| ◄◄ | ◄ | Περί του Θεού και του φωτός που ρίχνει η Βίβλος στο θέμα της ύπαρξης και των ιδιοτήτων του | ▲ | Οι επιπτώσεις του Χριστιανισμού στην εκπαίδευση και προτεινόμενες μεταρρυθμίσεις | ► | ►► |
| (CC) 2009 EvanT | ||||||
Όσον αφορά το χριστιανικό σύστημα πίστης, μου φαίνεται ότι είναι ένα είδος αθεΐας, ένα είδος θρησκευτικής άρνησης του Θεού. Προτιμά να πιστεύει σε έναν άνθρωπο παρά στο Θεό. Είναι ένα συνονθύλευμα από λίγο “προσωποκεντρισμό”[72] με λιγουλάκι ντεϊσμό και είναι τόσο κοντά στην αθεΐα, όσο το λυκόφως στο σκοτάδι. Εισάγει ανάμεσα στον άνθρωπο και το Δημιουργό του ένα αδιαφανές σώμα, που ονομάζει “λυτρωτή”, με τον ίδιο τρόπο που η σελήνη είναι ένα αδιαφανές σώμα που μπαίνει ανάμεσα στη γη και τον ήλιο, και με αυτό τον τρόπο παράγει ένα είδος θρησκευτικής ή μη θρησκευτικής έκλειψης. Έχει βάλει ολόκληρη την τροχιά της λογικής στη σκιά.
Το αποτέλεσμα αυτού του σκότους ήταν ότι τα πάντα έχουν έρθει ανάποδα και παρουσιάζονται αντίστροφα. Και μεταξύ των επαναστάσεων που παρήγαγε μαγικά μ’αυτόν τον τρόπο, παρήγαγε και την επανάσταση της Θεολογίας.
Αυτό που τώρα λέγεται “φυσική θεολογία” και καλύπτει όλο το φάσμα της επιστήμης, κορωνίδα της οποίας είναι η αστρονομία, είναι η έρευνα των έργων του Θεού· και η δύναμη και η σοφία του Θεού στα έργα του είναι η αληθινή θεολογία.
Η θεολογία που διδάσκεται τώρα στη θέσης της είναι η μελέτη ανθρώπινων απόψεων και ανθρώπινων ευφυολογημάτων σχετικά με το Θεό. Δεν είναι η μελέτη του ίδιου του Θεού όπως εμφανίζεται στα έργα του, αλλά των έργων των ίδιων των ανθρώπων. Και αυτό δεν είναι το μόνο κακό που έκανε το χριστιανικό σύστημα στον κόσμο· εγκατέλειψε αυτό το πρωτότυπο και πανέμορφο σύστημα θεολογίας, όμορφο σαν ένα ωραίο και αθώο παιδί, για να βασανίσει, για να επιπλήξει, για να κάνει χώρο για το τέρας των προλήψεων.[73]
Το βιβλίο του Ιώβ και ο 19ος Ψαλμός, που και η εκκλησία παραδέχεται ότι χρονολογικά είναι πιο αρχαία από τη θέση που κατέχουν στο βιβλίο που λέγεται Βίβλος, είναι θεολογικές αγορεύσεις που προσαρμόζονται στο αρχικό θεολογικό σύστημα. Τα εσωτερικά στοιχεία αυτών των κειμένων αποδεικνύουν ότι η μελέτη και ο συλλογισμός περί των έργων της Πλάσης και της δύναμης και της σοφίας του Θεού ήταν ένα σημαντικό τμήμα της θρησκευτικής ευλάβειας της περιόδου κατά την οποία γράφτηκαν. Και ήταν αυτή η ευλαβής μελέτη και ο συλλογισμός που οδήγησε στην ανακάλυψη των αρχών στις οποίες χρωστούν την ύπαρξή του σχεδόν όλες οι Τέχνες, που συνέβαλαν στη δημιουργία αυτού που ονομάζουμε “Επιστήμες”. Τέχνες που συνέβαλαν στη βελτίωση της ανθρώπινης ζωής. Κάθε βασική τέχνη έχει κάποια επιστήμη σαν βάση, παρόλο που ο άνθρωπος που μηχανικά εργάζεται πολύ σπάνια κατανοεί τη σύνδεση.
