| Μία σειρά άρθρων του Joseph Hoffmann για τα προβλήματα του σύγχρονου μουσουλμανικού κόσμου και τον μαινόμενο ισλαμικό φονταμενταλισμό. Η άποψή του έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον καθώς έχει ζήσει και έχει διδάξει πολλά χρόνια σε πανεπιστήμια σε μουσουλμανικές χώρες. Το δεύτερο άρθρο θα βρίσκεται σε λίγες μέρες εδώ, το τρίτο εδώ και το τέταρτο εδώ. |
04.04.2013 © Joseph Hoffmann
Οι τρεις από τους τελευταίους τέσσερις πάπες υπήρξαν καθηγητές πανεπιστημίου, μαζί με τον τρέχοντα, που ήταν καθηγητής Θεολογίας και Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο του Σαν Μιγκέλ στην Αργεντινή, πριν ανέλθει στην ιεραρχία της εκκλησίας. Κάποιοι πάπες, όπως ο Βενέδικτος ΙΣΤ΄, ο Πίος ΙΒ΄, ο Παύλος ΣΤ΄ και ο Ιωάννης Παύλος Β΄, ήταν γνωστοί κυρίως ως λόγιοι με εκπληκτικές γλωσσικές ικανότητες. Όπως έδειξε ο Βενέδικτος και ο Παύλος ΣΤ΄, η χαρισματικότητα δεν είναι απαραίτητη. Ενίοτε εκλέγεται ένας, όπως ο Ιωάννης ΚΓ΄, ο οποίος ανέρχεται κυρίως ως “πάστορας” ή διαχειριστής. Αλλά η ιστορία του παπικού θεσμού είναι η ιστορία ευφυών ανθρώπων που τους δίνουνε να φορέσουν λευκά άλλοι ευφυείς άνθρωποι που φοράνε κόκκινα.
Ακόμα κι αν διαφωνείτε με τη θεολογία τους (και ποιος δεν το κάνει άλλωστε;) είναι δύσκολο να βρει κανείς ελλείψεις στην παιδεία και την ευφυΐα τους. Κι ενώ η “νέα αθεΐα” διαρκώς αποδεικνύει την ιστορική άγνοιά της σε σχέση με τη διατήρηση του πολιτισμού και της παιδείας, θα ήταν λάθος να πούμε πως η Καθολική Εκκλησία δεν σήκωσε τα βάρη που της αντιστοιχούσαν.
Ο όρος “ραββίνος” από την αρχαιότητα υπήρξε τίτλος διάκρισης. Γενικά σημαίνει “δάσκαλος” και υπονοεί ικανότητα στη λογική, τις γλώσσες, την ιστορία και την ερμηνευτική. (Ένας από τους λόγους που ο υποτίθεται πως ο Ιησούς προσέβαλε στη συναγωγή ήταν επειδή δεν είχε επίσημη μόρφωση). Αν δούμε το πρόγραμμα σπουδών στις περισσότερες εβραϊκές ιερατικές σχολές, θα δούμε πως αυτή η αγάπη για τη μάθηση δεν έχει χαθεί. Και όπως και με τις περισσότερες χριστιανικές θεολογικές σχολές πρέπει να έχει τουλάχιστον ένα μπάτσελορ (ή και ανώτερο) για να γίνεις δεκτός. Δεν υπάρχει επίσημη ιεραρχία στον Ιουδαϊσμό, οπότε δεν υπάρχει αντίστοιχο του Πάπα, αλλά οι “αρχιραββίνοι” συνήθως είναι σεβάσμιοι δάσκαλοι και λόγιοι, ασχέτως αν βρίσκονται στη Ρώμη, το Λονδίνο, τα Ιεροσόλυμα ή το Μόντρεαλ (παραδόξως, η Νέα Υόρκη, με το μισό παγκόσμιο εβραϊκό πληθυσμό, δεν έχει κανέναν.).
