Περί Ελευθερίας Λόγου συνέχεια

Ήταν θέμα χρόνου νομίζω. Από όταν βγήκε αυτός ο αντιρατσιστικός νόμος και όλοι τον επεφημούσανε θεωρώντας πως στοχοποιεί τη ρητορική μίσους της Χρυσής Αυγής, είχα εκφραστεί δημόσια εναντίον του (κυρίως στο Facebook, όπου δραστηριοποιούμουνα ιδιαίτερα τότε). Ήταν νομοτελειακό νομίζω πως θα φτάναμε σε καταστάσεις όπως αυτή. Η είδηση αυτή ακούστηκε πολύ λιγότερο από ό,τι θα έπρεπε.

Advertisement

Read Full Post »

[BC] Ψήγματα μιας γενναίας Μεταμοντέρνας Θρησκείας

Inkling of an Unembarrassing Postmodern Religion 28.01.2012 © Benjamin Cain

Ευρετήριο κειμένων του Benjamin Cain

Σε κάποια άρθρα-παραληρήματα έχω αγγίξει αδρομερώς τη νιτσεϊκή άποψη ότι η κοσμική κοινωνία, μετά το θάνατο του Θεού, είναι η έλλειψη ενός προφανούς υποκατάστατου που μπορούμε να νιώσουμε βαθιά μέσα μας πως είναι ιερό (βλ. Νίτσε και Κοσμικός Φιλελευθερισμός.) Όταν οι επιστήμονες ανακάλυψαν την πραγματική απάνθρωπη κλίμακα του σύμπαντος και την πλήρη ζωώδη φύση του σώματός μας και της εξελικτικής μας ιστορίας, το αποτέλεσμα ήταν η απομυθοποίηση του κόσμου που απειλεί να διαλύσεις τις ψευδαισθήσεις που μας κρατούν λογικούς. Οι μεταμοντέρνοι κυνικοί λένε πως δεν μια τέτοια μη θεϊστική θρησκεία δεν χρειάζεται, πως μπορούμε να ζούμε με άπειρα επίπεδα ειρωνείας, να μετατρέψουμε τον πολιτισμό μας σε ένα τεράστιο σκετς του Stephen Colbert, όπου η κάθε δημόσια δήλωση είναι το λιγότερο ένα λευκό ψέμα και χειροκροτιόμαστε αναμεταξύ μας για τον ξύπνιο πραγματισμό μας, την απέχθειά μας για φιλοσοφική αναζήτηση και τις μηδενιστικές μας πόζες.

Αυτοί οι κυνικοί μπορεί να κοροϊδεύουν τους εαυτούς τους, αλλά εμένα δεν με ξεγελάνε. Βάλτε ένα πιστόλι στο κεφάλι ενός μέλος της οικογένειας του μεταμοντέρνου υποκριτή και θα δείτε κατά πόσον θα διατηρήσει την ημι-βουδιστική του αποστασιοποίηση και κατά πόσον πράγματι δεν θεωρεί τίποτα ιερό στη γη. Φυσικά, ως το ζώο που είναι, ο μεταμοντερνιστής θα θυσίαζε τον εαυτό του για έναν αγαπημένο του. Οπότε η θρησκεία του είναι καθορισμένη βιοχημικά. Χρησιμοποιείται όχι από έναν υπερβατικό Δημιουργό, αλλά από άνοια, αναπαραγόμενα γονίδια που μας κάνουν να νοιαζόμαστε περισσότερο για εκείνους με τους οποίους μοιραζόμαστε γενετικό υλικό. Το ερώτημα προς τον μεταμοντερνιστή είναι αν κάποια αισθήματα μπορούν να θεωρηθούν ανώτερα από άλλα σύμφωνα με ιδεώδη που δεν έχουν χαθεί μαζί με τις προ-μοντέρνες, θεϊστικές κοσμοθεωρίες. Ο Νίτσε θεωρούσε πως αν και η παραδοσιακή ηθική καθίσταται αμφίβολη με το θάνατο του θεϊσμού, τα αισθητικά κριτήρια εξακολουθούν να είναι αξιόλογα. Το πρόβλημα με την συναισθηματικής φύσεως υπεράμυνση των μελών της οικογενείας μας (ήτοι η ενστικτώδης αντικατάσταση των παραδοσιακών θεοτήτων με φυσικά επιλεγμένα είδωλα) είναι ότι από αισθητικής φύσεως πρόκειται για μια πρωτόγονη θρησκευτική παρόρμηση που μετά από εκατομμύρια γενιές έχει γίνει πλέον ένα γελοίο κλισέ.