Είναι απάτη του Χριστιανικού συστήματος να ονομάζει τις επιστήμες “ανθρώπινες εφευρέσεις”· μόνο η εφαρμογή τους είναι ανθρώπινη. Κάθε επιστήμη έχει για βάση ένα σύστημα αρχών τόσο σταθερό και αμετάβλητο, όσο και οι νόμοι με τους οποίους ρυθμίζεται και κυβερνάται. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να κατασκευάσει τις αρχές αυτές, μπορεί μόνο να τις ανακαλύψει.
Για παράδειγμα: Κάθε άνθρωπος που διαβάζει έναν καζαμία μπορεί να δει πότε θα γίνει μία έκλειψη και μπορεί να παρατηρήσει ότι αυτό συμβαίνει πάντα στη δοσμένη ώρα. Αυτό δείχνει ότι ο άνθρωπος έχει εξοικειωθεί με τους νόμους κίνησης των ουρανίων σωμάτων. Αλλά θα ήταν σφάλμα χειρότερο και από την άγνοιά της, αν έλεγε κάποια εκκλησία στη γη ότι αυτοί οι νόμοι είναι ανθρώπινο δημιούργημα.
Θα ήταν επίσης άγνοια, ή και χειρότερα, αν έλεγε ότι οι επιστημονικές αρχές, με τη βοήθεια των οποίων ο άνθρωπος μπορεί να υπολογίζει και να προβλέπει πότε θα γίνει μία έκλειψη, είναι ανθρώπινο δημιούργημα. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να δημιουργήσει κάτι που είναι αιώνιο και αμετάβλητο· οι επιστημονικές αρχές που χρησιμοποιεί για το σκοπό αυτό είναι τόσο αιώνιες και αμετάβλητες, όσο και οι νόμοι βάσει των οποίων κινούνται τα ουράνια σώματα, αλλιώς δε θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για να προβλέψουν πότε και πώς θα γίνει μια έκλειψη.
Οι επιστημονικές αρχές που χρησιμοποιεί ο άνθρωπος για να προβλέψει μια έκλειψη ή οποιοδήποτε άλλο φαινόμενο που σχετίζεται με την κίνηση των ουρανίων σωμάτων, προέρχονται κυρίως από το τμήμα της επιστήμης που λέγεται τριγωνομετρία, τη μελέτη των ιδιοτήτων των τριγώνων δηλαδή, και όταν αυτή εφαρμόζεται στα ουράνια σώματα ονομάζεται αστρονομία· όταν εφαρμόζεται στην χάραξη πορείας των πλοίων ονομάζεται ναυσιπλοΐα· όταν εφαρμόζεται στη χάραξη σχημάτων με κανόνα και διαβήτη ονομάζεται γεωμετρία· όταν εφαρμόζεται στην κατασκευή σχεδίων για κτίρια ονομάζεται αρχιτεκτονική· όταν εφαρμόζεται στην μέτρηση του εμβαδού ενός τεμαχίου γης ονομάζεται τοπογραφία. Εν τέλει, είναι η ψυχή της επιστήμης. Είναι μια αιώνια αλήθεια. Περιέχει τη μαθηματική αποτύπωση αυτών με τα οποία ασχολείται ο άνθρωπος και τα όρια της εφαρμογής του είναι άγνωστα.
Μπορεί κάποιος να πει ότι ο άνθρωπος μπορεί να σχεδιάζει ένα τρίγωνο και ως εκ τούτου το τρίγωνο είναι ανθρώπινη εφεύρεση.
