[AoR:I] 15. Τα προτερήματα της ύπαρξης πολλών κόσμων σε κάθε ηλιακό σύστημα

◄◄	◄	Η δομή του Σύμπαντος	▲	Εφαρμογή των προηγουμένων στη χριστιανική κοσμοθεώρηση	►	►►
(CC) 2009 EvanT

 

Όλη μας η σύγχρονη επιστημονική γνώση απορρέει από τις επαναστάσεις (από την όραση στην κατανόηση) που προέκυψαν από το ότι το ηλιακό μας σύστημα αποτελείται από πολλούς πλανήτες που περιστρέφονται γύρω από τον ήλιο. Αυτή είναι μια ιδέα που πάντα την είχα στο μυαλό μου.

Αν όλη η μάζα από την οποία αποτελούνται και οι έξι πλανήτες ήταν συγκεντρωμένη σε μία μοναχική σφαίρα, το αποτέλεσμα για μας θα ήταν ότι είτε δε θα υπήρχε καθόλου αυτός ο επαναστατικός επιστημονικός αναβρασμός, είτε δεν θα είχαμε αρκετά στοιχεία για να έχουμε τη γνώση του Σύμπαντος που έχουμε σήμερα.[98] Και είναι οι επιστήμες και η τεχνολογία[99] που μας χαρίζουν την επίγεια ευτυχία και άνεση που απολαμβάνουμε.

Αφού ο Δημιουργός δεν έπλασε τίποτα μάταια, πρέπει να πιστέψουμε ότι το Σύμπαν οργανώθηκε με τον πιο προνομιούχο τρόπο για το καλό του ανθρώπου· και αυτό το βλέπουμε από τα συναισθήματα που μας προκαλεί η δομή του Σύμπαντος και από τα οφέλη που αντλούμε από αυτήν, οφέλη που δε θα απολαμβάναμε αν ζούσαμε σε μία μοναχική σφαίρα. Ανακαλύπτουμε έτσι τουλάχιστον ένα λόγο που αυτό το πλήθος κόσμων υπάρχει και ο λόγος αυτός επιζητά όχι μόνο την ευγνωμοσύνη και αφοσίωση του ανθρώπου, αλλά και το θαυμασμό του.

Αλλά τα οφέλη από αυτό το πλήθος των κόσμων δεν περιορίζονται μόνο στους κατοίκους αυτού του πλανήτη. Οι κάτοικοι καθενός από αυτούς τους κόσμους που αποτελούν το ηλιακό μας σύστημα απολαμβάνουν τις ίδιες ευκαιρίες στη γνώση, όπως και εμείς. Βλέπουν τις περιστροφές της Γης μας και κοιτούν και τη δική τους. Όλοι οι πλανήτες καθώς περιστρέφονται βλέπουν και τους υπόλοιπους, άρα η ίδια συμπαντική σχολή επιστήμης παρουσιάζεται σε όλους.[100]

Η γνώση όμως δε σταματάει ούτε εδώ. Το γειτονικό ηλιακό σύστημα, με τις περιστροφές του, επιδεικνύει στους κατοίκους του τις ίδιες αρχές και σχολή επιστήμης, όπως κάνει και το δικό μας σε εμάς και το ίδιο γίνεται σε όλο το άπειρο του διαστήματος.

Οι ιδέες μας, όχι μόνο για την παντοδυναμία του Δημιουργού, αλλά και για τη σοφία και την παναγαθότητά του, αυξάνονται ανάλογα όταν συλλογιζόμαστε το μέγεθος και τη δομή του Σύμπαντος. Η μοναχική ιδέα ενός μοναχικού κόσμου που κινείται ή στέκεται στον τεράστιο ωκεανό του διαστήματος υποχωρεί μπροστά στη χαρούμενη ιδέα μιας κοινωνίας κόσμων, τόσο ευτυχώς κατασκευασμένων, που καθοδηγούν τον άνθρωπο μόνο και με την κίνησή τους. Αλλά ξεχνάμε να αναλογιστούμε πόση από αυτή την πολυποικιλότητα οφείλεται στην εμπεριεχόμενη επιστημονική γνώση του γιγάντιου μηχανισμού που ξεδιπλώνει μπροστά μας το Σύμπαν.

▲

 

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

98 ▲	Άλλο ένα αποτέλεσμα αυτής της θεωρίας θα ήταν ότι η ανθρωπότητα δεν θα υπήρχε καθόλου για να ανησυχούμε για την επιστημονική μας πρόοδο, αφού ένας τόσο μεγάλος πλανήτης θα ήταν αέριος πλανήτης σαν το Δία και ακατάλληλος για ζωή με τη δική μας μορφή. Φυσικά ο συγγραφέας δε θα μπορούσε να το ξέρει αυτό και το γεγονός δε μειώνει καθόλου το υποθετικό του επιχείρημα.
99 ▲	Στο πρωτότυπο: “mechanical arts”
100 ▲	Ο συγγραφέας εφαρμόζει ξανά την εκτεταμένη του Ισχυρή Ανθρωπική Αρχή. Παρατηρήστε επίσης τη χρήση ενεστώτα όταν μιλάει για εξωγήινες μορφές ζωής. Ο Paine θεωρεί την ύπαρξη εξωγήινων δεδομένη και μάλιστα σε μια περίοδο που δεν είχαν αρχίσει ακόμη οι πιο “επιστημονικές” θεωρίες περί κατοικημένων πλανητών στο ηλιακό σύστημα (π.χ. η θεωρία των καναλιών του Άρη του Giovanni Schiaparelli του 1877, παρόλο που ήταν τελείως λανθασμένη.)

▲