Μαθητή:

Ε:	Πού βρίσκονται; [τα παράθυρα]
Α:	Ανατολικά, Δυτικά και Νότια.
Ε:	Σε τι χρησιμεύουν;
Α:	Φωτίζουν τους ανθρώπους όπως πηγαίνουν στη δουλειά τους και επιστρέφουν από αυτή.
Ε:	Γιατί δεν υπάρχουν παράθυρα στο Βορρά;
Α:	Γιατί ο Ήλιος δε λάμπει από εκεί.

Μεταξύ άλλων, αυτό δείχνει ότι ο Χριστιανισμός και ο Τεκτονισμός έχουν μία και μόνη καταγωγή, την αρχαία λατρεία του ήλιου.

Η μεγαλύτερη γιορτή των Τεκτόνων συμπίπτει με την ημέρα που γνωρίζουμε ως “Ημέρα του Αγίου Ιωάννη”, αλλά όλοι οι πεφωτισμένοι Τέκτονες πρέπει να ξέρουν ότι η γιορτή τους δεν έχει καμία σχέση με τον Αγ. Ιωάννη και πρόκειται μόνο για μία κάλυψη το ότι την ονομάζουν έτσι· για να καλυφθεί ο πραγματικός σκοπός για τον οποίο η γιορτή πραγματοποιείται αυτήν τη μέρα. Καθώς υπήρχαν Τέκτονες, ή μάλλον Δρυΐδες, πριν υπάρξει ο Αγ. Ιωάννης, η ημέρα αυτή δεν πρέπει να έχει καμία σχέση με τον Ιωάννη.

Η ημέρα που ονομάζεται “Ημέρα του Αγ. Ιωάννη” είναι η 24η Ιουνίου, που ονομάζεται και “ημέρα του μεσοκαλόκαιρου”.[83] Τότε είναι που ο ήλιος φτάνει στο σημείο του θερινού ηλιοστασίου και σε σχέση με το ύψος του στο μεσημβρινό κατά το μεσημέρι, μοιάζει για μερικές μέρες να μένει στο ίδιο ύψος.

Η αστρονομικά μεγαλύτερη ημέρα, όπως και η συντομότερη ημέρα, κάθε χρόνο δεν πέφτει την ίδια ημερομηνία και έτσι η 24η Ιουνίου λαμβάνεται ως ημέρα του μεσοκαλόκαιρου. Και η ετήσια γιορτή αυτή των Τεκτόνων, που την πήραν από τους Δρυΐδες, εορτάζεται την ημέρα αυτήν όχι προς τιμή του Αγ. Ιωάννη, αλλά προς τιμή του ήλιου που φτάνει στο μέγιστο ύψος στο ημισφαίριό μας.

Συχνά τα έθιμα ζουν περισσότερο από την ανάμνηση της καταγωγής τους και το ίδιο συμβαίνει και με ένα έθιμο που ακόμα τηρείται στην Ιρλανδία, όπου ήκμασαν οι Δρυΐδες την ίδια περίοδο με τη Βρετανία.

Την παραμονή του Αγ. Ιωάννη, την παραμονή της ημέρας του μεσοκαλόκαιρου δηλαδή, οι Ιρλανδοί ανάβουν φωτιές στις κορυφές των λόφων. Αυτό δεν μπορεί να έχει σχέση με τον Αγ. Ιωάννη, αλλά είναι συμβολική αναφορά στον ήλιο που την ημέρα αυτή φτάνει στο μέγιστο ύψος και μπορεί στην απλή γλώσσα να έλεγαν ότι έφτασε στην κορυφή του λόφου.[84]

Όσον αφορά όσα μας λένε οι Τέκτονες και τα τεκτονικά βιβλία για το Ναό του Σολομώντα στην Ιερουσαλήμ, δεν είναι απίθανο κάποιες τεκτονικές τελετές να έχουν προκύψει από το χτίσιμο του Ναού, δεδομένου ότι η λατρεία του ήλιου υπήρχε πολλούς αιώνες προτού χτιστεί ο Ναός ή οι Ισραηλίτες φύγουν από την Αίγυπτο. Και από την ιστορία των Εβραίων βασιλέων στο Δ’ Βασιλειών, κεφάλαιο 23, μαθαίνουμε ότι η λατρεία του ήλιου πραγματοποιούνταν από τους Εβραίους και στο Ναό.

