[BC] Ψήγματα μιας γενναίας Μεταμοντέρνας Θρησκείας

Inkling of an Unembarrassing Postmodern Religion 28.01.2012 © Benjamin Cain

Ευρετήριο κειμένων του Benjamin Cain

Σε κάποια άρθρα-παραληρήματα έχω αγγίξει αδρομερώς τη νιτσεϊκή άποψη ότι η κοσμική κοινωνία, μετά το θάνατο του Θεού, είναι η έλλειψη ενός προφανούς υποκατάστατου που μπορούμε να νιώσουμε βαθιά μέσα μας πως είναι ιερό (βλ. Νίτσε και Κοσμικός Φιλελευθερισμός.) Όταν οι επιστήμονες ανακάλυψαν την πραγματική απάνθρωπη κλίμακα του σύμπαντος και την πλήρη ζωώδη φύση του σώματός μας και της εξελικτικής μας ιστορίας, το αποτέλεσμα ήταν η απομυθοποίηση του κόσμου που απειλεί να διαλύσεις τις ψευδαισθήσεις που μας κρατούν λογικούς. Οι μεταμοντέρνοι κυνικοί λένε πως δεν μια τέτοια μη θεϊστική θρησκεία δεν χρειάζεται, πως μπορούμε να ζούμε με άπειρα επίπεδα ειρωνείας, να μετατρέψουμε τον πολιτισμό μας σε ένα τεράστιο σκετς του Stephen Colbert, όπου η κάθε δημόσια δήλωση είναι το λιγότερο ένα λευκό ψέμα και χειροκροτιόμαστε αναμεταξύ μας για τον ξύπνιο πραγματισμό μας, την απέχθειά μας για φιλοσοφική αναζήτηση και τις μηδενιστικές μας πόζες.

Αυτοί οι κυνικοί μπορεί να κοροϊδεύουν τους εαυτούς τους, αλλά εμένα δεν με ξεγελάνε. Βάλτε ένα πιστόλι στο κεφάλι ενός μέλος της οικογένειας του μεταμοντέρνου υποκριτή και θα δείτε κατά πόσον θα διατηρήσει την ημι-βουδιστική του αποστασιοποίηση και κατά πόσον πράγματι δεν θεωρεί τίποτα ιερό στη γη. Φυσικά, ως το ζώο που είναι, ο μεταμοντερνιστής θα θυσίαζε τον εαυτό του για έναν αγαπημένο του. Οπότε η θρησκεία του είναι καθορισμένη βιοχημικά. Χρησιμοποιείται όχι από έναν υπερβατικό Δημιουργό, αλλά από άνοια, αναπαραγόμενα γονίδια που μας κάνουν να νοιαζόμαστε περισσότερο για εκείνους με τους οποίους μοιραζόμαστε γενετικό υλικό. Το ερώτημα προς τον μεταμοντερνιστή είναι αν κάποια αισθήματα μπορούν να θεωρηθούν ανώτερα από άλλα σύμφωνα με ιδεώδη που δεν έχουν χαθεί μαζί με τις προ-μοντέρνες, θεϊστικές κοσμοθεωρίες. Ο Νίτσε θεωρούσε πως αν και η παραδοσιακή ηθική καθίσταται αμφίβολη με το θάνατο του θεϊσμού, τα αισθητικά κριτήρια εξακολουθούν να είναι αξιόλογα. Το πρόβλημα με την συναισθηματικής φύσεως υπεράμυνση των μελών της οικογενείας μας (ήτοι η ενστικτώδης αντικατάσταση των παραδοσιακών θεοτήτων με φυσικά επιλεγμένα είδωλα) είναι ότι από αισθητικής φύσεως πρόκειται για μια πρωτόγονη θρησκευτική παρόρμηση που μετά από εκατομμύρια γενιές έχει γίνει πλέον ένα γελοίο κλισέ.

Advertisement

Read Full Post »

[BC] Η Σύγκρουση των Αθέων

Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο που σχετίζεται με τα ζητήματα γύρω από την ίδρυση της “Αθεΐας+” και της παρακμής της, ενώ παρόμοια κριτική είχε αναπτύξει πριν από τρία χρόνια ο Luke Muehlhauser σε άρθρο του περί αθεϊστικού φυλετισμού (χρωματισμένο πάντα με την κοσμοθεωρία του Ben).