Αν αμφιβάλλει κανείς για την εβραϊκή προσήλωση στη μόρφωση, αρκεί να μετρήσει κανείς τους Εβραίους νομπελίστες. Εκπληκτικό, ειδικά αν συγκρίνει κανείς τους 15 εκατομμύρια Εβραίους παγκοσμίως με τα 2,08 δις Μουσουλμάνων. Ενημερωτικά, στην μεγάλη ιστορία του θεσμού, 10 Μουσουλμάνοι έχουν κερδίσει Νόμπελ, οι 6 Ειρήνης. Οι Εβραίοι έχουν κερδίσει το 20% των βραβείων, αν και αποτελούν το 0,2% του παγκόσμιου πληθυσμού. Συνολικά έχουν κερδίσει το 41% των Νόμπελ Οικονομικών, το 28% Ιατρικής, το 26% Φυσικής, το 19% Χημείας, το 13% Λογοτεχνίας και το 9% Ειρήνης. Ίσως αυτό να εννοούσε ο Θεός με το “περιούσιος λαός”.
Το οποίο με φέρνει στο δυσάρεστο θέμα αυτού του μικρού γκρινιάρικου άρθρου. Το Ισλάμ είναι αμόρφωτο. Οι δάσκαλοί του είναι αμόρφωτοι. Το εκπαιδευτικό του σύστημα, εκείνο που αυτοαποκαλείται ισλαμικό, είναι φτωχό. Δεν φταίνε οι πιστοί του Ισλάμ, που έχουν ιδρύσει κάποια καλά (αν όχι διάσημα ή παγκοσμίως φημισμένα) πανεπιστήμια και έχουν παράξει εξαιρετικούς λόγιους σε μια μεγάλη γκάμα επαγγελμάτων τον τελευταίο αιώνα -κυρίως με τη στροφή στη δυτικού τύπου εκπαίδευση.
Φταίει ο πυρήνας του Ισλάμ, οι κληρικοί του. Είναι πασιφανές σε όποιον έχει δει ιμάμη ή μουλά, απόφοιτο των καλύτερων ιερατικών σχολών του ισλαμικού κόσμου, πως το αντίστοιχο στη Δύση είναι οι απόφοιτοι των χειρότερων φονταμενταλιστικών βιβλικών κολεγίων των ΗΠΑ
Το πραγματικά αξιοσημείωτο, αν δούμε τον ουσιαστικό πυρήνα, είναι ότι αδιαμφισβήτητα ευφυείς άνθρωποι σε όλο τον κόσμο ανέχονται μια κατάσταση όπου σέβονται και υπακούν θρησκευτικές εντολές ανθρώπων των οποίων η παιδεία είναι περίπου ανάλογη (αλλά λιγότερη ευρεία) κάποιου που πήρε πτυχίο μετά από 2 χρόνια σε κολέγιο στο Μισισιπή [ΣτΜ: ή ΙΕΚ στην Ελλάδα]. Δύσκολο να σκεφτείς καλύτερη αναλογία από τη δουλεία.
Για ανθρώπους σαν κι εμένα -που γνωρίζουν το παρελθόν και το παρόν του Ισλάμ αρκετά καλά- το μόνο εύλογο ερώτημα είναι: Πού είναι η επανάστασή σας, που είναι η Μεταρρύθμισή σας; Παντού πολεμάτε, παντού Θάνατος. Αλλά πού είναι η αλλαγή;
Εννοείται πως υπάρχουν και εξαιρέσεις, αλλά αυτό που νοείται παιδεία στο Ισλάμ είναι ένα βιβλίο και η παρέα του. Είναι ένα πρόγραμμα σπουδών σε μία και μόνο γλώσσα που είναι εχθρικό προς τη Φιλοσοφία, τον κοσμικισμό, τη Δύση, τις κλασσικές σπουδές, την ιστορική έρευνα, τις περισσότερες επιστήμες και, χειρότερο από όλα, τα 200 χρόνια που συχνά αποκαλούνται “Ισλαμική Αναγέννηση” –μια περίοδο που το Ισλάμ βρισκόταν μπροστά από τη Δύση στον τομέα της μάθησης (αν και με τη βοήθεια αρκετών Αραβο-Εβραίων, όπως ο Μαϊμωνίδης). Η Δύση και οι Σταυροφορίες δεν πυρπόλησαν και δεν κατέστρεψαν αυτόν τον πολιτισμό, αλλά τον οικειοποιήθηκαν, τον επέκτειναν και τον εξέλιξαν. Οι σύγχρονοι δάσκαλοι του Ισλάμ σπάνια αναφέρονται σε αυτή. Ίσως να μην την έχουν και ακουστά.
