Όπως συζητήσαμε προηγουμένως, βλέπουμε υπερβολικά μεγάλο συσχετισμό μεταξύ των πράξεων τρίτων και των φυσικών τους τάσεων. Βλέπουμε παράξενες τάσεις που ταιριάζουν ακριβώς με την παράξενη συμπεριφορά που παρατηρούμε, αντί να αναζητήσουμε πραγματικές ή φανταστικές περιστάσεις που θα εξηγούσαν τη συμπεριφορά. Υποθέτουμε ότι είναι μεταλλάγματα.
Όταν κάποιος πραγματικά μας προσβάλει —κάνει κάτι που εμείς (ορθά ή λανθασμένα δεν εγκρίνουμε— τότε, παρατηρώ, πως η πλάνη του συσχετισμού διπλασιάζεται. Φαίνεται πως υπάρχει μια πολύ έντονη τάση να αποδίδουμε τις κακές πράξεις στην μεταλλαγμένη, σατανική φύση του Εχθρού. Όχι ως ηθικό σημείο, αλλά ως αυστηρή ερώτηση πρότερης πιθανότητας, θα πρέπει να αναρωτηθούμε τι πιστεύει ο Εχθρός για την περίσταση που θα μείωνε την φαινόμενη παραδοξότητα της συμπεριφοράς τους. Αυτό θα μας επέτρεπε να υποθέσουμε μια λιγότερο παράδοξη τάση και έτσι να μειώσουμε την απιθανότητα την οποία φορτωνόμαστε.
Την 11η Σεπτεμβρίου 2001, δεκαεννιά άνδρες Μουσουλμάνοι έκαναν αεροπειρατεία σε τέσσερα αεροσκάφη σε μια εσκεμμένη αυτοκτονική προσπάθεια να προκαλέσουν ζημιά στις ΗΠΑ. Γιατί νομίζετε πως το έκαναν; Επειδή έβλεπαν τις ΗΠΑ ως ένα φάρο ελευθερίας στον κόσμο, αλλά είχαν γεννηθεί με την μεταλλαγμένη διάθεση να μισούν την ελευθερία;
Συνέχεια »
Read Full Post »