Αλλά το τρίγωνο, όταν σχεδιαστεί, δεν είναι παρά η απεικόνιση μιας αρχής. Είναι ένα σύνολο γραμμών που απεικονίζουν μια αρχή που διαφορετικά για το μάτι και το πνεύμα θα ήταν ασύλληπτη. Το τρίγωνο δεν δημιουργεί την αρχή, όπως και ένα κερί που τοποθετείται σε ένα σκοτεινό δωμάτιο δεν δημιουργεί τις καρέκλες και τα τραπέζια που προηγουμένως δεν ήταν ορατά. Οι ιδιότητες του τριγώνου υπάρχουν ανεξάρτητα από το σχήμα και υπήρχαν πριν καν ο άνθρωπος σκεφτεί και σχεδιάσει ένα τρίγωνο. Ο άνθρωπος είχε τόση σχέση με τη δημιουργία των ιδιοτήτων του τριγώνου, όση και με τους νόμους κίνησης των ουρανίων σωμάτων, συνεπώς το ένα πρέπει να έχει την ίδια θεϊκή προέλευση με το άλλο.
Παρομοίως, μπορεί να ειπωθεί ότι ο άνθρωπος μπορεί να φτιάξει ένα τρίγωνο, άρα μπορεί να ειπωθεί ότι μπορεί να φτιάξει και το εργαλείο που λέγεται “μοχλός”. Αλλά η αρχή λειτουργίας του μοχλού είναι τελείως διαφορετική από το αντικείμενο και θα υπήρχε είτε ο μοχλός υπήρχε, είτε όχι· η αρχή εφαρμόζεται στο αντικείμενο αφού κατασκευαστεί. Το αντικείμενο, συνεπώς, δεν μπορεί να λειτουργήσει διαφορετικά, ούτε μπορούν όλες οι προσπάθειες του ανθρώπου να το κάνουν να λειτουργήσει διαφορετικά. Σε όλες τις περιπτώσεις, αυτό που ο άνθρωπος ονομάζει “αποτέλεσμα” δεν είναι παρά μια φυσική αρχή που γίνεται αντιληπτή από τις αισθήσεις.
Αφού, λοιπόν, ο άνθρωπος δεν μπορεί να κατασκευάσει φυσικές αρχές, τότε από πού τις έμαθε για να μπορεί να εφαρμόσει, όχι μόνο σε πράγματα επί γης, αλλά και για να προσδιορίσει την κίνηση των ουρανίων σωμάτων που βρίσκονται, όπως όλα τα ουράνια σώματα άλλωστε, τόσο μακριά; Από πού θα μπορούσε να αποκτήσει αυτήν τη γνώση, αν όχι από τη μελέτη της αληθούς θεολογίας;
Είναι η δομή του Σύμπαντος που δίδαξε αυτήν τη γνώση στον άνθρωπο. Αυτή η δομή είναι μια αέναη επίδειξη των αρχών πάνω στις οποίες βασίζεται κάθε μαθηματική επιστήμη.[74] Ο γόνος αυτής της επιστήμης είναι η τεχνολογία,[75] που δεν είναι παρά η πρακτική εφαρμογή των επιστημονικών αρχών. Ένας άνθρωπος που κατασκευάζει ένα μύλο χρησιμοποιεί τις ίδιες επιστημονικές αρχές σαν να κατασκεύαζε ένα Σύμπαν, αλλά αφού δεν μπορεί να υλοποιήσει τις αόρατες δυνάμεις με τις οποίες αλληλεπιδρούν τα συστατικά της άπειρης μηχανής του Σύμπαντος και κινούνται σε πλήρη αρμονία, χωρίς καμία ορατή σύνδεση, και στις οποίες έχει δώσει ονόματα όπως έλξη, βαρύτητα και άπωση, τη θέση αυτών των δυνάμεων την υποκαθιστά ταπεινά με γρανάζια και δόντια. Όλα τα μέρη του ανθρώπινου μικρόκοσμου πρέπει να είναι απτά. Μα αν μπορεί να ανακαλύψει τη γνώση αυτή για να την εφαρμόσει πρακτικά, μπορούμε να πούμε ότι ανακάλυψε ένα ακόμη επίσημο[76] βιβλίο του λόγου του Θεού.