Όλα εκείνα στα οποία αντιτίθενται οι κληρικοι αυτοί -από την ελευθερία συνείδησης μέχρι την ελευθερία στο γάμο και στην παιδεία για τις γυναίκες- είναι ριζωμένα σε έναν πολιτισμό, που ο σύγχρονος ισλαμικός πολιτισμός προσπαθεί να θάψει στον 11ο αιώνα. Οι πόλεμοι, οι χαλίφιδες, η φιλοδοξία και η αχρησία συνδυάστηκαν για τον νικήσουν
Αυτή η πτώση στην ιερατική μόρφωση έχει φτάσει σε κρίσιμα επίπεδα σε χώρες όπως το Κυργυστάν, όπου ο αριθμός των μορφωμένων κληρικών διαρκώς πέφτει και κάποιοι σοβαροί λόγιοι θεωρούν πως οι παρερμηνείες του Ισλάμ μπορεί να οδηγήσουν στην αύξηση των αριθμών των εξτρεμιστών. Όταν όμως πιέζονται να εξηγήσουν τι σημαίνει αυτή η κρίση στην πραγματικότητα, οι κοινοτυπίες αντικαθιστούν τα πραγματικά αίτια.
Τα θρησκευτικά συμβούλια καταδικάζουν τις “ψευδείς” και “λανθασμένες” ερμηνείες του Ισλάμ που καθοδηγούν τους εξτρεμιστές, αλλά το δάχτυλο πάντα δείχνει στο τζαμί της διπλανής πόρτας και τον ιμάμη απέναντι.
“Πώς μπορούμε να μεταδώσουμε το πραγματικό νόημα του Ισλάμ;”, ρωτάει ο Kadyr Malikov, πρόεδρος του ανεξάρτητου ερευνητικού κέντρου “Θρησκεία, Νόμος και Πολιτική”, “όταν κάποιες διαστρεβλώσεις του Κορανίου είναι εσκεμμένες; Όταν δεν μπορούν να στρατολογήσουν νέους ανθρώπους, τους παραπλανούν”, λέει για τις εξτρεμιστικές οργανώσεις. Και ο Manas Kurmanbayev, μέλος μιας μουσουλμανικής ομάδας προσθέτει πως οι αμόρφωτοι ιμάμηδες συχνά επηρεάζονται από τις εξτρεμιστικές ομάδες. Γίνονται εν τέλει εφημέριοι εξτρεμιστικών στρατών.
Αυτό που συμβαίνει στο Κυργυστάν, συμβαίνει σε όλο τον Ισλαμικό κόσμο και μέχρι ενός σημείου εξάγεται και στη Δύση, όπου συχνά ριζώνει στους ντόπιους πυρήνες αντι-αμερικανισμού για να παράξει πικρόχολες υποκουλτούρες.
Η αναλφαβητοποίηση των ιμάμηδων του Ισλάμ και η στροφή σε ένα απλό (περσικό;) ασπρόμαυρο δυϊσμό (καλό και κακό, Μουσουλμάνος/Άπιστος) είναι μια ευχάριστη κοσμοθεωρία για νέους, ανήσυχους και αμόρφωτους ανθρώπους που θέλουν να έχουν δίκιο και νιώθουν πως έστω κι έτσι δικαιώνονται. Αυτό σχετίζεται με πιο άμεσους υλικούς δυϊσμούς, όπως πλούσιος και φωτός. Το Αφγανιστά, το Πακιστάν και η περισσότερη Νότια Αφρική -συμπεριλαμβανομένων και χωρών όπως το Σουδάν, η Νιγηρία και η Σομαλία- βασίζονται στην άγνοια των πιστών για να δημιουργήσουν τους θρησκευτικούς δεσμούς μεταξύ των φυλών και το κύρος του ιμάμη τροφοδοτεί τις προκαταλήψεις τους.
Δεν απαιτείται μια Αλ Κάιντα για να εξασφαλίσει την επικράτηση αυτού του τύπου Ισλάμ. Τροφοδοτείται από την νοητική οκνηρία, τη φτώχεια, την έλλειψη ευκαιριών και το αίσθημα αποξένωσης από έναν κόσμο για τον οποίο υπάρχει η υποψία ότι είναι σκοτεινός και σατανικός.
