Αυτός που πιστεύει στο Χριστό πρέπει λοιπόν να βάλει τον εαυτό του στη θέση του άπιστου. Έπειτα ο πιστός μπορεί να δείξει ότι ο άπιστος δεν έχει μέρος να σταθεί για να αντιμετωπίσει τη χριστιανική θέση. Ο άπιστος πρέπει να προϋποθέσει την αλήθεια της χριστιανικής άποψης για να μπορέσει να την αρνηθεί. Αν ο άπιστος δε μετανοήσει και με ταπεινή πίστη παραδεχθεί την αυθεντία του Χριστού όπως μιλάει στις Γραφές, δεν μπορεί να πει τίποτα ως ερμηνευτής του κόσμου ή για τον κόσμο όπως τον ερμηνεύει ο ίδιος. Η σύγχρονη σκέψη, όταν δε βασίζεται στην προϋπόθεση της αλήθειας του Χριστιανισμού, είναι χαμένη στο σκοτάδι. Ο Χριστιανισμός είναι η μόνη εναλλακτική πέρα από το χάος.
Cornelius Van Til, A Christian Theory of Knowledge, σελ.310,
Presbyterian and Reformed Publishing Company, 1969.
Η τελευταία κατηγορία επιχειρημάτων για το Θεό είναι τα υπερβατικά (ή επιχειρήματα προϋπόθεσης). Αυτή η κατηγορία διαφέρει από τις άλλες, υπό την έννοια ότι είναι το μόνο πραγματικά καινούριο στη λίστα μας. Μπορεί να έχει προγόνους στην ιστορία, αλλά η ολοκληρωμένη του μορφή εμφανίστηκε μόλις στα μέσα του 20ου αιώνα από απολογητές, όπως ο Cornelius Van Til και ο Gordon Clark.
On the way to Ithaca 