[…] γνωρίζουμε πως οι άνθρωποι υπόκεινται σε έναν ηθικό νόμο, τον οποίο δεν έφτιαξαν και δεν μπορούν να ξεχάσουν ακόμα και όταν προσπαθούν και τον οποίο γνωρίζουν πως θα έπρεπε να υπακούν. […] Αν υπάρχει μια δύναμη έξω από το σύμπαν […] ο μόνος τρόπος με τον οποίο θα περιμέναμε να εμφανίζεται είναι μέσα μας, ως μια επιρροή ή μια εντολή που προσπαθεί να μας κάνει να συμπεριφερόμαστε με έναν συγκεκριμένο τρόπο. Και αυτό ακριβώς είναι που βρίσκουμε μέσα μας.
C.S. Lewis, Mere Christianity, σελ.19, The Macmillan Company, 1960.
Μια ελαφρά διαφορετική εκδοχή του ηθικού επιχειρήματος που προωθούν ένθεοι όπως ο C. S. Lewis λέει πως υπάρχει ένας πανανθρώπινος ηθικός νόμος, ένα πρότυπο ορθού και λανθασμένου, το οποίο όλα τα ανθρώπινα όντα το αντιλαμβάνονται διαισθητικά, ακόμα κι αν κάποιοι επιλέγουν να το παραβιάσουν. Οι υποστηρικτές του επιχειρήματος αυτούς ισχυρίζονται πως αυτή η ηθική αντίληψη θα μπορούσε να τη βάλει μέσα μας μόνο ο Θεός.
On the way to Ithaca 