Ο στιγμιαίος τρόμος της 11ης Σεπτεμβρίου δεν ήταν το ότι σκοτώθηκε κόσμος, αλλά ότι για μια μέρα αυτοί οι δυο αποξενωμένοι κόσμοι βρέθηκαν μαζί με έναν τρόπο που είναι απίθανο να ξανασυμβεί. Πόσοι αμόρφωτοι ιμάμηδες δεν θα χόρεψαν εκείνη την ημέρα; Επιβάτες αεροπλάνων μεταμορφώθηκαν στις πέτρες που οι προσκυνητές ρίχνουν κατά τη διάρκεια του amī aj-jamarāt (رمي الجمرات) του Προσκυνήματος στη Μέκκα, μια συναισθηματική κλιμάκωση τόσο φρενήρης που μέχρι πρόσφατα χιλιάδες πέθαιναν κάθε χρόνο σε μια προσπάθεια να πετροβολήσουν ένα βράχο που θεωρούν πετρωμένο δαίμονα. Έμοιαζε πολύ μοντέρνο σε εκτέλεση, αλλά ο τρόμος του προέκυπτε από την επίσκεψη μεσαιωνικές ιδανικών στο σύγχρονο κόσμο. Το παρελθόν τιμωρούσε το παρόν.
Κοίταζα τα αρχεία μου πριν μερικές μέρες και βρήκα ένα άρθρο του 2010 της Sumbul Ali-Karamali ονόματι “Μουσουλμάνος Κληρικός λέει ανοησίες”. Επιφανειακά υπερασπίζεται το δικαίωμα του ομιλητικότατου Ολλανδού πολιτικού Geert Wilders να λέει πως το Κοράνι είναι “ρητορική μίσους” και να οικτίρει τον Μουσουλμάνο κληρικό που ζήταγε το κεφάλι του: “Πώς μπορεί οποιοδήποτε σκεπτόμενο άτομο να μην καταδικάζει τέτοιες άθλιες δηλώσεις; Η πλειοψηφία των Μουσουλμάνων σε όλο τον κόσμο βλέπουν τέτοια πρωτοσέλιδα και δυσφορούν”, γράφει.
Αλλά όπως πολλές φιλικότατες Αμερικανίδες Μουσουλμάνες “μαμάδες” (πτυχία νομικής από το UC Davis, αγγλικής φιλολογίας από το Stanford) φαίνεται να ενδιαφέρεται, όπως και ο τίτλος του ιστολογίου της, για το “Μουσουλμάνο της διπλανής πόρτας”.
Η Karamali έχει επίσης και πτυχίο “ισλαμικής νομικής” από τη Σχολή Ανατολικών και Αφρικανικών Σπουδών στο Λονδίνο -μέρος που μάλλον δεν ενδείκνυται για να γνωρίσει τους αποκλειστικά άνδρες που θα γίνουν οι ιμάμηδες του μέλλοντος από τις ιερατικές σχολές του πραγματικού ισλαμικού κόσμου, πέρα από την Καλιφόρνια και την Αγγλία. Για αυτό και μπορεί να θεωρεί ανάλογες περιπτώσεις τις παρακάτω:
“Την περασμένη εβδομάδα, ο Ραββίνος Rabbi Ovadia Yosef, πρώην Αρχιραββίνος του Ισραήλ [sic] και πνευματική κεφαλή του Κόμματος Shas (=Σεφαρδιτών Προστατών της Τορά), μέλος του κυβερνητικού συνασπισμού, επανέλαβε την έκκληση που είχε κάνει και το 2001 για την εξολόθρευση των Αράβων, λεγοντας “απαγορεύεται να τους δείχνετε έλεος”. Ο πάστορας Steve Anderson εκκλησίας στην Αριζόνα λέει πως προσεύχεται για το θάνατο του Ομπάμα και ζητά τη θανάτωση των ομοφυλοφίλων. Το πρόβλημα με τους Μουσουλμάνους κληρικούς είναι ότι τραβάνε πολύ το βλέμμα των ΜΜΕ. Δεν φταίνε οι μη Μουσουλμάνοι που θεωρούν πως το Ισλάμ είναι μια βίαιη θρησκεία, όταν τέτοιες σκληρές, αντι-ισλαμικές δηλώσεις, όπως αυτές του εν λόγω κληρικού, προβάλλονται από τις ειδήσεις.