Αν ο άνθρωπος μπορούσε να αλλάξει τις ιδιότητες ενός μοχλού, τότε θα μπορούσε να αλλάξει τις ιδιότητες του τριγώνου: Όταν ο μοχλός (ας χρησιμοποιήσουμε για παράδειγμα μια τυπική ατσαλόβεργα) κινείται, σχηματίζει ένα τρίγωνο. Η γραμμή από την οποία κατεβαίνει (με το ένα σημείο να είναι το υπομόχλιο), η γραμμή στην οποία καταλήγει και η χορδή του τόξου που σχηματίζει στον αέρα είναι τρεις πλευρές ενός τριγώνου. Η άλλη άκρη του μοχλού σχηματίζει και αυτή ένα τρίγωνο και οι αντίστοιχες πλευρές των δύο αυτών τριγώνων υπολογίζονται επιστημονικά ή μετρούνται γεωμετρικά, όπως μετρούνται και τα ημίτονα, οι εφαπτομένες και οι τέμνουσες που παράγονται από αυτές τις γωνίες και οι αναλογίες τους είναι οι ίδιες με τα βάρη που μπορούν να ισορροπήσουν στο μοχλό, με το βάρος του μοχλού να μην παίζει κανένα ρόλο.
Μπορεί επίσης να ειπωθεί ότι ο άνθρωπος μπορεί να φτιάξει έναν τροχό και έναν άξονα και να ενώσει τροχούς διαφορετικών μεγεθών ώστε να φτιάξει ένα μύλο. Ωστόσο, επιστρέφουμε στο ίδιο σημείο, που είναι ότι ο άνθρωπος δεν έφτιαξε τις αρχές που κινούν τους τροχούς. Η αρχή αυτή είναι τόσο αναλλοίωτη, όσο και στις προηγούμενες περιπτώσεις, ή μάλλον είναι η ίδια αρχή που εμφανίζεται διαφορετικά στο μάτι.
Η δύναμη που ασκούν δύο τροχοί διαφορετικών μεγεθών είναι ανάλογη με το αν οι ακτίνες των δύο τροχών ήταν ενωμένες και μετατρέπουν το σύνολο σε ένα είδος μοχλού σαν αυτό που περιέγραψα, με το υπομόχλιο να είναι εκεί που ενώνονται οι ακτίνες. Οι δύο τροχοί, από επιστημονική άποψη, δεν είναι παρά οι δύο κύκλοι που χαράσσονται από την κίνηση αυτού του σύνθετου μοχλού.
Από τη μελέτη της αληθούς θεολογίας προέρχεται όλη η επιστημονική μας γνώση και από αυτήν τη γνώση έχουν προέλθει όλες οι Τέχνες.
Ο Παντοδύναμος Καθηγητής, προβάλλοντας τις αρχές της επιστήμης στη δομή του Σύμπαντος, έχει προσκαλέσει τον άνθρωπο να μελετήσει και να μιμηθεί. Είναι σαν να είπε στους κατοίκους αυτής της σφαίρας που λέμε ότι είναι δική μας “Έφτιαξα μια γη για να κατοικήσει ο άνθρωπος και κατέστησα το Σύμπαν ορατό για να τον διδάξω τέχνη και επιστήμη. Μπορεί τώρα να φροντίσει μόνος του για τη βολή του και να μάθει από τη γενναιοδωρία μου προς όλους να είναι και αυτός καλός σε όλους.”