Αμφιβάλλω πολύ όμως αν γινόταν με την ίδια επιστημονική αγνότητα και το θρησκευτικό ήθος των Δρυΐδων που, σύμφωνα με ό,τι ιστορικές αναφορές επιβιώνουν γι’αυτούς, ήταν σοφοί, πολυμαθείς και ηθικοί άνθρωποι. Οι Εβραίοι αντίθετα είχαν άγνοια περί αστρονομίας και αν μια θρησκεία που βασιζόταν στην αστρονομία έπεφτε στα χέρια τους σίγουρα θα κατέληγε να τη διαφθείρουν.

Στην ιστορία των Εβραίων, είτε στη Βίβλο, είτε αλλού, δεν διαβάζουμε ότι ήταν εφευρέτες ή ότι βελτίωσαν κάποια τέχνη ή επιστήμη. Ακόμα και στο χτίσιμο του Ναού οι Εβραίοι δεν ήξεραν πώς να κόψουν την ξυλεία για την κατασκευή και ο Σολομώντας αναγκάστηκε να ζητήσει από τον Χιράμ, το βασιλέα της Τύρου (Σιδών) να του στείλει εργάτες “…ὅτι σὺ οἶδας (λέει Σολομών στον Χιράμ) ὅτι οὐκ ἔστιν ἡμῖν εἰδὼς ξύλα κόπτειν καθὼς οἱ Σιδώνιοι.”[85] (Γ Βασ 5,20)

Ο Ναός μάλλον του Χιράμ ήταν παρά του Σολομώντα και αν οι Τέκτονες διατήρησαν κάτι από την κατασκευή του Ναού, μάλλον το χρωστάνε στους Σιδωνίους παρά στους Εβραίους. Αλλά ας επιστρέψουμε στην λατρεία του ήλιου στο Ναό.

Στο Δ’ Βασιλειών λέει “5 καὶ κατέκαυσε [ο βασιλέας Ιωσίας] τοὺς θυμιῶντας…τῷ ἡλίῳ καὶ τῇ σελήνῃ…καὶ πάσῃ τῇ δυνάμει τοῦ οὐρανοῦ. […] 11 καὶ κατέκαυσε τοὺς ἵππους, οὓς ἔδωκαν βασιλεῖς ᾿Ιούδα τῷ ἡλίῳ ἐν τῇ εἰσόδῳ οἴκου Κυρίου…καὶ τὸ ἅρμα τοῦ ἡλίου κατέκαυσε πυρί. […] 13 καὶ τὸν οἶκον τὸν ἐπὶ πρόσωπον ῾Ιερουσαλὴμ τὸν ἐκ δεξιῶν τοῦ ὄρους τοῦ Μοσοάθ, ὃν ᾠκοδόμησε Σαλωμὼν βασιλεὺς ᾿Ισραὴλ τῇ ᾿Αστάρτῃ προσοχθίσματι Σιδωνίων (εκείνων που στην πράξη έφτιαξαν το Ναό) καὶ τῷ Χαμὼς προσοχθίσματι Μωὰβ καὶ τῷ Μολχὸλ βδελύγματι υἱῶν ᾿Αμών, ἐμίανεν ὁ βασιλεύς.”[86] (Δ Βασ 23,5.11.13)

Συν τοις άλλοις, η περιγραφή που μας δίνει ο Ιώσηπος για τη διακόσμηση του Ναού μοιάζει με την περιγραφή τεκτονική στοάς σε μεγαλύτερη κλίμακα. Λέει ότι η διαρρύθμιση του Ναού συμβολίζει όλη τη φύση, ειδικά τα πιο σημαντικά της μέρη, τον ήλιο, το φεγγάρι, τους πλανήτες, το ζωδιακό κύκλο, τη γη, τα στοιχεία της φύσης· και ότι το σύστημα του κόσμου αντικατοπτριζόταν με πολυάριθμα ευφυή σύμβολα.

Κατά πάσα πιθανότητα αυτά είναι που ο Ιωσίας, εν αγνοία του, ονομάζει τα βδελύγματα των Σιδωνίων. [87]  Οτιδήποτε ωστόσο μπορούμε να μάθουμε για το Ναό [88]  σχετίζεται με τον Τεκτονισμό και την λατρεία του ήλιου, αν και διεφθάρη από την έλλειψη κατανόησης των Εβραίων, συνεπώς σχετίζεται και με τη θρησκεία των Δρυΐδων.