Read Full Post »

[JH] Το Έγκυρο Εγχειρίδιο Άμεσων Απαντήσεων για Άθεους

Μια ωραία και χιουμοριστική κριτική των αθεϊστικών “μαζών”, από την εμπειρία που αποκόμισε από την αντίδραση τους στο άρθρο του “Η μικρή ιδέα της Αθεΐας”. Καταναλώστε υπεύθυνα!

The Sure-fire Atheist Rapid Response Manual 03.11.2011 © Joseph Hoffmann

Ευρετήριο κειμένων του Joseph Hoffmann

Όταν έγραψα το “Η μικρή ιδέα της Αθεΐας” είπα πως οι άθεοι είναι μικροί. Αλλά (και ντρέπομαι που το ομολογώ) δεν είχα ιδέα πόσο έξυπνοι είναι.

Υπάρχει ένα είδος μυρμηγκιού στη Νέα Γουινέα που είναι τόσο μικρό που χρειάζεσαι μεγεθυντικό φακό για να δεις ότι πρόκειται για έντομα και όχι στροβιλιζόμενοι κόκκοι άμμου. Αλλά αν σου πέσει ένα ψίχουλο στο έδαφος, θα εμφανιστεί από το πουθενά μια στρατιά μυριάδων μέσα από τις χαραμάδες όπου ζουν, και θα το καταβροχθίσουν προτού προλάβεις να το σηκώσεις και να το φας. Είναι πραγματικά θαυμαστά πλάσματα. Νομίζω τα λένε “σιμπογιέκι”. Δεν είμαι σίγουρος αν η λέξη έχει και ενικό αριθμό και δεν χρειάζεται, αφού δεν είναι ποτέ μόνα τους. Ούτε κι εκείνα πιστεύουν στο Θεό. Υποθέτω πως έχουν μικρή μνήμη επειδή δεν φαίνεται να τα πειράζει να τρώνε το ίδιο είδος ψίχουλων κάθε μέρα.

Όταν οι άθεοι κουράστηκαν με τις “ατέλειωτες κατηγόριες μου κατά της αθεΐας” πέρυσι έπεσαν ως σμήνος σε μένα, τον Jacques Berlinerblau και τον Michael Ruse ταυτόχρονα. Είπαμε, σε διάφορους τόνους, πως ήταν πολύ σκληροί, πως διώχνανε τον κόσμο με την άγαρμπη συμπεριφορά τους (συναθέων συμπεριλαμβανομένων) και πως έπρεπε να αρχίσουν να συμπεριφέρονται ως ενήλικες, με πραγματικά επιχειρήματα… και σταθερή εργασία.

Το αθεϊστικό σμάρι μπορεί και να καταβρόχθισε τους άλλους δύο γιατί έχω καιρό να μάθω νέα τους.

Read Full Post »