Ένας άπειρος αριθμός κόσμων που περιφέρονται στον ωκεανό του Σύμπαντος σε άπειρη απόσταση, τι άλλη χρήση θα μπορούσε να έχει, αν όχι για να διδάξει τον άνθρωπο ότι τα μάτια του είναι προικισμένα με την όραση γι’αυτό το σκοπό; Σε τι χρησιμεύει αυτή η άπειρη ποσότητα κόσμων που είναι ορατοί στον άνθρωπο; Τι σχέση έχει ο άνθρωπος με τις Πλειάδες, τον Ωρίωνα, το Σείριο, με το άστρο που ονομάζει Πολικό Αστέρα, με τις κινούμενες σφαίρες που ονομάζονται Κρόνος, Δίας, Άρης, Αφροδίτη και Ερμής,[77] αν το γεγονός ότι είναι ορατές δεν είναι μας είναι χρήσιμο; Ο άνθρωπος θα μπορούσε να ζήσει με λιγότερο οξεία όραση αν αυτή η απειρότητα κόσμων υπήρχε μόνο για να σπαταλάται, σαν να ήταν μια άπειρη έρημος χώρου με γυαλιστερές χάντρες.[78]
Μόνο με το να αναλογίζεται ο άνθρωπος αυτό που ονομάζει έναστρο ουρανό, όπως γίνεται στα βιβλία και τα σχολεία της επιστήμης, βρίσκει κάποια χρησιμότητα στο ότι μπορεί να τα δει ή κάποιο προτέρημα στο άπειρο της όρασής του. Αλλά όταν αναλογίζεται το ζήτημα υπό αυτή την οπτική γωνία, βρίσκει άλλη μία αιτία για το ότι τίποτε δεν φτιάχτηκε άσκοπα, γιατί άσκοπη θα ήταν αυτή η δύναμη της όρασης αν δε δίδασκε στον άνθρωπο τίποτα.
ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
| 72 ▲ | Στο πρωτότυπο: “man-ism”. Αναφέρεται στη λατρεία του Χριστού, που ο συγγραφέας δέχεται μόνο ως άνθρωπο. |
| 73 ▲ | Στο πρωτότυπο: “hag of superstition” |
| 74 ▲ | Ο συγγραφέας εννοεί κάθε επιστήμη που βασίζεται στα μαθηματικά, τις φυσικές επιστήμες δηλαδή. |
| 75 ▲ | Στο πρωτότυπο: “mechanics” |
| 76 ▲ | Στο πρωτότυπο: “canonical” |
| 77 ▲ | Όταν ο συγγραφέας έγραφε το βιβλίο του, οι εξώτεροι πλανήτες μόλις είχαν αρχίσει να ανακαλύπτονται. Ο Ουρανός ανακαλύφθηκε το 1781 (μια δεκαετία πριν εκδοθεί το βιβλίο) και ίσως ο συγγραφέας να μην είχε ενημερωθεί ακόμα για την ανακάλυψη. |
| 78 ▲ | Ο συγγραφέας εφαρμόζει την Ισχυρή Ανθρωπική Αρχή, ότι δηλαδή το Σύμπαν πλάστηκε ως έχει με σκοπό την εμφάνιση και ευδαιμονία του ανθρώπου. Στα παρακάτω κεφάλαια θα γίνει ακόμα πιο ορατή. Αν και στα τέλη του 18ου αιώνα που έζησε ο Paine, η ισχυρή ανθρωπική αρχή ήταν πολύ πιο διαδεδομένη, σήμερα, λόγω της προόδου στις φυσικές επιστήμες (και ειδικά στη Φυσική και την Αστρονομία) έχει σχεδόν εγκαταλειφθεί ως ανίσχυρη. Σήμερα χρησιμοποιείται περισσότερο η Ασθενής Ανθρωπική Αρχή, ότι δηλαδή, εμείς υπάρχουμε επειδή το Σύμπαν μπορεί να συντηρήσει αυτή τη μορφή ζωής. Βέβαια ο συγγραφέας δεν διατηρεί την Ισχυρή Ανθρωπική Αρχή ως έχει, αλλά σε μια γενναία κίνηση θα την επεκτείνει σε όλες τις έλλογες εξωγήινες μορφές ζωής που πιστεύει ότι κατοικούν στο ηλιακό σύστημα. (βλ. και κεφάλαιο 15). Είναι προφανές ότι ο συγγραφέας θεωρεί δεδομένη μια τελεολογική εξήγηση του Σύμπαντος. |
On the way to Ithaca 
Τα σχόλιά σας είναι ευπρόσδεκτα / Your comments are welcome