Άλλο ένα στοιχείο που μας δείχνει ότι ο Τεκτονισμός απορρέει από κάποια παλαιότερη θρησκεία, αρχαιότερη και ασύνδετη με το Χριστιανισμό, είναι οι χρονολογία, η μέθοδος μέτρησης του χρόνου, που χρησιμοποιούν οι Τέκτονες στα αρχεία τους στις στοές. Δεν χρησιμοποιούν το χριστιανικό ημερολόγιο και αναφέρονται στους μήνες αριθμητικά, όπως έκαναν οι Αρχαίοι Αιγύπτιοι και οι Κουακέροι σήμερα.

Έχω στην κατοχή μου ένα έγγραφο από μια γαλλική στοά από τον καιρό που ο Δούκας της Ορλεάνης, τότε Δούκας του Σαρτρ, ήταν Μέγας Διδάσκαλος της Γαλλίας. Ξεκινά ως εξής: “η 13η ημέρα του 6ου μήνα του Έτους της Σεβάσμιας Στοάς,[89] 5773.”

Από αυτά που έχω διαβάσει σε αγγλικά βιβλία για τον Τεκτονισμό, οι Άγγλοι Τέκτονες χρησιμοποιούν τα αρχικά A.L. και όχι V.L. Με το A.L. εννοούν Έτος Φωτός [Anno Lucis], όπως οι Χριστιανοί με το A.D. εννοούν Σωτήριο Έτος [Anno Domini]. Αλλά τόσο το A.L., όσο και το V.L. είναι το ίδιο χρονολογικό σύστημα και αναφέρονται στην υποτιθέμενη στιγμή της Δημιουργίας.

Στο κεφάλαιο για τη χριστιανική θρησκεία έδειξα ότι η Κοσμογονία, η διήγηση της δημιουργίας του κόσμου δηλαδή, με την οποία ξεκινά το βιβλίο της Γενέσεως, έχει παρθεί και ακρωτηριασθεί από το Zend-Avesta του Ζωροαστρισμού και προσκολλήθηκε ως πρόλογος στη Βίβλο όταν οι Εβραίοι επέστρεψαν από τη Βαβυλώνια Αιχμαλωσία, ενώ οι Εβραίοι ραβίνοι δε θεωρούν τη διήγηση της Γενέσεως ως γεγονός, αλλά ως αλληγορία. Τα 6.000 έτη του Zend-Avesta αλλάχθηκαν ή απλά θεωρήθηκαν ως οι 6 ημέρες της δημιουργίας της Γενέσεως.

Οι Τέκτονες φαίνεται να επέλεξαν την ίδια χρονική στιγμή, ίσως για να αποφύγουν υποψίες και διωγμούς από την Εκκλησία, και την υιοθέτησαν ως το τεκτονικό ημερολόγιο. Το V.L. των Γάλλων και το A.L. των Άγγλων Τεκτόνων είναι τα ίδια με το A.M. (Anno Mundi), Έτος Κόσμου.

Παρόλο που οι Τέκτονες έχουν πάρει πολλές τελετουργίες και συμβολισμούς από τους Αρχαίους Αιγυπτίους, είναι βέβαιο ότι δεν πήραν από εκεί το ημερολόγιό τους. Αν το είχαν κάνει η Εκκλησία από νωρίς θα τους είχε στείλει στην πυρά, μια και το ημερολόγιο των Αιγυπτίων, όπως και των Κινέζων, ξεκινά πολλές χιλιάδες χρόνια πριν το βιβλικό αντίστοιχο.

Η θρησκεία των Δρυΐδων, όπως προείπα, ήταν η ίδια με τη λατρεία των Αρχαίων Αιγυπτίων.[90] Οι ιερείς της Αιγύπτου πίστευαν στην επιστήμη και ήταν δάσκαλοι επιστήμης, ενώ θεωρούντο ιερείς της Ηλιουπόλεως, της Πόλης του Ήλιου δηλαδή.

Οι Δρυΐδες της Ευρώπης, που ανήκαν στην ίδια τάξη ανθρώπων [με τους Αιγύπτιους ιερείς] παίρνουν το όνομά τους από την Τευτονική ή Αρχαία Γερμανική γλώσσα[91] (μια και οι Γερμανοί στην αρχαιότητα ονομάζονταν Τεύτονες). Η λέξη “Δρυΐδης” σημαίνει σοφός άνθρωπος. Στην Περσία ονομάζονταν “Μάγοι”, που σημαίνει το ίδιο.