Για να μεταφράσω αυτό το παράπονο, πώς τολμά ένας ιμάμης να ακούγεται σαν Εβραίος και Χριστιανός φονταμενταλιστής και φωνακλάς Ολλανδός πολιτικός που θέλει να πεθάνουν όλοι οι “Άραβες” και να απαγορευτεί το Κοράνι ως ρητορική μίσους;
Αλλά, για να είμαι ωμός, αυτή είναι μεγάλη παραπλάνηση. Η Ολλανδία δεν έχει προϊστορία ανελεύθερων συμπεριφορών. Ούτε οι Συντηρητικοί Ολλανδοί πολιτικοί ανατινάζονται για να σκοτώσουν τους Σοσιαλδημοκράτες με τους οποίους διαφωνούν.
Ο Ovaida Yosef, ο Σεφαρδίτης αρχιραββίνος των Ιεροσολύμων, δεν έπεισε απολύτως κανέναν Εβραίο να σκοτώσει Άραβες [ΣτΜ: Για αυτό δεν θα έπαιρνα και όρκο, 11 έδρες στη Βουλή έχει το κόμμα του], την ώρα που οι Μουσουλμάνοι της περιοχής αλληλοσκοτώνονται σαν κοτόπουλα. Και ο πάστορας Steve Anderson, όπως και ο πάστορας Pastor Terry Jones και άλλοι ευαγγελικοί παλαβιάρηδες, δεν έπεισαν κανέναν να κάνει το οτιδήποτε σε οποιονδήποτε στο όνομα των εκκεντρικών απόψεών τους για το Χριστιανισμό. Στα αλήθεια καλούμαστε να δούμε όλες αυτές τις περιπτώσεις ως αντίστοιχες;
Το πρόβλημα του Ισλάμ δεν είναι ότι οι “αντι-ισλαμικές” δηλώσεις των ιμάμηδων “προβάλλονται από τα ΜΜΕ”, αλλά ότι το Ισλάμ δεν μπορεί να ελέγξει την ασταμάτητη ροή απόλυτου μίσους που ξεχύνεται από τα χείλη “ειδικών”, μια κατάσταση που γίνεται χειρότερη από τη δυνατότητα νοητικά υστερούντων και σεξουαλικά στερημένων ανδρών να κρύβονται πίσω από την αυθεντία του βιβλίου που οι ιμάμηδες αυτοί εκπροσωπούν. Αυτό είναι το πρόβλημα του Ισλάμ.
Μέρος της μετά-11ης Σεπτεμβρίου μυθολογίας είναι η πεποίθηση πως άπειροι Μουσουλμάνοι έχουν σκοτωθεί από εκδικητικούς Χριστιανούς και Εβραίους που ξεκίνησαν νέα Σταυροφορία κατά της θρησκείας τους. Η αλήθεια είναι πως πάμπολοι Μουσουλμάνο έχουν σκοτωθεί από άλλους Μουσουλμάνους άνευ λόγου. Οι διάφορες εκτιμήσεις φαίνεται να δείχνουν πως η Αλ Κάιντα έχει καταφέρει να σκοτώσει 8 φορές περισσότερους Μουσουλμάνους από ότι μη Μουσουλμάνους, χωρίς να μετράμε τα παράπλευρα θύματα της ισλαμικής βίας στο Πακιστάν και σε άλλες θερμές ζώνες του ισλαμικού κόσμου, όπου τα περισσότερα θύματα της ισλαμικής βίας είναι Μουσουλμάνοι.
Η Δύση, και ειδικά οι ΗΠΑ, συμπεριφέρθηκαν με την παραδειγματική ανοχή που έχει σημαδέψει τις καλύτερες στιγμές της ιστορίας της.
Αλλά αυτή η ιστορία είναι βαρετή. Οι ενδιαφέρουσα είναι η ψεύτική. Χιλιάδες Μουσουλμάνοι πεθαίνουν επειδή η Δύση τους μισεί και προσπαθεί να περιορίσει την αλήθεια του Προφήτη.
