Feeds:
Posts
Comments

Archive for the ‘Δωδεκαθεϊσμός’ Category

Guest Post του CSar

Το παρακάτω είναι το εισαγωγικό κεφάλαιο του βιβλίου “The truth about Jesus: is he a myth?”, Chicago: Independent Religious Society, 1909 του Mangasar Magurditch Mangasarian (ελεύθερο πνευματικών δικαιωμάτων, στο public domain). Όλο το βιβλίο είναι διαθέσιμο δωρεάν μέσα από το Gutenberg Project σε κείμενο (txt, html, epub) και από το Librivox σε audio book.


Μία Παραβολή

Σήμερα είμαι περίπου δυόμισι χιλιάδων ετών. Έχω πεθάνει εδώ και σχεδόν δυόμισι χιλιάδες χρόνια. Γεννήθηκα στην Αθήνα. Ο τάφος μου δεν είναι μακριά από αυτόν του Ξενοφώντα και του Πλάτωνα και ατενίζει τη μαρμάρινη μεγαλοπρέπεια της Αθήνας και τα γαλάζια νερά του Αιγαίου.

Αφού κοιμήθηκα στον τάφο μου για πολλούς αιώνες ξαφνικά ξύπνησα —δεν μπορώ να εξηγήσω το πώς ούτε το γιατί. Μια δύναμη πέρα από τον έλεγχό μου με μετέφερε σε αυτήν τη νέα μέρα και τη νέα πόλη. Έφτασα εδώ τα ξημερώματα, όταν ο ουρανός ήταν ακόμα μαχμουρλής και θαμπός. Καθώς πλησίαζα στην πόλη άκουσα καμπάνες και λίγο αργότερα οι δρόμοι γέμισαν με καλοντυμένους ανθρώπους που συνοδεύονταν από τις οικογένειές τους και πήγαιναν πέρα δώθε. Προφανώς δεν πήγαιναν στη δουλειά τους, αφού συνοδεύονταν από τα επίσης καλοντυμένα παιδιά τους και μία έκφραση αγαλλίασης ήταν ζωγραφισμένη στα πρόσωπά τους.

«Σήμερα πρέπει να είναι μία εορταστική ημέρα αφιερωμένη στη λατρεία ενός από τους θεούς», μονολόγησα.

Συνέχεια »

Advertisement

Read Full Post »


Κικέρωνας, “Περί Προφητείας”

Ο Κικέρων , αναφέροντας, ότι οι αρχαίοι χρησμοί των Σιβυλλών είχαν αναγγείλει την έλευση ενός Βασιλέα, τον οποίο όφειλαν να αναγνωρίσουν εκείνοι, που ήθελαν να σωθούν , προβλέπει μία εποχή, κατά την οποία “παντού θα κυβερνά του λοιπού ένας Διδάσκαλος και Κυρίαρχος, ο Θεός”. Αλλού δε τονίζει, ότι δεν είναι καθόλου αδύνατο να κατέβει ο Θεός από τον ουρανό, ο Οποίος θα επισκεφθεί τους ανθρώπους και θα συναναστραφεί με αυτούς ως θεάνθρωπος, και ερωτά: “Εάν τούτο υπάρχει στα βιβλία, προς ποιον άνθρωπο και προς ποιον χρόνο υπάρχει;”

Ο συγγραφέας ξεκινά την ανάλυσή του για την Αρχαία Ρώμη με μια αναφορά στο έργο “Περί προφητειών” του Κικέρωνα. Εκεί μας πληροφορεί τα διπλανά θαυμαστά και μάλιστα με παραπομπή. Βέβαια, μια ανάγνωση του πρωτοτύπου τον αφήνει ξεκρέμαστο. Ας αφήσω τον Κικέρωνα να τα πει μόνος του:

Συνέχεια »

Read Full Post »


Προχωράμε στο τμήμα του κειμένου που αναφέρεται σε προφητείες από την αρχαιοελληνική γραμματεία.

Αλλ’ εκεί, όπου η θεανθρώπινη προσδοκία εκδηλώνεται με μεγάλη ενάργεια είναι ο αρχαίος Ελληνικός κόσμος.

Έτσι όπως σχολιάζει ο Φιλιππίδης, θα περίμενε κανείς αυτό το κεφάλαιο να είναι το μεγαλύτερο, αλλά φευ, σχολιάζει μόνο 5 αποσπάσματα και από αυτά τα τρία προέρχονται από τον Πλάτωνα (το ένα από πιθανώς ψευδεπίγραφο).

Μετά από μια μακροσκελή εισαγωγή, η οποία έχει σκοπό να υπενθυμίσει στον αναγνώστη πως οι Αρχαίοι Έλληνες γενικά πίστευαν πως οι θεοί κατεβαίνουν στη γη με ανθρώπινη μορφή, ο συγγραφέας προχωρά στη συζήτηση αποσπασμάτων.

Ένεκα τούτου και η προσδοκία θεανθρώπου λυτρωτού, “σωτήρα”, προβάλλει πιο έντονη και πιο έκδηλη στους αρχαίους Έλληνες. Αυτόν αναζητούντες στο πέρασμα των αιώνων, τον Ένα ύψιστο και μόνο Αληθινό Θεό, και ανικανοποίητοι από τους φανταστικούς θεούς, τους οποίους συνεχώς έπλαθαν λόγω αυτής της αναζήτησης, προσδοκούν και προαναγγέλλουν, ότι θα κατέλθει κάποτε ο Αναζητούμενος υπό μορφή ανθρώπου ως θεάνθρωπος σωτήρας και λυτρωτής, διότι με αυτόν τον τρόπο μόνο δύναται να γίνει γνωστός ο Θεός από τον άνθρωπο: δια της πραγματικής ενανθρωπήσεώς Του και δια της αυτοαποκαλύψεώς Του.

Αρκούν τα αποσπάσματα που παραθέτει ο συγγραφέας για να στηρίξουν αυτή την βαρύγδουπη δήλωση; Ας το κρίνετε εσείς, αλλά η προσωπική μου άποψη είναι ότι τα στοιχεία που παραθέτει είναι ανεπαρκέστατα και στην ένταση και στην ποσότητα. Αλλά ας τα διαβάσουμε:

Συνέχεια »

Read Full Post »