Ο Smith λέει: “Η Αίγυπτος, από την οποία απορρέουν πολλά από τα μυστήριά μας, πάντα είχε ξεχωριστή θέση στην ιστορία μας και κάποτε δοξαζόταν ως ο σημαντικότερος αρχαίος πολιτισμός για τα μνημεία, την ευημερία και τη γονιμότητά της. Στην αιγυπτιακή θρησκεία οι κύριες θεότητες-ήρωες, ο Όσιρις και η Ίσις, θεολογικά συμβόλιζαν το Υπέρτατο Ον και τη Συμπαντική Φύση και στη φύση συμβόλιζαν τα δύο μεγαλύτερα φωτεινά σώματα, τον ήλιο και το φεγγάρι, με των οποίων την επιρροή δραστηριοποιήθηκε όλη η φύση.”

“Τα έμπειρα μέλη της Εταιρείας”, λέει ο Smith, “γνωρίζουν καλά τι σχέση έχουν τα σύμβολα αυτά με τα σύμβολα του Τεκτονισμού και ποιος είναι ο λόγος που χρησιμοποιούνται σε όλες τις Τεκτονικές στοές”.

Μιλώντας για τις ενδυμασίες των Τεκτόνων στις στοές, κάποιες από τις οποίες βλέπουμε και στις δημόσιες λιτανείες τους και οι οποίες είναι λευκές, λέει “οι στολές των Δρυΐδων ήταν λευκές κατά τη διάρκεια των θυσιών και των τελετουργιών τους. Οι Αιγύπτιοι ιερείς του Όσιρι φορούσαν στολές από βαμβάκι λευκό σαν το χιόνι. Οι Έλληνες και οι περισσότεροι άλλοι ιερείς φορούσαν λευκά ενδύματα. Ως Τέκτονες σεβόμαστε τις αρχές των πρώτων πιστών του αληθινού Θεού και μιμούμαστε την ενδυμασία τους ως δείγμα αθωότητας”.

“Οι Αιγύπτιοι”, συνεχίζει ο Smith, “στα αρχαία χρόνια ήταν οργανωμένοι σε μεγάλο αριθμό στοών, αλλά φρόντιζαν με περισσή προσοχή να φυλάσσουν τα μυστικά του Τεκτονισμού από όλους τους ξένους. Αυτά τα μυστικά μάς μεταδόθηκαν σε ατελή μορφή μέσω προφορικής παράδοσης μόνο και πρέπει να μένουν κρυφά από τους εργάτες, τους Μαθητές και τους Εταίρους, μέχρι να επιδείξουν καλή συμπεριφορά και να μελετήσουν και να μάθουν καλά τη γεωμετρία και τις φιλελεύθερες τέχνες, οπότε και δικαιούνται να γίνουν Διδάσκαλοι και Φύλακες, το οποίο συμβαίνει σπάνια έως ποτέ στις Αγγλικές Στοές”.

Στο λήμμα περί Ελευθεροτεκτονισμού, γραμμένο από τον αστρονόμο Lalande, στη Γαλλική Εγκυκλοπαίδεια, περίμενα να έχει συλλέξει πολλές πληροφορίες για την καταγωγή του Τεκτονισμού λόγω της μεγάλης γνώσης του περί αστρονομίας. Γιατί τι σχέση μπορεί να έχει ένα ίδρυμα με τον ήλιο και τα δώδεκα ζώδια, αν το ίδιο το ίδρυμα ή η καταγωγή αυτού του ιδρύματος δεν έχει κάποια σχέση με την αστρονομία;

Όλα τα σύμβολα χρησιμοποιούνται με κάποιον σκοπό και δεν γίνεται να υποθέσουμε ότι οι Ελευθεροτέκτονες, που ανάμεσά τους υπάρχουν πολλοί πολυμαθείς και επιστήμονες, να είναι τόσο ηλίθιοι ώστε να χρησιμοποιήσουν αστρονομικά σύμβολα χωρίς κάποιο αστρονομικό σκοπό.

Απογοητεύτηκα όμως με τον Lalande. Γράφοντας για την καταγωγή του Τεκτονισμού λέει “L’origine de la maconerrie se perd, comme tant d’autres dans l’obscurite du temps”[sic], δηλαδή πως είναι χαμένη στο σκοτάδι του χρόνου, όπως και πολλά άλλα. Όταν διάβασα αυτή την πρόταση υπέθεσα πως ο Lalande ήταν Τέκτονας και μετά από έρευνα ανακάλυψα πως όντως ήταν. Αυτή η παράλειψη έσωσε τη φήμη του, δεδομένου ότι οι Τέκτονες δεν επιτρέπεται να αποκαλύψουν την καταγωγή του Τεκτονισμού και ορκίζονται να την κρατήσουν μυστική.