Clash of the Atheists 10.06.2013 © Benjamin Cain

Ευρετήριο κειμένων του Benjamin Cain

Η λέξη “αθεΐα” ήταν αρχικά σαν το “βάρβαρος”, το ισπανικό “γκρίνγκο” ή το ιαπωνικό “γκαϊτζίν” ή άλλες παρόμοιες ταμπέλες για τους ξένους. Η “αθεΐα” οριζόταν αρνητικά από ορισμένα θρήσκα άτομα για να ορίσουν άτομα που δεν ανήκαν στην ίδια θρησκεία. Οπότε οι πρώιμοι Χριστιανοί αποκαλούνταν άθεοι από τους Ρωμαίους και έπειτα οι Χριστιανοί αποκάλεσαν άπιστους τους παγανιστές. Όπως έχει πει ο γνωστός Νέος Άθεος Richard Dawkins, η “αθεΐα” είναι ένας παράδοξος όρος αφού δεν υπάρχουν και πολλές άλλες λέξεις σε κυκλοφορία για να δηλώσουν την μη υπαγωγή σε μια ομάδα, όπως “αξωτικιστές”, δηλαδή άτομα που δεν πιστεύουν στα ξωτικά, ή “αφιλελεύθεροι”, δηλαδή άτομα που δεν είναι φιλελεύθερα. Προφανώς επειδή η “αθεΐα” ήταν αρχικά μια υποτιμητική ταμπέλα που σήμαινε μια ασύμμετρη αντίθεση σε έναν συγκεκριμένο ισχυρό θεσμό που υπήρχε σε όλες τις κοινωνίες. Δεν υπάρχει σοβαρός θεσμός που να θεωρεί δεδομένη την ύπαρξη των ξωτικών και, παρόλο που υπάρχουν αντίπαλοι του φιλελευθερισμού, όπως οι συντηρητικοί, η αντίθεσή τους δεν είναι ασύμμετρη, μιας και ο συντηρητισμός είναι εξίσου ισχυρή ιδεολογία. Μετά τις σύγχρονες επαναστάσεις στην Ευρώπη όμως, οι αντίπαλοι της θρησκείας εν γένει κατέκτησαν πολιτισμική καταξίωση και η “αθεΐα” έχασε τους αρνητικούς συνειρμούς που έφερε μαζί της. Μόνο σε συγκεκριμένες περιπτώσεις τον τελευταίο αιώνα, όπως κατά τον Ψυχρό Πόλεμο, όταν οι Αμερικανοί αναφέρονταν στους κομμουνιστές ως “άθεους”, θεωρήθηκε πως η έλλειψη πίστης σε κάποια θεότητα ήταν αυτόματα κακή. Ο συνήθης ορισμός είναι ουδέτερος ως προς τις αξίες και ενώ ένας ξένος στην Ιαπωνία δεν θα αποκαλούσε τον εαυτό του περήφανα γκαϊτζίν, οι άθεοι έχουν υιοθετήσει και οικειοποιήσει την υποτιμητική τους ταμπέλα. Αλλά η σύγχυση παραμένει επειδή η “αθεΐα” δεν ταυτίζεται με κάτι που το άτομο όντως πιστεύει· η ταμπέλα σημαίνει απλά την έλλειψη πίστης σε θεούς ή στο υπερφυσικό.

Read Full Post »

10 βιβλία

Λίγο πριν τα Χριστούγεννα ο φίλτατος Δράκος του Σρέντιγκερ με ταγκάρισε σε ένα φατσοβιβλιακό παιχνιδάκι (ίσως να το παίξατε κι εσείς) όπου γράφεις τα 10 βιβλία που θεωρείς πως σε σημάδεψαν ως άνθρωπο. Έβαλα τις απαντήσεις μου στον τοίχο του, αλλά ένας τοίχος στο Facebook δεν είναι και το καλύτερο μέρος για να αναπτύξεις το τί θεωρείς πως συνεισέφεραν αυτά τα βιβλία στο άτομο που είσαι σήμερα.

Η ανάρτηση αυτή έχει σκοπό, πρώτον, να βάλει τη λίστα σε ένα πιο μόνιμο μέρος, ώστε να είμαι σε θέση μετά από χρόνια να δω αν έχω αναθεωρήσει, και δεύτερον, να γράψω λίγα παραπάνω για το κάθε βιβλίο. Τα βιβλία είναι σε τυχαία σειρά, όπως τα έβλεπα στη βιβλιοθήκη μου και όπου μπόρεσα βρήκα εξώφυλλα από τις εκδόσεις που έχω.

Allons-y!

Read Full Post »

[BC] Φώτιση και Αυτοκτονία

Enlightenment and Suicide 26.11.2013 © Benjamin Cain

Ευρετήριο κειμένων του Benjamin Cain

Υπάρχει άραγε άτομο πεσιμιστικό, μηδενιστικό ή εν γένει μελαγχολικό που να μην είναι και υποκριτής; Η ερώτηση αυτή βρίσκεται στη ρίζα της συμβατικής κριτικής που καταφέρεται σε όποιον προσυπογράφει κάποια σκοτεινή κοσμοθεώρηση. Η φυσική υποψία είναι ότι το να πιστεύεις ότι η ζωή είναι άθλια και άνευ ελπίδας θα σε έκανε να αυτοκτονήσεις, οπότε αν το άτομο επιλέγει να συνεχίσει να ζει, τότε οι φιλοσοφικές του πεποιθήσεις είναι υποκριτικές. Η φιλοσοφία που αναπτύσσω σε αυτό το ιστολόγιο, που αντλεί στοιχεία από τον υπαρξισμό και τον συμπαντισμό, μεταξύ άλλων, είναι αρκετά σκοτεινή και εικονοκλαστική, οπότε μήπως αυτό υπονοεί πως δεν αξίζει να μένουμε ζωντανοί; Για να προϊδεάσω, η απάντηση είναι “όχι”.

Read Full Post »

Απόκομμα: Εκάς οι βέβηλοι

Ένα ενδιαφέρον απόσπασμα που εμφανίστηκε αναπάντεχα σήμερα στην ομάδα Ελλήνων Αθέων και Αγνωστικιστών στο Facebook, δια χειρός του αμφιλεγόμενου Δημήτρη Λιαντίνη.

An interesting snippet that popped up unexpectedly today on the Greek Atheists and Agnostics group on Facebook, written by the controversial Dimitris Liantinis.

 

“Ἑκὰς οἱ βέβηλοι” Ὁ Nietzsche εἶναι ὅπως τὰ Μυστήρια τῆς ἀρχαίας Ἑλλάδας. Κρατάει σὲ ἀπόσταση τοὺς ἀμύητους. Καὶ μυημένοι εἶναι ὅσοι ἔχουν τὴν αἴσθηση τῆς τραγικότητας τῆς ζωῆς.

“Uninitiated, keep away” Nietzsche is like the Mystery Cults of Ancient Greece. He keeps the uninitiated at bay. And the initiated are those who are aware of the tragicness of life.

Read Full Post »