Όπως ανέφερα και στο επετειακό άρθρο για τα γενέθλια του ιστολογίου, αυτό το έτος θα ξεκινήσω να μεταφράζω και κάποια άρθρα του Δρ. Joseph Hoffmann, πολυμαθούς καθηγητή θεολογίας, ιστορίας και γλωσσολογίας που έχει διδάξει σε πανεπιστήμια σε όλη την υφήλιο (επί του τρέχοντος διδάσκει στο Σουδάν).
Ο Δρ. Hoffmann είναι αυτό που ο ίδιος θα έλεγε “κλασσικός ουμανιστής”, και συνεργάστηκε επί μακρόν με τον Paul Kurtz από την αντιπροεδρία του “Center for Inquiry”, ενώ υπήρξε και συνάδελφος του Βρετανού φιλοσόφου Anthony Flew. Όλες αυτές οι ιδιότητες χρωματίζουν το λόγο του, αλλά δεν παραμένει εκεί και καταγράφει καυστικότατες κριτικές του “νέου” αθεϊστικού κινήματος και του κινήματος των Μυθικιστών (φρούτο που εμφανίστηκε πρόσφατα και στην Ελλάδα).
Στο πρώτο άρθρο του που θα σας παρουσιάσω, ο Joe μεταφέρει το παράπονό του (αρκετά φαρμακερά δωσμένο) για την κατεύθυνση που πήρε η αθεΐα την τελευταία δεκαετία στις ΗΠΑ και κατ’επέκταση σε όλες τις αθεϊστικές κοινότητες που επηρεάζονται από το αγγλοσαξονικό αθεϊστικό κίνημα.
Atheism’s Little Idea 26.11.2011 © Joseph Hoffmann |
![]() |
Lieber Gott: Bitte kommen Sie wieder. Wir sind sehr traurig. Ihre Gottheit steht außer Zweifel. Ihr, Faust.* |
Πραγματικά σας ζητάω συγγνώμη. Φαίνεται πως αυτές τις μέρες ό,τι γράφω είναι αντι-αθεϊστικό. Και ποιος μπορεί να κατηγορήσει τα άπιστα αδέρφια μου όταν θεωρούν πως μάχομαι με την άλλη πλευρά. Ίσως θα έπρεπε, αφού ο σύγχρονος αθεϊσμός δεν είναι ακριβώς άξιος υπεράσπισης.
Για να είμαι ωμά ειλικρινής, δεν μπορώ να φανταστώ μια περίοδο της ιστορίας της απιστίας κατά την οποία η αθεΐα υπήρξε πιο αδέξια, γκρινιάρικη, αδαής και απωθητική.
Πού οφείλεται αυτό; Στο ότι οι προωθητές του περιγράφονται και αυτοί με αυτά τα επίθετα ή επειδή οι οπαδοί της είναι απλά οπαδοί και αγοράζουν προϊόντα για την ενίσχυση του σκοπού: μπλουζάκια, κούπες, εύκολες ατάκες, διαγωνισμούς βλασφημίας και καμπάνιες πινακίδων; (Ο λόγος των εορτών είναι η αξονική κλίση: Ρε, Jethro, ακόμα γελάω). Εννοώ, ποιοί είμαστε όταν δεν υπάρχει κάποιος που προσβάλεται από αυτό που είμαστε; Ποια η αξία της βλασφημίας, αν κανείς δεν νοιάζεται πια, για όνομα του Θεού. Πώς θα κάνουμε “come out” όταν δεν υπάρχει κανείς έξω από τη ντουλάπα για να του φωνάξουμε “Έκπληξη!”; Και παρεμπιπτόντως, εκκλησιαζόμενοι μαλάκες: είμαστε θύματα.