Υπάρχει μια Τεκτονική στοά στο Δουβλίνο που παίρνει το όνομά της από τους Δρυΐδες. Αυτοί οι Τέκτονες πρέπει να υποθέσουμε ότι κάποιο λόγο έχουν να χρησιμοποιούν αυτό το όνομα.

Θα μιλήσω τώρα για το λόγο που επιβάλλει όλη αυτήν τη μυστικότητα στους Τέκτονες.

Η φυσική πηγή της μυστικότητας είναι ο φόβος. Όταν μια νέα θρησκεία επικρατήσει μιας παλιάς, τα μέλη της νέας θρησκείας γίνονται διώκτες της παλαιάς. Το βλέπουμε αυτό διαρκώς στην Ιστορία.

Όταν ο Χελκίας ο ιερέας και ο Σαφάν ο γραφέας, κατά τη βασιλεία του βασιλέα Ιωσία βρήκαν, ή προσποιήθηκαν ότι βρήκαν, το νόμο που ονομάστηκε Νόμος του Μωυσή 1000 χρόνια μετά τον καιρό του Μωυσή[92] (και από το 22ο και 23ο κεφάλαιο του Δ’ Βασιλειών δε φαίνεται να εφαρμοζόταν κάποιος τέτοιος νόμος πριν τον καιρό του Ιωσία) καθιέρωσε το νόμο αυτόν ως εθνική θρησκεία και θανάτωσε όλους τους ιερείς του ήλιου.

Όταν η Χριστιανική θρησκεία επικράτησε της Ιουδαϊκής, οι Εβραίοι ήταν διαρκή θύματα διωγμών σε όλες τις χριστιανικές χώρες. Όταν οι Προτεστάντες επικράτησαν των Καθολικών στην Αγγλία θανατώθηκαν όλοι οι Καθολικοί ιερείς που βρέθηκαν στην Αγγλία.

Αφού αυτό συνέβη σε όλες τις περιπτώσεις που γνωρίζουμε, είμαστε υποχρεωμένοι να υποθέσουμε ότι όταν ο Χριστιανισμός επικράτησε της θρησκείας των Δρυΐδων στην Ιταλία, την αρχαία Γαλατία, τη Βρετανία και την Ιρλανδία, οι Δρυΐδες υπέστησαν διωγμούς.

Αυτό φυσικά θα ανάγκασε όσους είχαν μείνει πιστοί στην αρχική τους θρησκεία να συναντώνται μυστικά. Η ασφάλειά τους βασιζόταν σ’αυτό. Ένας απατεώνας “αδελφός” θα μπορούσε να εκθέσει τις ζωές τους σε κίνδυνο. Και από αυτά τα απομεινάρια της θρησκείας των Δρυΐδων που διασώθηκαν τοιουτοτρόπως ξεκίνησε το ίδρυμα που, για να αποφύγει το όνομα των Δρυΐδων, ονομάστηκε Τεκτονισμός και χρησιμοποίησε αυτό το νέο όνομα για [να συνεχίσει] τις τελετές των Δρυΐδων.

▲

 