[BC] Ο Πραγματισμός ως αδιέξοδο για τη Νέα Αθεΐα

Pragmatism as a Dead End for New Atheism 14.04.2014 © Benjamin Cain

Ευρετήριο κειμένων του Benjamin Cain

Σε έναν πολιτισμικό πόλεμο, συχνά οι ιδέες υπεραπλουστεύονται για λαϊκή κατανάλωση. Στην Εποχή του Τουίτερ ειδικά, ο στόχος δεν είναι να υπάρξει κατανόηση από μια ουδέτερη, φιλοσοφική σκοπιά, το οποίο απαιτεί έρευνα και ενασχόληση με επιχειρήματα. Αντίθετα είναι ένας αγώνας να αποδοθεί μια ιδέα με όσο το δυνατόν λιγότερες λέξεις, ώστε να μπορεί να χωρέσει σε ένα φέιγ-βολάν. Ο χρόνος είναι χρήμα και στο μυαλό του πολύ κόσμου η επιστήμη και η ελεύθερη αγορά έχουν αντικαταστήσει τη φιλοσοφία, οπότε θεωρεί πως οι ιδέες πρέπει να πωλούνται ως σλόγκαν και διαφημίσεις και όχι να ερμηνεύονται ή να στηρίζονται με λογική διάλογο. Οπότε στη σύγκρουση μεταξύ Νέας Αθεΐας και θρησκευτικού φονταμενταλισμού, ακόμα και άθεοι που υποτίθεται πως είναι πιο λογικοί καταλήγουν να χρησιμοποιούν το σλόγκαν που έχει γίνει σχεδόν μιμίδιο πλέον, δηλαδή ότι “Η Επιστήμη κερδίζει επειδή δουλεύει”. Οι Άθεοι απλά ακολουθούν το νικητή, που εν γένει είναι η επιστήμη και η λογική, ενώ οι θεϊστές είναι κολλημένοι στο παρελθόν. Αυτή είναι η συνήθης σύγχρονη οπτική της προόδου, η οποία, όπως το θέτει ο John Gray, επαναχρησιμοποιεί την χριστιανική τελεολογική ερμηνεία της ιστορίας. Πολλοί άθεοι θα ήθελαν πραγματικά να μιλήσουν για τις πλάνες της επιστήμης ή για τις αποδείξεις για τη φυσιοκρατική κοσμοθεωρία, αλλά η νέα μέινστρημ δημοφιλία της αθεΐας, μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου, έφερε ορισμένους ηγέτες του κινήματος στο προσκήνιο, όπου είναι αναγκασμένοι να ικανοποιήσουν τις χαμηλές προσδοκίες των ΜΜΕ. Επιπλέον αυτοί οι ηγετικοί άθεοι, συμπεριλαμβανομένων των Jerry Coyne και Richard Dawkins, υποπίπτουν σε διθυραμβική ρητορική, λες και η διαμάχη βασίζεται στο ερώτημα ποια πλευρά έχει την περισσότερη αυτοπεποίθηση, λες και επρόκειτο για μάχη ισχυρογνωμοσύνης και όχι ιδεών.

Read Full Post »

Περί Ιθάκης

Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,
αν μεν’ η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή
συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.
Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος.
Πολλά τα καλοκαιρινά πρωϊά να είναι
που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά
θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους,
να σταματήσεις σ’ εμπορεία Φοινικικά,
και τες καλές πραγμάτειες ν’ αποκτήσεις,
σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ’ έβενους,
και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής,
όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά,
σε πόλεις Αιγυπτιακές πολλές να πας,
να μάθεις και να μάθεις απ’ τους σπουδασμένους.
Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.
Το φθάσιμον εκεί ειν’ ο προορισμός σου.
Αλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου.
Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει
και γέρος πια ν’ αράξεις στο νησί,
πλούσιος με όσα κέρδισες στο δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.
Η Ιθάκη σ’έδωσε τ’ ωραίο ταξείδι.
Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.
Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δε σε γέλασε.
Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες οι Ιθάκες τι σημαίνουν.

Κων/νος Καβάφης (1911)

Η ανάρτηση αυτή σηματοδοτεί αισίως την πεντακοσιοστή ανάρτηση στο ιστολόγιο αυτό… ή μάλλον ταξίδι θα ήταν καλύτερη περιγραφή. Το σκεπτικό μου δεν άλλαξε όταν αποφάσισα στα τέλη του 2009 να κάνω το μεγάλο βήμα και να ξεκινήσω ένα δικό μου χώρο όπου θα αποθηκεύω σκέψεις, ιδέες, συναισθήματα και, όπως είναι προφανές, τις σκέψεις ανθρώπων με τις οποίες συμφωνώ, αλλά που εκείνοι μπορέσαν να τις εκφράσουν καλύτερα.

Συνολικά, λοιπόν, 500 αναρτήσεις, κάτι παραπάνω από 2000 σχόλια, κατιτίς παραπάνω από 160.000 επισκέψεις και 79 άτομα που τους σπαμάρω το inbox τους κάθε φορά που κάνω νέα ανάρτηση. Για ένα περιορισμένης θεματολογίας ιστολόγιο, γραμμένο σε μια περιορισμένου πληθυσμού γλώσσα, σε μια από τις πιο θρησκευόμενες χώρες της Ευρώπης, τα στατιστικά θα μπορούσαν να είναι άνετα και πολύ χειρότερα.

Read Full Post »