Προσωπικά έχει σταματήσει να με νοιάζει τι θεωρούν οι πιστοί Μουσουλμάνοι ως “αντι-ισλαμικό”. Η φράση δεν σημαίνει πλέον τίποτα. Είναι παράλογη όσο δεν πάει. Σε πολλές ισλαμικές χώρες οι ιμάμηδες και οι μουλάδες τη χρησιμοποιούν για την παιδεία των γυναικών και οι φιλελεύθεροι Μουσουλμάνοι τη χρησιμοποιούν όταν διαφωνούν με τους εξτρεμιστές, ενώ οι Αμερικανοί και Ευρωπαίοι Μουσουλμάνοι όταν θέλουν να αποκτήσουν “δημοκρατικές περγαμηνές” κατά των τάσεων του ισλαμικού κόσμου. “Αντι-ισλαμικό” είναι ό,τι πει ο τελευταίος χαρισματικός ιεροκήρυκας, ό,τι πει ο ιμάμης με μόρφωση δημοτικού, ό,τι πει ο καθηγητής στη Σχολή Ανατολικών και Αφρικανικών Σπουδών για να αποκυρήξει τον ιμάμη του δημοτικού. Τίποτα.
Οι περισσότεροι νομίζουν ότι ξέρουν ποιος είναι πυρήνας του Ισλάμ, της πραγματικής θρησκείας, αλλά κανείς δεν μπορεί να το δείξει. Παραδοσιακά σε τέτοιες διαμάχες (όπως και με τον χριστιανικό και εβραϊκό φονταμενταλισμό) το δάχτυλο δείχνει όλο και δεξιότερα, προς ένα αδιόρατο depositum fidei που θεωρείται πως βρίσκεται κοντά στις ημέρες δόξας της θρησκείας. Αυτή η εμμονή με την “αγνή θρησκεία” ενυπάρχει σε όλες τις αβρααμικές θρησκείες, αλλά ειδικά στη μονολατρεία του Ισλάμ, που θεωρεί τις άλλες αβρααμικές θρησκείες ως διαστροφές της ορθής οδού.
Η ίδια λογική επιτρέπει σε κάποιους να περιγράφουν άλλους ως αιρετικούς, χωρίς να έχουν αντίληψη του τι σημαίνει “αίρεση”. Μόνο που η τάση είναι προς τα δεξιά, όπως έχουμε αρχίσει να περιμένουμε πλέον από τη μονολατρεία. Το παλιό είναι καλό, το παλιό είναι σωστό. Και το παλιό δεν ταυτίζεται με την ερμηνεία, αλλά με τις κοινωνικές και θρησκευτικές συνθήκες που επικρατούσαν κατά την περίοδο που ζούσε ο Προφήτης -συνθήκες που υπάρχουν ακόμα στη Μέση Ανατολή και τη Βόρειο Αφρική.
Δυστυχώς, στην περίπτωση του Ισλάμ -εξαρχής μια οπισθοδρομική συρραφή τοπικών θρησκειών- αυτό μας γυρνά πίσω στις φυλές της ερήμου, σε αποκλειστικά ανδροκρατούμενες κοινωνίες, σε ένα Θεό που και οι Εβραίοι και οι Χριστιανοί είχαν απορρίψει ως κτήνος και σε μια αντιμετώπιση των γυναικών που μπορεί να χαρακτηριστεί ως προ-κλασσική.
Σε αντίθεση με τον Ευθύφρονα που καλείται αν ορίσει την ευλάβεια, ο μέσος Μουσουλμάνος απλά μιλάει για τη θέληση του Θεού και φεύγει από κάθε σοβαρή συζήτηση μιας πίστης που θεωρεί απόλυτα ξεκάθαρη. Σε κανένα άλλο μέρος της γης οι συνήθεις χαιρετισμοί – “αλ χαμντουλιλά” (Δόξα τω Θεώ) και “ινσαλλάχ” (Θεού θέλοντος)– δεν προδίδουν τόσο λυπηρά τη νοοτροπία μιας κουλτούρας που αρνείται να σκεφτεί από μόνη της, αλλά παραδίδει τα ηνία στις θρησκευτικές δηλώσεις μουσάτων νεόπλουτων που παριστάνουν πως γνωρίζουν τη θέληση του Θεού με βεβαιότητα μεσαιωνικών Φραγκισκανών.