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

78 ▲	Στο πρωτότυπο: “Entered Apprentice”, “Fellow Craft”, “Master Mason”
79 ▲	Το πρωτότυπο κείμενο του βιβλίου αυτού υπάρχει στην παρακάτω ιστοσελίδα: www.phoenixmasonry.org/masonry_dissected.htm
80 ▲	Στο πρωτότυπο: “The Use and Abuse of Freemasonry”
81 ▲	Στο πρωτότυπο: “hieroglyphical”
82 ▲	Αν και ο συγγραφέας είχε γράψει όντως ένα τέτοιο κείμενο εν τέλει δε δημοσιεύτηκε ποτέ στο 3ο μέρος της “Εποχής της Λογικής”, όπως συνέβη και με το παρόν δοκίμιο (βλ.και εδώ) Το μόνο άλλο σημείο στο οποίο αναφέρει την πεποίθησή του ότι ο Χριστιανισμός είναι μια ηλιολατρική θρησκεία είναι στο γράμμα του στον Andrew Dean.
83 ▲	Στο πρωτότυπο: “midsummer day”
84 ▲	Παραδόξως την ημέρα που γιορτάζεται η γέννηση του Ιωάννη του Προδρόμου, στις 24 Ιουνίου, και στην Ελλάδα επίσης υπάρχει το παγανιστικό έθιμο ανάμματος πυρών. Μια τέτοια ομοιότητα μεταξύ Ελλάδας και Ιρλανδίας δεν μπορεί να είναι απλή σύμπτωση.
85 ▲	“…for thou knowest that there is not among us any that can skill to hew timber like unto the Sidonians.” (1 Kng 5,6)
86 ▲	“5 And he put down all the idolatrous priests … that burned incense unto … the sun, the moon, the planets, and all the host of heaven. […] 11 And he took away the horses that the kings of Judah had given to the sun, at the entering in of the house of the Lord … and burned the chariot of the sun with fire […] 13 And the high places that were before Jerusalem, which were on the right hand of the mount of corruption, which Solomon the King of Israel had builded for Ashtoreth, the abomination of the Zidonians did the king defile.” (Δ Βασ 23,5.11.13)
87 ▲	ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ: Ο Smith, μιλώντας για τις στοές, λέει ότι όταν η στοά αποκαλύ-πτεται σε ένα νέο Τέκτονα, του φανερώνει μια αναπαράσταση του κόσμου στην οποία, από τα θαύματα του κόσμου, οδηγείται να αναλογιστεί το μεγάλο Πρωτότυπο και να το λατρέψει από τα έργα του, ενώ παράλληλα παρακινείται να εξασκήσει τις ηθικές και κοινωνικές αρετές που αρμόζουν στην ανθρωπότητα ως υπηρέτες του Μεγάλου Αρχιτέκτονα του Σύμπαντος.
88 ▲	ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ: Εδώ θα πρέπει να σημειώσω ότι ο Νόμος του Μωυσή δεν μπορεί να ίσχυε κατά την κατασκευή του Ναού. Εδώ έχουμε ομοιώματα πραγμάτων που υπάρχουν και στον ουρανό επάνω και στη γη κάτω. Διαβάζουμε στο Γ’ Βασιλειών, κεφάλαια 6 και 7, ότι ο Σολομών έφτιαξε αγάλματα χερουβείμ και σκάλισε στους τοίχους χερουβείμ και φοινικόδενδρα και έφτιαξε και “θάλασσα” στην πλάτη δώδεκα βοδιών και τα άκρα τα διακόσμησε με λιοντάρια και βόδια και χερουβείμ· όλα αντίθετα με το Νόμο του Μωυσή.
89 ▲	Στο πρωτότυπο: “Venerable Lodge” (V.L.) Ο εκδότης εδώ σημειώνει ότι τα αρχικά αυτά σημαίνουν “Vraie Lumiere” (=αληθινό φως), αλλά το λάθος αυτό, ούτως ή άλλως, δεν επηρεάζει τα επιχειρήματα του συγγραφέα.
90 ▲	Προσωπικά είμαι δύσπιστος γι’αυτή την εμμονή του συγγραφέα. Παρόλο που δεν μπορώ να απορρίψω τη θεωρία του εντελώς, δεν είναι βέβαιο ότι ο ευρωπαϊκός Δρυϊδισμός επικεντρωνόταν τόσο πολύ στη λατρεία του ήλιου, όσο θέλει να μας κάνει να πιστέψουμε.
91 ▲	Αυτό είναι ξεκάθαρο λάθος του συγγραφέα και προδίδει την έλλειψη γλωσσικής παιδείας του (ας μην ξεχνάμε ότι θεωρεί λανθασμένη τη διδασκαλία “νεκρών” γλωσσών (εδώ) κάτι που σ’αυτή την περίπτωση τον προδίδει). Οποιοσδήποτε Έλληνας μπορεί να κατανοήσει την ετυμολογία της λέξης “Δρυΐδης” από το ελληνικό “δρυς” (=βελανιδιά), λέξη που πέρασε στη Λατινική και από εκεί στις λοιπές ευρωπαϊκές γλώσσες. Ο πρώτος που αναφέρεται στον όρο είναι ο Σωτίων (2ος αι. μ.Χ.), του οποίου τα λεγόμενα μεταφέρει ο επικούρειος Διογένης Λαέρτιος τον 3ο αι. μ.Χ. Βέβαια η ετυμολογία της λέξης πηγαίνει και πιο πίσω, στην ινδοευρωπαϊκή ρίζα deru, που σημαίνει ακριβώς “βελανιδιά”.
92 ▲	βλ.και εδώ

▲