Το Ισλάμ πρέπει να σταματήσει να αυταπατάται πως οι λυσσασμένοι ραββίνοι και οι τρελοί Χριστιανοί μπορούν να προωθηθούν ως ηθικό αντίστοιχο (πόσο μάλλον ως παράδοξη αιτιολόγηση) της διαρκούς αιματοχυσίας που καλύπτει τον ισλαμικό κόσμο, με θύματα και θύτες Μουσουλμάνους. Για να μιλήσω καθαρά, οι Εβραίοι και οι Χριστιανοί εξτρεμιστές είναι στατιστικά ασήμαντοι. Αλλά ο τεράστιος αριθμός αμόρφωτων και εξτρεμιστών Μουσουλμάνων κληρικών είναι ο κανόνας. Απλά στοιχεία: Σύμφωνα με την NCTC, μεταξύ 82% και 97% των θανάτων θρησκευτικής βίας το 2011 -το τελευταίο έτος με ασφαλή στοιχεία- ήταν θάνατοι Μουσουλμάνων από άλλους Μουσουλμάνους.
Λέει πολλά για τη θρησκεία της Δύσης πως προβοκάτορες όπως ο Steven Anderson, ο Fred Phelps και ο Terry Jones θεωρούνται διαστροφές και όχι “πραγματικοί Χριστιανοί”, ακόμα και με κοσμικά κριτήρια. Αυτό που μοιράζονται είναι η βλακεία και το μίσος -ένα εκπαιδευτικό υπόβαθρο που χαρακτηρίζει ραββίνους και παπάδες, είτε Ουνιταριανούς, είτε Βαπτιστές, και που αυτούς δεν τους άγγιξε καν.
Είμαι βέβαιος πως το Ισλάμ δεν επιθυμεί η άποψη για τους κληρικούς του να βρίσκεται μεταξύ του μέσου όρου και του τσίρκο “Μεντράνο”, αλλά είναι σαφές πλέον πως έξω από την Ευρώπη και τη Βόρειο Αμερική, ο ισλαμικός κλήρος αποτελείται από καραγκιόζηδες.
Είναι καιρός οι απολογητές του Ισλάμ να σταματήσουν να παίζουν με παραλληλισμούς και να αναγνωρίσουν τη ρίζα του προβλήματος. Δεν φταίει ο εξευτελισμός του Ισλάμ από τη Δύση, αλλά η τραγική κατάσταση της ισλαμικής εκπαίδευσης, σε επίπεδο πανεπιστημίου και ιερατικής σχολής. Το αίτιο της μελλοντικής “τρομοκρατίας” θα είναι η ευτυχής σύμπτωση νέων ανδρών που δεν σκέφτονται και θρησκευτικών ηγετών που τους προτιμάνε έτσι επειδή, φυσικά, ούτε οι ίδιοι έμαθαν να σκέφτονται.
Το εκπαιδευτικό επίπεδο στον ισλαμικό κόσμο είναι εν γένει σκανδαλώδες, ένα αστείο, μια εργαστηριακή καλλιέργεια δυσαρεστημένων νέων ανδρών και υποτελών νέων γυναικών που προτιμούν να κατηγορούν τον υπόλοιπο κόσμο για τα προβλήματα που δεν μπορούν να λύσουν επειδή η αυτο-αναφορική μυωπία της θρησκείας τους δεν είναι σε θέση να τα λύσει. Η έλλειψη παιδείας στο Ισλάμ οφείλεται κατά πρώτον στο Ισλάμ και όχι στη Δύση, ούτε στην απιστία, ούτε στο μοντερνισμό, ούτε στον κοσμικισμό· και κατά δεύτερον σε εκείνους που κατηγορούν πως η γιατρειά του είναι αντι-ισλαμική. Δεν πάνε καλά τα πράματα. Σκύλλα και Χάρυβδη.
Τα σχόλιά σας είναι ευπρόσδεκτα / Your comments are welcome